رسول دیناروند گفت : در نظام دارویی كشور كماكان چند چالش عمده داریم كه از سالهای پیش باقیمانده است، اولین مسئله این است كه داروهایی كه برای درمان بیماران صعب العلاج مصرف می‌شود و بسیاری از آنها گران قیمت هستند، پوشش بیمه‌ای ندارند به همین علت هزینه بیماران برای تأمین این داروها بسیار بالاست.
وی ادامه داد:‌ برخی از این بیماران كه مجبورند رنج بیماری مزمن را سالها تحمل كنند، برای تهیه و تدارك این داروها واقعاً دچار فقر می‌شوند و از هستی ساقط می‌شوند، تعداد این بیماران زیاد نیست و تعداد بیمارانی كه به علت هزینه دارو فقیر می‌شوند به یك درصد جمعیت هم نمی‌رسد اكثریت قاطع مردم هزینه دارویی بالایی ندارند اما این گروه كوچك واقعاً دچار مشكل می‌شوند.
دیناروند اضافه كرد: سالانه حدود 80 هزار بیمار جدید سرطانی در كشور شناسایی می‌شوند، بسیاری از داروهای این بیماران خارج از فهرست بیمه است یا حتی اگر در فهرست بیمه است، باز هم گران قیمت است و بیماران مبتلا به سرطان مجبورند برای مدت طولانی این داروها را مصرف كنند.
معاون وزیر بهداشت گفت: وزارت بهداشت با پرداخت سالانه حدود 350 میلیارد تومان یارانه، مشكل تأمین داروی بیماران خاص از جمله هموفیلی‌ها و تالاسمی‌ها را حل می‌كند اما گروه‌های دیگری از بیماران هستند كه تحت حمایت نیستند و بیمه‌ها نیز داروهای آنان را پوشش نمی‌دهند.
وی اضافه كرد: چالش دیگر دارویی كشور، تجویز غیر منطقی داروست، برخی پزشكان داروهایی را تجویز می‌كنند كه واقعاً برای آن بیمار نیاز نیست و می‌شود با داروی ارزانتر و در دسترس‌تر بیمار را درمان كرد، اما این گروه پزشكان اصرار دارند، داروهای خارج از فهرست بیمه یا فهرست دارویی كشور تجویز كنند.
وی گفت: تجویز غیر منطقی دارو نه تنها هزینه گزافی و بیهوده‌ای را به بیماران تحمیل می‌كند، بلكه گاهی اوقات خطرناك هم هست. نمونه آن تجویز بیش از حد آنتی بیوتیك در كشور است كه باعث شده، بدن مردم نسبت به آنتی بیوتیك‌ها مقاومت پیدا كند، به همین علت گروه زیادی از این داروها دیگر در كشور ما موثر نیستند،‌ چون بی رویه تجویز شده‌اند.
دیناروند اضافه كرد: مسئله دیگر بی اعتمادسازی برخی پزشكان و حتی داروسازان در برخی داروخانه‌ها نسبت به داروهای ایرانی است، من نمی‌گویم كیفیت داروهای ایرانی از خارجی بالاتر است اما به هیچوجه كیفیت پایین‌تری هم ندارند، كیفیت دارو مقوله‌ای نیست كه با نظرسنجی از مردم بتوان به ‌آن رسید، اثر داروها هم آنی و فوری نیست كه یك فرد بگوید فلان داروی خارجی اثر داشت یا فلان داروی ایرانی اثر نداشت.
وی گفت: این تصورات از نظر علمی به عنوان موضوع دارونما یا اثرپلاسگویی دارو معروف است. به این ترتیب كه اگر بیمار به یك دارو اطمینان داشته باشد حتی اگر مشابه آن را بدون ماده موثره به او بدهیم احساس بهبودی پیدا می‌كند، بدون اینكه دارو مصرف كرده باشد، این امر فقط در داروهای روانپزشكی نیست بلكه در داروهای بیماری‌های فیزیولوژیك نیز صدق می‌كند.
معاون غذا و داروی وزارت بهداشت اضافه كرد: متأسفانه برخی پزشكان و داروسازان با بیان صبحت‌های غیر منطقی بیماران را نسبت به داروهای ایرانی بی اعتماد می‌كنند،‌ وقتی اطمینان یك فرد به یك دارو كم شد، اثربخشی آن نیز در ظاهر ممكن است كم شود، در حالی كه ماده موثره و اثربخشی آن با داروی خارجی هیچ فرقی ندارد.
دیناروند اضافه كرد: با وجود این مردم 95درصد نیاز دارویی‌شان را از داروهای تولید داخل تأمین می‌كنند، بنابراین این داروها در كشور مصرف می شود و مردم از مصرف این داروها نتیجه می‌گیرند، رقابت داروی ایرانی با خارجی فقط در مورد 175 قلم داروست، كه نمونه ایرانی و خارجی آن هر دو در كشور وجود دارد كه در این موارد هم آ‌مارها نشان می‌دهد، میزان مصرف داروهای ایرانی بیش از خارجی است.
وی گفت: اگر اطمینان مردم به داروهای ایرانی از بین برود، قطعاً هزینه بازار دارویی كشور كه اكنون حدود 2 میلیارد دلار است به بیش از 5 میلیارد دلار افزایش می‌یابد و نه تنها پرداخت از جیب مردم بیشتر می‌شود بلكه سلامت مردم به هم به خطر می‌افتد و صدها نفر بیكار می‌شوند.

فارس