دان لوئو و همکارانش از دانشگاه کرنل در مقاله‌ای که در مجله Nature Nanotechnology منتشر شده است، توضیح داده‌اند که مولکول‌های ساده DNA آنها (مونومر) در حضور عوامل بیماری‌زایی همچون سارس یا HIV و با تابش نور ماورای بنفش به هم متصل شده و پلیمریزه می‌شوند.

این گروه تحقیقاتی گزارش كرده‌اند که پلیمرهایی که از هزاران مونومر ساخته می‌شوند، می‌توانند عوامل بیماریزا را به سرعت شناسایی کنند.

آنها از رشته‌های نامتقارنی از DNA استفاده کردند که به انتهای آنها توالی منحصر به فردی از اسیدهای آمینه متصل شده بود. به این توالی کدهای زیپ (zip codes) می‌گویند.

هر زیپ کد می‌تواند به توالی متناظر خود (مثل DNA عوامل بیماریزایی همچون HIV) متصل شود. زمانی که این زیپ کدها و عوامل بیماریزا همدیگر را پیدا می‌کنند، زنجیره‌هایی تشکیل می‌دهند که پیچ خورده و کره‌های قابل تشخیص در زیر میکروسکوپ را شکل می‌دهند.

این پژوهشگران با استفاده از همین روش چندین داروی مبتنی بر اسید نوکئیک را همراه با یک سری ردیاب‌ها به رشته‌های DNA متصل كردند. این داروها در مرحله بعد توسط سلول‌های مورد نظر جذب می‌شوند.

به گزارش ستاد ویژه توسعه فن‌اوری نانو، لوئو که استاد مهندسی زیستی و محیط زیست است می‌گوید این کار نشان می‌دهد که DNA تنها یک ماده ژنتیکی نیست و می‌توان از آن به عنوان یک ساختار مفید برای حمل دارو یا مواد دیگر استفاده کرد.

او می‌افزاید: «بخش ژنتیکی، تشخیص عامل بیماریزا و بخش کلی کار، تولید نانوساختار است».