سلامت نیوز: با وجود اینكه بودجه وزارت بهداشت افزایش چشمگیری داشته است و آنها مدعی هستند با اجرای طرح «تحول سلامت» انقلاب بزرگی را در حوزه بهداشت و درمان كشور به راه انداختهاند، اما هنوز حوزه بهداشت و درمان كشور كاستیهای زیادی دارد. یكی از این كاستیها كمبود تخت در بیمارستانها و به ویژه كمبود تخت مراقبتهای ویژه است. بهنظر میرسد كه وزارت بهداشت در طرح تحول سلامت به جای توجه به زیرساختها به برنامههای كوتاهمدت توجه كرده است كه افزایش مراجعه به پزشكها را در پی داشتهاند، در حالی كه باید قسمت عمده بودجه این وزارتخانه صرف تقویت زیرساختها میشد.
به گزارش سلامت نیوز، روزنامه آرمان در ادامه نوشت: رقم تقریبی بودجه وزارت بهداشت در سال 94، پنج هزار میلیارد تومان است كه به نسبت سال قبل 71 درصد افزایش داشته است، این افزایش بودجه وزارت بهداشت در شرایطی است كه وزارتخانههای دیگر با وجود مشكلات ریز و درشتی كه دارند، بودجه آنها حتی به نصف بودجه وزارت بهداشت نمیرسد. اما مساله اصلی این است كه این بودجه بالا هم نتوانسته بسیاری از مشكلات بهداشت و درمان را حل كند و یكی از دلایل مهم آن بیتوجهی به زیرساختها و برنامههای بلندمدت است كه پیشگیری را مد نظر قرار دهند. مشكلاتی مانند نبود بیمارستان در مناطق محروم، كمبود پزشك در آن مناطق و كمبود تخت و تجهیزات پزشكی در بیمارستانهای شهرهای بزرگ همچنان باقی است و برقرار بودن این مشكلات این شبهه را ایجاد كرده كه وزارت بهداشت در خرج كردن بودجه اش كارشناسانه عمل نكرده است. از سوی دیگر با توجه به اینكه محور اصلی طرح تحول سلامت، درمان است، پیشرفت حقیقی جامعه كه در گرو اقدامات پیشگیرانه است مورد غفلت قرار گرفته است. این درحالی است كه در كشورهای توسعه یافته برنامههای حوزه بهداشت و درمان پیشگیری محور هستند نه درمان محور. كمبود تخت بیمارستانی مسالهای جدید و مربوط به سالهای اخیر نیست و همواره مطرح بوده است اما نكته مهم در پرداختن به این مساله در زمان كنونی، این است كه اگر طرح تحول سلامت كارشناسانه حركت میكرد باید یكی از حوزههایی كه به آن توجه ویژه میشد تامین تخت و به ویژه تخت مراقبتهای ویژه برای بیمارستانها بود.
جمعیتی 79 میلیونی با 5 هزار تخت مراقبتهای ویژه!
روز گذشته رئیس انجمن مراقبتهای ویژه ایران گفت: هر تخت مراقبتهای ویژه بین 500 تا 600 میلیون تومان هزینه دارد. علی امیر سوادكوهی درباره وضعیت تختهای بیمارستانی در بخشهای مراقبت ویژه گفت: در كشور ما حدود 2 هزار و 570 تخت مراقبت ویژه وجود دارد و از آنجایی كه تا چند سال پیش بحث استانداردهای مربوط به تختهای مراقبت ویژه مطرح نبود، این تختها استاندارد نبودند. او افزود: با بحث اعتباربخشی طرح استانداردسازی تختهای مراقبت ویژه نیز مطرح شد و وزارت بهداشت استانداردهایی در نظر گرفت. او عنوان كرد: سال گذشته نیز 700 تخت در بیمارستانهای دولتی استانداردسازی شدند. اما مساله این است كه نظام سلامت با كمبود تخت مراقبت ویژه مواجه است و این تعداد تخت پاسخگوی نیاز حوزه سلامت نیست. رئیس انجمن مراقبتهای ویژه ایران افزود: امسال موضوع افزایش 2هزار و 200 تخت مراقبتهای ویژه مطرح شد كه جمع كل كه در نهایت به 5 هزار تخت میرسد نیز برای جمعیت 79میلیونی ایران كم است. سوادكوهی با اشاره به اینكه طبق استانداردهای ایران 10 درصد تختهای بیمارستانی باید تخت مراقبت ویژه باشد، افزود: در كشور حدود 10 تا 15 هزار تخت مراقبتهای ویژه نیاز است و این موضوع نشان میدهد كه ما از استاندارد كشور خودمان فاصله زیادی داریم. او درباره اینكه آیا میتوان سالی 2 هزار تخت به تختهای مراقبت ویژه اضافه كرد، گفت: نمیتوان سالی 2 هزار تخت را به بخشهای مراقبت ویژه اضافه كرد. امسال این موضوع مورد توجه وزارت بهداشت قرار گرفته است و در حقیقت این وزارتخانه بودجه و نیروهای خود را برای تحقق این موضوع بسیج كرده است. او با بیان اینكه هر تخت مراقبتهای ویژه بین 500 تا 600 میلیون تومان هزینه دارد، افزود: اگر افزایش تختهای مراقبتهای ویژه متوقف نشود، شاید در 10 سال آینده به شرایط عادی برسیم. به گزارش ایلنا، سوادكوهی با اشاره به اینكه حدود 75 درصد از استاندارد ایران درباره تعداد تختهای مراقبتهای ویژه عقب هستیم، گفت: علاوه بر كمبود تخت در زمینه نیروهای آموزشدیده مراقبتهای ویژه نیز با مشكل مواجه هستیم. ما نیروی انسانی متخصص كمی برای تختهای مراقبت ویژه داریم.
