با افزوده شدن سطح آب، انباشته شدن هورمون اتیلن در گیاه باعث فعال سازی ژنهای SNORKEL می شوند که این پدیده باعث سرعت یافتن رشد ساقه گیاه خواهد شد. محققان با به کار بردن این ژن در کاشت برنجهایی که در حالت عادی قادر به رشد کردن درون سطوح بالای آب را ندارند، توانستند این گیاه را از غرق شدن و نابودی در آب نجات دهند.
محققان دانشگاه ناگویا امیدوارند بتوان با استفاده از این ژن در ثبات بخشیدن به تولید محصول برنج در مناطق سیل خیز جنوب شرق آسیا استفاده کرد. این ژن تا کنون با موفقیت بر روی نوعی برنج ژاپنی مورد آزمایش قرار گرفته است و محققان اکنون در تلاشند طی سه تا چهار سال آینده گونه ای ضد سیل از این گیاه که غذای اصلی کشورهای آسیای جنوب شرق را نیز تشکیل می دهد را تولید کنند.
سطوح بالای آب در شالیزارها می تواند برای محصول برنج مشکلی جدی به شمار رود و در بعضی مناطق در فصل رشد برنج این پدیده می تواند آسیبهای جدی را در اثر زیر آب ماندن گیاه برای روزها یا حتی هفته ها به محصولات وارد آورد. برنج غذای اصلی بیلیونها نفر از ساکنین زمین است و با وجود اینکه میزان تولید آن از دهه 1960 افزایش قابل توجهی داشته است، این میزان باید تا سال 2050 به دوبرابر کنونی افزایش پیدا کند تا با نیاز غذای جمعیت در آن زمان مطابق باشد.
بر اساس گزارش AP، محققان امیدوارند با استفاده از این شیوه بتوان کیفیت و کمیت تولید برنج جهان را در مناطقی که در طول سال برای بارهای متعدد در معرض سیل و افزایش سطح آب قرار می گیرند، افزایش داد.
محققان ژاپنی با استفاده تغییرات ژنتیکی و افزودن ژنی جدید به گیاه برنج موفق به تولید گونه ای شده اند که می تواند در زیر سطح آب نیز رشد کرده و زنده باقی بماند.
نظر شما