سلامت نیوز:آیا بچههای میتوانند به نحوی از تلویزیون استفاده كنند كه بخشی از خلأ مهدهای كودك را پر كند؟ وجود چنین پرسشهایی باعث میشود كه این مساله به تامل، تعمق و بررسی بیشتری نیاز داشته باشد و به راحتی قابل طرح در سطح كلان كشور و خانواده نباشد. به این نكته كه آیا تلویزیون میتواند برنامههایی را تولید كند كه در سطح ملی فینفسه برای بچهها قابل استفاده باشد و خلأ مهدكودك را برای آنها پر كند و آثار سوئی هم نداشته باشد، باید توجه ویژهای شود.
به گزارش سلامت نیوز، محمد زاهدیاصل- مددكار اجتماعی و استاد دانشگاه در در روزنامه آرمان نوشت: بحث تعلیم و تربیت فرزندان به ویژه در دوره كودكی (از بدو تولد تا دوره آمادگی) بحث مهمی است، زیرا این دوره سنی یك دوره حساس است كه كمتر به آن توجه شده و مغفول مانده است. این دوره بسیار تعیینكننده است، زیرا قسمت اصلی شخصیت كودك در این دوره شكل میگیرد. بچه مانند آینهای است كه رفتارهای بزرگترها را تقلید میكند و این تقلید شخصیت او را شكل میدهد. بنابراین در این دوره لازم است كه خانوادهها توجه لازم را به فرزندانشان داشته باشند و سرمایهگذاریهای اصلی را در این زمینه انجام دهند.
در جامعه كنونی كه رسانهها بهطور گستردهای فراگیر شدهاند و زوایای مختلف زندگی افراد را تحت تاثیر قرار دادهاند، بعضا این فكر غلط مطرح میشود كه رسانههای ارتباط جمعی مانند تلویزیون آیا میتوانند جای مهدكودك یا خانواده را بگیرند و نقش آنها را ایفا كنند؟ تا چندی پیش دلمشغولی اصلی در جامعه این بود كه آیا مهدكودك میتواند جای خانواده را پر كند و اكنون كار به جایی رسیده است كه صحبت از استفاده از رسانه به جای مهدهای كودك میشود و تلاش میكنند فضاهای مجازی را جایگزین فضاهای واقعی و عینی كنند. به نظر من تلویزیون به تنهایی نمیتواند جای مهدكودك را بگیرد و همین باعث ایجاد سوالات متعددی در این زمینه میشود. تلویزیون کدام برنامههای اجرایی راباید داشته باشد كه این كار را انجام بدهد؟ این برنامهها تا چه اندازه میتوانند كارساز و كارآمد باشند؟ این برنامهها به چه صورت باید به وسیله بچهها مورد استفاده قرار گیرند؟
آیا بچههای میتوانند به نحوی از تلویزیون استفاده كنند كه بخشی از خلأ مهدهای كودك را پر كند؟ وجود چنین پرسشهایی باعث میشود كه این مساله به تامل، تعمق و بررسی بیشتری نیاز داشته باشد و به راحتی قابل طرح در سطح كلان كشور و خانواده نباشد. به این نكته كه آیا تلویزیون میتواند برنامههایی را تولید كند كه در سطح ملی فینفسه برای بچهها قابل استفاده باشد و خلأ مهدكودك را برای آنها پر كند و آثار سوئی هم نداشته باشد، باید توجه ویژهای شود.
برنامهسازیهایی كه در صدا و سیما صورت میگیرند باید انسجام بیشتری داشته باشند تا بتوانند آثار مثبت و تأثیرگذار بیشتری داشته باشند. این برنامهها ضعفهایی دارند كه باید جبران شوند. بعضی اوقات خانوادهها از این گلهمند هستند كه برنامههایی كه پخش میشوند باید کارآیی و اثرگذاری بیشتری داشته باشند تا بتوانند بچهها را كارآمد، سالم، خوش رفتار و اجتماعی شده بار بیاورند و تأثیرات مثبتی داشته باشند. وقتی كه برنامههای ما عموما این مشكل را دارند باید برای رفع آن تلاش كرد تا بتوان برنامههایی سازنده با اثرات مثبت تولید كرد. برنامههایی تولید شوند كه بچهها بدون حضور والدین هم بتوانند آنها را نگاه كنند، در شكلگیری شخصیت آنها اثرگذار باشند و آنها را افراد اجتماعی و باادب بار بیاورند. در این صورت است كه این كودكان آماده میشوند كه بعد از سپری شدن دوران مهدكودك بتوانند به آمادگی و مدرسه قدم بگذارند. من اجرای این طرح را یك مقدار زود هنگام میبینیم، زیرا قبل از اجرای آن باید بسترهایش در جامعه فراهم شوند. قبل از هر عملی صدا و سیما باید خودش را برای اجرای چنین طرحی آماده كند، خانوادهها باید نحوه استفاده از این برنامهها را یاد بگیرند و به بچههایشان نحوه استفاده از این برنامهها را در نبود خودشان در خانه یاد بدهند.
این مسائل احتیاج به بحث جدی دارند و باید علمای تعلیم و تربیت، علمای روانشناسی، علمای علوم اجتماعی و كارشناسان فنی دست در دست همدیگر بدهند تا بتوانند با همكاری همدیگر برنامههای سازندهای را برای كودكان تولید كنند. راهكارهایی طرحی شود كه برنامهها برای بچهها مفید باشد نه اینكه بچهها به حال خودشان رها شوند تا پای تلویزیون بنشینند. پیرامون مهدكودكها كلی حرف و حدیث وجود داشت و از آسیبهای این مكانها و محدودیتهایشان صحبت میشد. به همین دلیل زمانی كه صحبت از رسانه به جای مهدكودك میشود باید تامل زیادی صورت بگیرد. باید دید مهدكودك تا چه حد توانسته است جای خانواده را بگیرد كه حالا تلویزیون بیاید و جای مهدكودك را بگیرد. با توجه به اینكه بچهها آیندهسازان كشور هستند باید به تربیت، اجتماعی شدن و فرهنگپذیری آنها توجه شود.
نظر شما