محققان میگویند: اكثر عفونتهای آنفلوآنزا روی سیستم تنفسی تاثیر میگذارند اما از مدتها پیش متخصصان مشكوك بودهاند كه این ویروسها میتوانند درعین حال با بروز اختلالات عصبی ارتباط داشته باشند. اما تحقیقات نشان داده است كه بدنبال همهگیری آنفلوآنزای H1N1 در سال 1918 یك موج شیوع التهاب مغز و پس از آن نیز نرخ بالا اما غیرمعمول ابتلا به بیماری پاركینسون مشاهده شد.
پیدا كردن شواهد علمی بسیار نادر از وجود چنین ارتباطی كار بسیار دشواری است اما این بار دكتر ریچارد سمین متخصص بیمارستان تحقیقاتی اطفال سنت جود موفق به كشف این ارتباط شده است.
وی اسپری حاوی محلول ویروس آنفلوانزای پرندگان H5N1 را به مقابل بینی موشهای آزمایشگاه پاشید. این محقق و دستیاران وی متوجه شدند: ویروس H5N1 ابتدا اعصاب را آلوده میكند و سپس وارد ریشه مغز میشود و در نهایت به خود مغز میرسد. در مغز ویروس باعث فعالیت مزمن سیستم ایمنی میشود؛ به طوری كه این فعالیت حتی پس از بهبود آنفلوآنزا ادامه مییابد. سپس این فعالیت زیاد در مغز باعث التهاب در این عضو حیاتی شده و زمینه ساز بروز بیماریهایی چون آلزایمر یا پاركینسون میشود.
پژوهشگران به تازگی دریافتهاند: ویروس آنفلوآنزای پرندگان نه تنها باعث بروز علائمی چون تب، دردهای ماهیچهای و گلودرد میشود بلكه هم چنین میتواند عامل بروز بیماریهای مزمن تحلیل برنده اعصاب مانند پاركینسون و آلزایمر باشد.
نظر شما