كمبود در تختهای آیسییو محسوس است
یك عضو كمیسیون بهداشت و درمان مجلس درباره كمبود تخت در بیمارستانهای كشور میگوید: در جاهایی كه مركز ارجاع نیستند و خودشان به جاهای دیگر ارجاع میدهند به ازای هر هزار نفر باید یك تا 5/1 تخت داشته باشیم و در جاهایی مثل تهران كه مركز ارجاع هستند باید به ازای هر هزار نفر چهار تخت داشته باشیم. عبدالرحمان رستمیان با اشاره به اینكه این شرایط احتیاج به بهبود دارد، میافزاید: باید در شهرستانها به ازای هر هزار نفر دو تخت وجود داشته باشد تا از ارجاع به شهرهای بزرگ كاسته شود. او ادامه میدهد: علاوه بر بحث كمبود تخت در نوع تختهایی هم كه باید وجود داشته باشد در كشور ما كمبود وجود دارد. او با بیان اینكه كمبود تخت در ایسییو محسوس است، میگوید: در زمینه تختهای سیسییو در شهرهای بزرگ كمبود نداریم و الان كمبود اصلی در تختهای ایسییو است. رستمیان ادامه میدهد: برای مدیریت این كمبود لازم است كه بین ورودیها و خروجیها به ایسییو معیارهای درستی داشته باشیم.
مهمترین مشكل زیرساختی كمبود تخت است
یك فوق تخصص بیماریهای ریوی با بیان اینكه مهمترین مشكل زیرساختی در كشور ما در حال حاضر كمبود تخت بیمارستانی است، به «آرمان» میگوید: طرح تحول سلامت باعث شده است كه مریضهای زیادی با در دست داشتن دفترچه بیمه به بیمارستانهای دولتی مراجعه كنند و توقع داشته باشند كه بستری شوند. این در حالی است كه بیمارستانها جوابگوی بستری كردن این حجم عظیم از بیماران نیستند. حمید سهرابپور با اشاره به اینكه كمبود تخت در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستانها از قدیم وجود داشته است، میافزاید: مراجعه بیش از حد مریضها به بیمارستانها وضعیت را در این زمینه بدتر كرده است. از سوی دیگر به دلیل اینكه هزینههای بخش ویژه در بخش خصوصی بالاست امكان پرداخت آن برای بیماران وجود ندارد. او با بیان اینكه كمبود تخت در بخش ویژه باعث شده است كه فشار زیادی به پرسنل بیمارستانی بیاید، تصریح میكند: وقتی مریض به بیمارستان مراجعه میكند توقع دارد كه بستری شده و از او مراقبت شود و نبود تخت باعث میشود كه پرسنل به دلیل اینكه امكان انجام هیچ كاری برایشان وجود ندارد فشار زیادی به آنها وارد شود. او ادامه میدهد: این فشار زیاد در حالی به پرسنل بیمارستانی وارد میشود كه درآمدهای پزشكان در بخشهای دولتی به میزان زیادی بالا رفته است ولی پرسنل دیگر و به ویژه پرستاران درآمدشان پایین است و به همین دلیل انگیزه لازم برای فعالیت در چنین شرایط سختی با این فشار كاری زیاد را از دست میدهند.
نظر شما