به گفته گروهی از محققان؛ این داروها اغلب برای تقویت استخوانها و پیشگیری از بروزعارضه پوكی استخوان تجویز می‌شوند. در حالی كه می‌توانند از بدن در برابر تماس با پرتو درمانی و اشعه رادیواكتیو محافظت كرده و در نتیجه احتمال ابتلا به سرطان خون را كاهش دهند.

این محققان روی دو تركیب موجود در یك گروه از داروها موسوم به «بیسفوسفونات‌ها» مطالعه كرده‌اند. آنها دریافتند: اگر موشها در معرض دوز بالای پرتوهای رادیواكتیو قرار بگیرند در صورتی كه از این دارو مصرف كرده باشند ابتلای آنها به سرطان خون یا به تعویق می‌افتد و یا در برخی موارد اصلا این موشها به سرطان خون مبتلا نمی‌شوند.

در این تحقیق الكساندرا میلر، دانشمند انستیتو تحقیقاتی رادیوبیولوژی نیروهای مسلح در مری لند آمریكا روی روشهای حفاظت از پرسنل ارتش و فضانوردان در برابر تشعشعات رادیو اكتیو مطالعه كرده است.

نتایج این تحقیق در انجمن آمریكایی تحقیقات سرطان در كلورادو ارائه می‌شود.

دكتر میلر درباره یافته جدید خود گفت:‌ از این روش می‌توان هم چنین برای كمك به بیماران سرطانی كه با پرتودرمانی تحت معالجه قرار می‌گیرند و به همین دلیل در معرض خطر ابتلا به سرطان خون هستند، استفاده كرد. به این ترتیب می‌توان از عوارض جانبی پرتودرمانی در این بیماران به میزان قابل توجهی كاست. دو تركیب فوق شامل «اتان -1-هیدروكسی – 1» و «1-بیسفوسفونات» هستند. میلر موشهای آزمایشگاهی را آن قدر در برابر پرتوهای رادیواكتیو قرار داد تا به سرطان خون مبتلا شوند. وی سپس این تركیبات را به موشها تزریق كرده و منتظر ماند.

در حالت عادی این موشها باید ظرف 92 تا 110 روز می‌مردند اما با مصرف این دارو طول عمر موشها بین 150 تا 170 روز افزایش یافت. مطالعات دكتر میلر روی نمونه‌های انسانی ادامه دارد.