سلامت نیوز:در میان ١٠ میلیون نفر جمعیت كم‌سواد و بی‌سوادی كه در كشورمان هستند بخشی از آنها در پشت میله‌های زندان هستند و افزایش سطح سواد آنها باعث بالارفتن شاخص توسعه‌یافتگی كشور می‌شود و از سوی دیگر در كاهش ناهنجاری‌های اجتماعی موثر است. فرد زندانی كه خودش در مدت زندان می‌تواند از آموزش بهره ببرد یا پدری كه در داخل زندان خیالش راحت است كه در آن سوی دیوار، دولت و جامعه خانواده و فرزندانش را از یاد نبرده است، امنیت روانی خواهد داشت و آثار این حس امنیت روانی را می‌توان در روزهای پس از آزادی او هم در جامعه دید.
به گزارش سلامت نیوز، كاظم اكرمی-مشاور عالی وزیر آموزش و پرورش در روزنامه اعتماد نوشت: یكی از مشكلات جوامع در حال توسعه، جهل و بی‌سوادی است، تعداد افراد تحصیلكرده و نسبت آن با افراد بی‌سواد و كم‌سواد یكی از معیارهایی است كه میزان توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی جوامع را مشخص می‌كند. در جامعه ما در میان دلایلی از جمله فقر كه منجر به ناهنجاری‌های اجتماعی و افزایش تعداد زندانیان می‌شود، یكی از عوامل همین بی‌سوادی و كم‌سوادی است. حالا وزارت آموزش و پرورش و سازمان زندان‌ها تفاهمنامهای امضا كرده‌اند تا از ظرفیت‌های دو دستگاه برای ارتقا و گسترش فعالیت‌های آموزشی در كانون‌های اصلاح و تربیت زندان‌ها، ارایه خدمات آموزشی و مشاوره‌ای به فرزندان در حال تحصیل زندانیان استفاده شود. بر اساس این تفاهمنامه، آموزش و پرورش نیروی انسانی و ابزار و اقلام آموزشی مورد نیاز زندان‌ها و كانون‌های اصلاح و تربیت را در حد مقدور فراهم كند و مشاوره‌های لازم به همسران و فرزندان دانش‌آموز زندانیان ارایه دهد و سازمان زندان‌ها هم مقدمات این كار، از جمله آماده‌سازی فضای فیزیكی برای این كار را فراهم كند.
امضای چنین تفاهمنامهای كاری است پسندیده كه توسط دو سازمان انجام شده است و اگر به صورت جدی اجرایی شود و در عمل بر اساس بندهای تفاهمنامه پیش برود؛ زمینه‌ای است برای اینكه هیچ كدام از فرزندان این سرزمین به خاطر شرایطی كه دارند از تحصیل سواد و آموزش بازنمانند. اما جدای از تعهداتی كه بر عهده دو سازمان است یك نكته مهم این است كه ببینیم مثلا یك فرد زندانی بی‌سواد، كم‌سواد یا بازمانده از تحصیل چقدر در پشت میله‌های زندان این انگیزه را دارد كه سر كلاس درس بنشیند؟ اینجاست كه نقش مشاوره فرد به فرد و كلاس‌های آموزشی برای ایجاد این انگیزه مشخص می‌شود. باید زندانیان را تشویق كرد تا با شروع یا ادامه تحصیل این فرصت را برای خود فراهم كنند تا پس از آزادی از آنچه در مدت گذران حبس آموخته‌اند، بهره ببرند و خود را از آن سطحی كه هستند بالاتر بكشند.
از سوی دیگر بحث رسیدگی و مشاوره به خانواده و فرزندان دانش‌آموز زندانیان مطرح است، كودكان و نوجوانانی كه با افتادن پدر به زندان و در اكثر مواقع به دلیل داشتن مادران كم‌سواد خود را بی‌سرپرست می‌یابند و به همین دلیل دیگر در پی ادامه تحصیل نیستند. مشاوره ارایه شده توسط نیروهای آموزش و پرورش می‌تواند برای بازگشت آنها به كلاس درس هم كارساز باشد تا هیچ یك از فرزندان زندانیان به خاطر وضعیت پدران‌شان از تحصیل بازنمانند.
در میان ١٠ میلیون نفر جمعیت كم‌سواد و بی‌سوادی كه در كشورمان هستند بخشی از آنها در پشت میله‌های زندان هستند و افزایش سطح سواد آنها باعث بالارفتن شاخص توسعه‌یافتگی كشور می‌شود و از سوی دیگر در كاهش ناهنجاری‌های اجتماعی موثر است. فرد زندانی كه خودش در مدت زندان می‌تواند از آموزش بهره ببرد یا پدری كه در داخل زندان خیالش راحت است كه در آن سوی دیوار، دولت و جامعه خانواده و فرزندانش را از یاد نبرده است، امنیت روانی خواهد داشت و آثار این حس امنیت روانی را می‌توان در روزهای پس از آزادی او هم در جامعه دید.
نظر شما