سلامت نیوز: بعد از ساعت اداری اعضای شورای شهر بههمراه رسانهها تصمیم گرفتهاند به دروازهغار بروند تا شرایط معتادان کارتنخواب این محله را از نزدیک ببینند. آنها قرار است در مورد طرح شهرداری تهران برای این محله و معتادان بهتر تصمیم بگیرند، اما تنها چند عضو میآیند و کل برنامه تبدیل به نمایش شبانه شهرداری در دروازهغار میشود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق مثل همه برنامههای شهری، شهرداری منطقه ١٢ و سازمان رفاه با تعداد زیادی از نیروها آمادهباش است و از قبل محله دچار تغییرات شده است.
مدیران کتوشلواری و معطر بالای سر معتادان و کارتنخوابها بهمثابه نمونههای زخم و آلودگی در شهر ایستادهاند و بهواسطه سؤال و جواب خبرنگاران به میان معرکه شلوغ معتادان پارک حقانی میآیند.
کل حضور ما در پارک حقانی که اصل ماجرای بازدید شبانه است، به نیمساعت هم نمیرسد و در همین فاصله هم افرادی از شهرداری دائم میگویند «کافی است، برگردید»، «همه رفتند، نمانید» «خطرناک است، مراقب باشید» و... .
معتادان همه روی غذایی که به آنها رسیده دولا شده و مشغول خوردن و تزریق و دودکردن هستند. بسیاریشان حتی سرشان را بالا نمیآوردند که بخواهند ما را ببینند، شعله آبی فندک اتمی زیر چانه هرکدامشان در جایجای تاریک پارک، تعدادشان را نشان میدهد؛ تعداد برادران و پدرانی که با یک تکان به زمین میافتند.
به محض ورود خودروها به کنار پارک حقانی، معرکه غذادادن شروع میشود؛ معتادان میگویند شهرداری غذایی به ما نمیدهد و گاهی گروههای مردمی برایمان غذا میآوردند و این شکلی که امشب بوده تابهحال نداشتهایم.
تصویر ورود میهمانان ناخوانده این محله را خبرگزاریها ثبت کردهاند و نباید از تعدادی معتاد کارتنخواب انتظار دیگری داشت اما از مدیرانی که برای یک شهر تصمیم میگیرند چطور؟
در دقایق اول همه تحتتأثیر فضای غذادادن هستند و آرامش این گروه پرخطر با حضور ما بههم ریخته است. اما گویا تنها چرت تعدادی کارتنخواب بههم خورده و خبری از فرار موادفروشان نیست و آنها خیلی آرام و مطمئن کنار دیگران نشستهاند و کارشان را میکنند و بساط مواد و زرورق و فندک و چایی و... جلویشان پهن است.
معتادان میگویند پلیس با موادفروشان کاری ندارد و میرود. اصلا هدفشان این است که اینجا مواد راحت خریدوفروش شود تا معتادان جای دیگری نروند و همینجا هم بمانند.
یکی دیگر از معتادان که سرحالتر است میگوید بیشتر این موتورسوارهایی که اینجا میبینید، جوانهای همین محل هستند که اینجا با موادفروشی پول درمیآورند و پلیس همه آنها را میشناسد و کاری به کارشان ندارد.
از یکی از اهالی که سعی میکند اعتراضش را به مسئولان در محلهاش اعلام کند درمورد رضایت از طرح شهرداری میپرسم. صدای اعتراض بلندی دارد و میگوید: به ما گفتند که با ما همراهی کنید تا ما دو ماهه این محله را درست کنیم. ما هم قبول کردیم و اصلا این معتادان را مردم محله به سمت این پارک کشاندند تا باقی محل پاک باشد اما حالا دردسرهای این قسمت، زندگی را از ما گرفته است.
در این دو ماه جوانهای بیکار محل به سمت موادفروشی بدون دغدغه در این محل رفتهاند. وقتی میبینند به این راحتی میتوانند مواد بفروشند و پول دربیاورند، ترغیب میشوند. شهرداری آمده اوضاع را درست کند، خرابتر کرده است. همین دیروز حدود ٢٠٠ خانوار جلو شهرداری اعتراض کردیم و دوباره قولهایی به ما دادند اما اگر تا آن روز اتفاقی برای بچههای ما بیفتد چه کسی جواب میدهد.
یکی دیگر از اهالی میگوید: درست است که محله ما به این جرمها معروف بوده اما بالاخره خانوادههای سالمی هم در آن هستند و نباید هرچه جرم و خرابی در شهر هست را به این سمت بیاورند.
