ابراهیم رزم‌پا در گفت‌وگو با  فارس با عنوان این مطلب اظهار داشت: اصولاً سر و صدای زیاد و آلودگی صوتی نوعی عامل استرس‌زای بیولوژیك است كه نه تنها بر سیستم شنوایی بلكه بر كل بدن انسان اثر می گذارد چرا كه باعث تحریك سیستم اعصاب مركزی، تأثیر بر سیستم غده هیپوفیزوآدرنال، ‌ایجاد اختلالات هورمونی و عدم سلامت می شود و هنگامی كه موجب كاهش شنوایی شود ، شخص نمی تواند به راحتی با افراد اجتماع ارتباط برقرار كند و این خود باعث كاهش كیفیت زندگی و سلامت روانی او می شود و باری را بر دوش اجتماع و جامعه می‌گذارد.
وی با اشاره به انواع آلودگی‌های صوتی بیان داشت: صوت به 2 صورت حاد و مزمن موجب صدمه به گوش می شود كه نوع حاد آن مانند انفجار ناگهانی ، شلیك گلوله ونارنجك و ترقه نزدیك گوش، معمولاً یك طرفه است و نوع مزمن آن بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود كه بدون آگاهی و استفاده از امكانات كافی حفاظتی در كارخانه‌های پر سر و صدا سال‌ها كار كرده‌اند و هنگامی متوجه سنگین‌شدن گوش خود شده‌اند، كه آسیب جدی به دستگاه اعصاب شنوایی وارد شده و خیلی دیر شده است.
این متخصص گوش، گلو و بینی تصریح كرد: موج انفجار ناگهانی می تواند منجر به پارگی پرده گوش و حتی گاهی همراه با گسیختگی استخوانچه‌های گوش میانی شود و خوشبختانه این نوع آسیب گوش میانی، دستگاه انتقالی گوش را در بر می گیرد و این حالت در اغلب موارد بر خلاف انواع عصبی با عمل جراحی قابل درمان است.
وی با اشاره به علائم بیمار در معرض آلودگی صوتی مزمن افزود:‌ این افراد خصوصیات بالینی مشخصی ندارد كه بتوان آن را از بقیه بیماریهای گوش كه باعث كاهش شنوایی عصبی می‌شوند جدا كرد و تشخیص آن از راه گرفتن شرح حال، محل كار فرد و معاینه و آزمایشات شنوایی سنجی امكان‌پذیر است و گاهی بیمار ممكن است وز وز گوش هم داشته باشد.
رزم‌پا گفت: بعضی از داروها مانند آمینوگلیكوزیدها ( مثل جنتامایسین )، یا قرص آسپیرین و یا بعضی از داروهای ادرار آور اثر سمی بر سلول‌های شنوایی دارند و افرادی كه از این داروها استفاده می‌كنند در صورتی كه در معرض آلودگی شدید قرار گیرند، اعصاب شنوایی آنها آسیب پذیرتر می‌شود.
وی یادآور شد: گروه‌های شغلی مانند راهنمایان باند فرودگاه، كارگران مته‌كار، آهنگران، نجاران، كارگرانی كه در كارخانه‌های ریسندگی و بافندگی و یا چاپ‌خانه‌های دارای ماشین‌های با سر و صدای زیاد كار می‌كنند، شكارچیان، افراد نظامی، موسیقی‌دان‌ها و كسانی كه دائماً از دستگاه‌ها صوتی با صدای بلند استفاده می‌كنند و حتی انفجار ترقه به خصوص در بچه‌ها در معرض كاهش آسیب شنوایی قرار دارند.
رزم‌پا خاطرنشان كرد: پدیده سر و صدا و آلودگی صوتی، مخصوص شهرهای بزرگ است و افرادی كه در روستاها زندگی می‌كنند بسیار كمتر از افراد شهرنشین به پیرگوشی و آسیب دستگاه شنوایی مبتلا می شوند.
وی اضافه كرد: انجام آزمایش‌های شنوایی‌سنجی قبل از استخدام، آزمایشات شنوایی‌سنجی سالیانه، استفاده از محافظ گوش در كارخانه
و كنترل سر و صدای محیط كارخانه توسط مهندسین آن از مهمترین برنامه حفاظتی برای پیشگیری از آسیب صوتی به گوش كسانی است كه در محیط‌های پر سروصدا مانند كارخانجات كار می‌كنند.
رزم‌پا بیان داشت:‌ اگر فردی در محیطی كار می كند كه شدت صوت آن 90 دسی بل است و 5 روز در هفته هر روز 8 ساعت كار می‌كند، در صورتی كه شدت صوت به 95 دسی بل برسد ساعت كار او باید 4 ساعت شود و اگر شدت صوت باز هم بیشتر شود ساعت كار باید باز هم كاهش یابد.