سلامت نیوز:برج در حال احداث خیابان آقایی یکی دیگر از نمونه‌های باغ‌کُشی در شهر تهران است که مصوبه «برج باغ» زمینه ساز این تخریب بوده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از معماری نیوز نیاوران، این محله گسترده شده در دامنه جنوبی رشته کوه البرز که زمانی یادآور نیزار و درختان بوده، امروز بیشتر تداعی کننده مال‌ها و آسمان‌خراش‌هاست. نابودی باغ‌های شمال نیاوران بدلیل صدور مجوز ساخت و ساز، تبدیل به اتفاقی عادی شده است.
در تازه‌ترین نمونه از این تخریب‌‌ها، زمینی که در اصل فضای سبز محسوب می‌شود را در پهنه R13 یعنی مسکونی با تراکم زیاد قرار داده‌اند تا باز هم عمودهای سیمانی جای درختان را پر کنند.
برج در حال احداث خیابان آقایی یکی دیگر از نمونه‌های باغ‌کُشی در شهر تهران است که مصوبه «برج باغ» زمینه ساز این تخریب بوده است.
قصه تخریب باغ دیگر آشنا و تکراری است. بخشی از معدود باغ‌های باقیمانده تهران را برای ساخت و ساز خشکانده‌اند تا بتوانند بر روی آن برج احداث کنند.
همان طور که در عکس‌های ماهواره‌ای مشخص است روند خشک کردن این باغ و قطع درختان مدتی است آغاز شده است.
تصویر ماهواره ای دو سال قبل
تصویر فعلی باغ
پروانه ساختمان این زمین 3000 متری اسفندماه سال 93 صادر شده و در آن تراکم ساختمانی را 285 درصد در نظر گرفته اند.
در این پروانه اجازه احداث 15 طبقه بنا که10 طبقه آن مسکونی روی همکف و 5 طبقه هم به صورت زیرزمین داده شده است.
با این حال تنها چند ماه بعد و در تاریخ 19 خرداد سال 94 مالک این زمین دستور تغییر نقشه را می‌دهد تا این بار و در دستور نقشه جدید حداکثر تراکم ساختمانی مجاز از 285 درصد به 450 درصد افزایش یابد!
این زمین چون «برج باغ» محسوب می‌شود نباید بیشتر از 30 درصد سطح اشغال داشته باشد. طبق این مصوبه سطح اشغال در زیرزمین هم نباید از 30 درصد تجاوز کند ولی در دستور نقشه جدید از طبقات منفی دو تا منفی پنج سطح اشغال 45 درصد درنظر گرفته شده است!
بر اساس تصاویر هوایی گوگل ارث این زمین پیش از این تماماً باغ بوده که در سال‌های اخیر و برای کسب سود به تدریج درختان به شکل کاملا هوشمندانه ای خشکانده شده است. یعنی مالکان و سرمایه داران پروژه نه براساس جای خالی بافی مانده در زمین، بلکه طبق نقشه و طرح قبلی سازه، آن بخشی از باغ را که درختانش باید حذف شوند؛ را خشک میکنند.
صف طولانی مقصران
نمی‌توان مالکانی که برای کسب سود باغ‌ها را خشک میکنند تنها مقصران موجود معرفی کرد. از شهرداران مناطق گرفته تا مدیران کلان شهر تهران، کمیسیون ماده 5 و ماده 7 و ماده 100 تا نهادهایی که وظیفه نظارت و برخورد با تخریب باغات را دارند ولی غفلت ورزیده‌اند، همه شریک جرم مالک طماع اند.
در اول صف مقصران، "شورای عالی معماری و شهرسازی" به عنوان یک نهاد بالادستی قرار دارد که با وجود آنکه دو سال از عمر دولت اعتدال، دولتی که مدعی تغییر رویکرد در بسیاری از مسائل است می‌گذرد؛ نتوانسته در رابطه با لغو مصوبه برج باغ و برگزیدن یک سیاست همگانی مناسب برای جلوگیری از تخریب باغات گام بردارد.
در دوره ریاست مهدی چمران در شورای شهر تهران و در دوره شهرداری محمود احمدی نژاد، با تصویب مصوبه برج باغ، تخریب باغات تهران شتاب بیشتری گرفت. آنچه در عمل طی سال‌های اخیر رخ داده، تبدیل سطح عمده باغات به برج‌های 12 تا 14 طبقه و تجاوز مشاعات آنها به عرصه مشجر بوده است.
همین چند روز پیش بود که تندگویان، عضو کمیسیون شهرسازی شورای شهر تهران با اشاره به اخذ جرایم قطع درختان در پایتخت گفته بود از ابتدای تشکیل کمیسیون ماده 7 تا امروز، حدود 2200 پرونده قطع درخت به قوه قضائیه معرفی کردیم اما تا امروز یک رأی هم صادر نشده است.
به راستی اگر قوه قضائیه از همان ابتدای کار با این تخلفات برخورد قاطع و جدی می‌کرد، آیا باز هم با این حجم وسیع تخریب درختان و باغات روبرو بودیم؟
حقانی، رییس کمیته محیط‌زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر تهران اظهار داشته در سال‌های اخیر از ۱۴هزارهکتار باغات تهران، پنج‌هزارهکتار کسر شده است که در صورت تداوم این موضوع، شهر تهران غیرقابل‌زندگی خواهد بود.
پیروز حناچی معاون شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی هم گفته که در زمینه تخریب باغ‌ها کلانشهر تهران با فاصله زیادی از سایر شهرها در رتبه نخست قرار دارد.
علی محمد مختاری سالیان سال است مدیریت سازمان‌ها و فضای سبز تهران را عهده دار است، شاید وی بهتر بتواند دلیل این همه تخریب باغ و ناتوانی نهادها را در جلوگیری از ادامه این روند شرح دهد.
البته با ورود بسیاری از نهادها، از ارگان‌های نظامی گرفته تا سازمان‌های دولتی و شبه دولتی و امثالهم به این حوزه پرسود، معادلات ساخت و ساز مسکن هم شکل پیچیده‌تری به خود گرفته است. زمین‌خواری و دست‌اندازی به فضاهایی که در اصل ریه‌های تنفسی شهراند در تمامی مناطق و محلات متداول شده است.
زمین‌های منطقه یک تهران به دلیل افزایش چشمگیر و بی ضابطه قیمت مسکن به عنوان نماد ثروت و اعیان نشینی در اذهان مردم جای گرفته اند. آپارتمان‌ها و برج های گرانقیمتی که گاهی قیمت چند متر از آنها با کل ارزش ساختمان های مناطق دیگر شهر برابری کرده و زندگی یک روز در آنها آرزوی بسیاری از جوانان کشور است در این مناطق سربرآورده‌اند. پس طبیعی است که سوداگران زمین به این گونه مناطق اعیان‌نشین توجه ویژه‌ای داشته باشند.
نظر شما