من نمیدانم که این چه طرحی است؛ مگر این معتادها توان و جان فرار را هم دارند، از اینها بدبختتر خودشان هستند، شهرداری میگوید میخواهد معتادان را به یک محل هدایت و یکجا جمعشان کند. این اظهارات اهالی محله هرندی و دروازهغار در حالی است که شهرداری بارها در مورد رضایت و همراهی اهالی خبر داده و اعلام شده که این طرح با همکاری آنها صورت گرفته است.
از مردی که سرش را در ظرف یکبارمصرف غذا فرو کرده، در مورد امنیت این پارک میپرسم و اینکه در کجای تهران غیر از اینجا همهچیز راحت و دمدست است و کسی کاری به کارشان ندارد؟ جوابش من را از سؤالم منصرف میکند. نگاهی میاندازد و میگوید: خیلیجاها! ولی ما را اینجا تابلو کردهاند تا برای کارهایشان مجوز بگیرند.
خبرنگاران با چند زن معتاد و کارتنخواب مشغول صحبت شدهاند. زن ظاهر ژندهای دارد اما آرایش تابلو و نامرتبی دارد و در جواب خبرنگاران، خودش را قربانی جامعه میداند. تعداد زنان در میان این جمعیت آلوده به اعتیاد کم نیست اما مسئله اینجاست که آنها جدای از اعتیاد و کارتنخوابشدن، یک پای روابط خطرناک جنسی هستند و چادرهایی که در گوشهوکنار پارک محدودهای خلوت را ایجاد کرده، نشانی از این اتفاق دارد.
یکی از زنان دستش را پوشانده تا خودش و حریم کوچکش در عکسها نباشد و با فریادی کوتاه میگوید: «مگر خودتان خانه و زندگی ندارید؟» راست میگوید؛ این فاصله یکمتری بین دیوار و چادر کثیف آویخته، خانه و سقف اوست و مردهایی که در کنار او هستند مشتریهایی که باید برای تأمین مواد روزانه، رضایت آنها را داشته باشد.
حتی در شلوغی این مراسم خبری از نیروی انتظامی نیست و گشتهای موتورسواری که دیگر در هر محلی حضور دارند، اینجا دیده نمیشود. مأمور نیروی انتظامی همراه گشت فوریتهای شهرداری میگوید، شهرداری پول دارد اما نیروی انتظامی خودش را وارد این برنامهها نمیکند. از میثم امرودی روحانیای که معاون فرهنگی و اجتماعی شهردار تهران است درباره قسمت آخر برنامه چندماهه شهرداری در این محله و تعیین تکلیف این چندهزار معتاد میپرسم. میگوید «صبر کنید آخر برنامه» و میرود.
میهمانان برنامه شبانه شهرداری وارد مدرسهای در کنار پارک میشوند و مصاحبهها انجام میشود. قرار است در ادامه به پارک خواجوی کرمانی بهعنوان یکی از پارکهای پاکسازیشده برویم، اما وسط راه برنامه تغییر میکند. شهرداری اعضا را برای رونمایی از اتوبوس سلامت بهعنوان یک میانبرنامه برده و اتوبوس خبرنگاران به یک گرمخانه در انبار گندم میرود و منتظر میماند.
بازدیدی اتفاق نمیافتد و مشخص میشود اعضا به سمت گرمخانه خاوران رفتهاند. ساعت ١:٣٠ بامداد است و بسیاری از میهمانان گرمخانه خاوران زیر پتوها خوابند و ما بازدیدکنندگان بدون رعایت حال آنها کل سوله را روی سرمان میگذاریم و بسیاری از آنها را بیدار میکنیم و بعد از حرفهای کلیشهای درباره نحوه نگهداری و تعداد کارتنخوابهای رسوبی و مدت ماندنشان در گرمخانه، بیرون میآیند تا به خانههایشان بروند.
پایان برنامه است و خبرنگاران جلوی معاون شهردار و رئیس شورا را میگیرند تا جواب سؤالها را بدهند. معاون شهردار میگوید میخواهد رئیس شورا را بدرقه کند و اضافه میکند «از آقایان شورا سؤال بپرسید، هرچه اینها تصویب کنند بعد ما اجرا میکنیم»، بعد را طوری شبیه بد تلفظ میکند و من به همین خاطر میگویم: «شما بد اجرا میکنید؟» و چمران با لحنی طعنهدار و تکمیلی میگوید: نه! شهرداری بعد اجرا میکند! و اینگونه میشود که هر دو میایستند تا با خبرنگاران صحبت کنند.
