محققان مدرسه پزشکی استانفورد موفق شدند یک دامنه وسیع از تغییرات ژنتیکی را پیدا کنند که حداقل در یک سوم موارد بروز بیماری اسکیزوفرنی دخالت دارند.

اسکیزوفرنی از حدود هر 100 نفر به طور متوسط به یک نفر آسیب می رساند و 80 درصد از خطر توسعه بیماری به دلایل ژنتیکی است که در این مورد واکنش میان ژنهای مختلف دخالت دارند و به همین علت شناسایی ارتباط صحیح میان تغییرات ژنتیکی و این بیماری بسیار دشوار است.

اکنون این دانشمندان که نتایج یافته های خود را در مجله علمی نیچر منتشر کرده اند برای دستیابی به این یافته ها ژنهای 8 هزار و 14 بیمار و 19 هزار و 90 فرد حاضر در گروه کنترل را در سه کنسرسیوم تحقیقاتی مورد بررسی قرار دادند و با مقایسه این دو گروه توانستند صدها هزار جهش ژنتیکی مختلف را شناسایی کنند.

در ادامه این تحقیقات، دانشمندان آمریکایی دریافتند که ژنهای حاضر در کروموزم 6 در توسعه این بیماری بسیار حساس هستند درحالی که جهشهای روی کروموزمهای 11 و 18 می توانند در بیماری شیزوفرنی با کاهش قدرت تفکر و حافظه ارتباط داشته باشند.

این منطقه از کروموزم 6 که 6p22.1 نامیده می شود با پاسخهای ایمنی و کنترل فعالیت و خاموشی ژنها ارتباط دارد به گفته این محققان، جهشهای حاضر در این کروموزم توضیح می دهد که فاکتورهای محیطی در افزایش خطر توسعه شیزوفرنی اثر می گذارند. به طوری که برخی تحقیقات پیشین نشان می دادند که شیزوفرنی در اثر فرایندهای خود ایمنی بروز می یابد.