به گزارش گروه ترجمه سلامت نیوز،قبلا تصور می شد که آپاندیس حتی اگر هم عضوی مفید به حساب می آمد اما دوره آن به اصطلاح سر آمده و دیگر فایده ای در میان نیست.اما بهتر است بگوییم الان زمانی است که باید دانسته های خود را کمی اصلاح کنیم. در اغلب متون پزشکی از این عضو تنها به عنوان یک ارگان ته مانده و بی فایده یاد می شود.

آپاندیس کرمی شکل در واقع یه کیسه مرده است که در محل اتصال روده کوچک به بزرگ آویزان می باشد. به گفته و تئوری داروین اپاندیس یک عضو باقیمانده از اندام اجداد گیاه خوار می باشد که ته مانده ناشی از تکامل ارگان بزرگتری به نام سکوم بوده است.سکوم از جمله اندام های گوارشی بوده است که روزی در هضم غذاها نقش داشته است.
همه افراد به ویژه کسانی که آپاندیس آنها تخلیه شده می دانند که عدم حضور این عضو تاثیری بر سلامت بدن ندارد و این بدان معنا ست که نیازی را مرتفع نمی کند.

اما با این حال بعضی محققان امروز معتقدند که این عضو پناهگاهی ضروری برای باکتری های مفید می باشد که در زمان نیاز می توانند تاثیر اساسی خود را بروز دهند. مطالعات قبلی نیز ثابت کرده بود که آپاندیس می تواند منجر به تولید، کنترل و آموزش سلول های سفید خونی شود.

بررسی های محققان راجع به پیشینه حضور این ارگان چیزی فراتر از تصور ما می باشد و این نشان میدهد که نقش این ارگان بسیار حیاتی بوده است. این محققان می گویند که پیشینه این ارگان به 80 میلیون سال قبل می رسد.  این ارگان حداقل دو مرتبه دچار تکامل شده است، یک مرتبه در بین کیسه داران استرالیایی مثل  وامبت ها و مرتبه دوم در بین موش ها  و سایر جوندگان از جمله انسان ها و موجودات نخستین.

زمانی که گونه ها به دو دسته تقسیم شدند، می توان در یافت که بیشتر از 70 درصد از تمام این دو دسته دارای آپاندیس بوده اند، که هنوز هم بعضی از این گونه ها ی غیر انسانی دارای آپاندیس هستند  که به عضو بزرگتر سکوم متصل است و در هضم غذا نقش دارد.

البته ما نمی خواهیم بگوییم که تصور داروین از نقش این ارگان غلط بوده است، بلکه باید اعتراف کرد که دانسته های ما نسبت به او بیشتر است. اگر او می دانست که هم اکنون آپاندیس به عنوان ضمیمه به سکوم بسیاری از گونه ها متصل است و بعلاوه تعداد این گونه ها در طبیعت زیاد است راجع به تصور و نظریه خود تجدید نظر می کرد.