امرودی در پاسخ به سؤال مشخص «هدف نهایی شهرداری از اجرای این طرح در دروازهغار چیست؟» توضیح مفصلی از برنامه انضباط اجتماعی در منطقه ١٢ میدهد. معاون شهردار به راهاندازی مرکزی با عنوان قرارگاه اجتماعی، اشاره کرد که ١٢ سازمان و دستگاه در آن حضور خواهند داشت تا هماهنگیهای لازم برای ارائه خدمات مطلوبتر در شهر به آسیبدیدگان اجتماعی صورت گیرد. وی گفت: درحالحاضر ٤٦ نقطه پراکنده و سه نقطه مرکزی در تهران درباره آسیبهای اجتماعی مشخص شده است و امیدواریم دستگاههای مسئول، اعم از بهزیستی، قوه قضائیه، نیروی انتظامی و...، بتوانند با همکاری و همراهی خدمات مؤثرتری به آسیبدیدگان اجتماعی ارائه کنند.
وی در ادامه پاسخ مشخصی به سؤال خبرنگاران در مورد هدف شهرداری از جمعکردن معتادان به این شکل در یک پارک، با این همه آسیب نداد و گفت: سهشنبه در شورا گزارش میدهم؛ اما مهدی چمران بهعنوان مرجع ناظر و بالاسری شهرداری تأکید کرد حل این مشکل پیداکردن شغل در شهرهاست تا بسیاری از این کارتنخوابها که از شهرستانها آمدهاند به شهرهای خود برگردند و البته ایجاد شغل کار شهرداری تهران نیست.
چمران به اعلام آمادگی شهردار تهران برای پاککردن تهران از معتادان و کارتنخوابها، آن هم در مدت شش ماه اشاره کرد و گفت: این اتفاق به شرطی رخ میدهد که وظایف همه دستگاهها مشخص باشد و همه پای کار بیایند یا اینکه تمامی مسئولیتها را به یک واحد تفویض کنیم تا مشکل کارتنخوابی در پایتخت حل شود و به نظر میرسد این هماهنگی فقط با ایجاد یک قرارگاه شکل میگیرد؛ چراکه اگر هماهنگیای میان دستگاهها ایجاد نشود نمیتوان کاری کرد.
در ادامه خبرنگاری پرسید که فعلا شهرداری این طرح را بدون هماهنگی با ارگانهای مسئول شروع کرده و با این روند ممکن است اینجا همانند خاکسفید تبدیل به یک معضل شود و این طرح آرمانی به نظر میرسد. چمران در پاسخ، گفت: ما جنگ را اداره کردیم؛ چراکه عزم ملی داشتیم و اگر مدیران ما برای حل مشکل اعتیاد و کارتنخوابی عزم ملی و همدلی داشته باشند، این مشکل حل میشود.
از چمران و امرودی درباره مرکزی که شهرداری با ظرفیت پنجهزار نفر در شرق تهران برای معتادان و کارتنخوابهای مرد و زن در حال احداث دارد، میپرسیم. امرودی باز هم جواب مشخصی نمیدهد و حواله سهشنبه میکند و چمران میگوید «من گفتهام و هشدار دادهام که کار پرخطری است و بهتر است پنج هزار نفری نباشد. کار مشکلی است و میتواند تجربه بدی باشد».
اما نکته جالب این برنامه در میانه ابهام رفتاری شهرداری تهران، اظهارات عبداللهی، معاون خدمات شهری شهردار تهران، بود. او در حاشیه این برنامه قول نورپردازی در محلههای هرندی و عودلاجان را تا دو ماه آینده داد و گفت شهرداری میخواهد همسو با ساماندهی محله هرندی در طرح انضباط شهری منطقه ١٢، برای این محله و پارکها حمام سیار و ثابت رایگان (با ارائه بن) برای معتادان و متکدیان بسازد.
این اظهارات این سؤال را به ذهن متبادر میکند که با فرض اضافهنشدن هیچ معتاد و کارتنخوابی به تهران، اگر شهرداری میتواند ششماهه پایتخت را از این افراد پاک کند یا آنها را در محلی خاص سامان دهد دیگر چه نیازی به ساخت حمام رایگان برای معتادان در این محلات است!؟
سؤالهای دیگری هم وجود دارد؛ از جمله اینکه چرا شهرداری و نیروی انتظامی در این مدت در این محله همکاری نداشتهاند و اگر بوده چرا درباره آن حرف و توضیحی نیست؟ آیا حرفهای معتادان درباره عملکرد پلیس درست بود؟
چرا شهرداری یا بهزیستی و ستاد مبارزه با موادمخدر حداقل در این چندماه همانند مراکز کاهش آسیب معتادان، برای معتادان جمعشده در پارک حقانی، سرنگ و کاندوم نیاوردند؟
نظر شما