این مطالعه با هدف تعیین آمنوره ثانویه ناشی از شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان توسط شهربانو کیهانیان از دانشکده پرستاری فاطمه زهرا (س) رامسر و جمعی از همکارانش انجام شده است.

درمان‌های شیمی درمانی چند دارویی موجود، علیرغم افزایش میزان بقاء زنان غیریائسه مبتلا به سرطان پستان، ممكن است با عوارض كوتاه مدت و دیررس داروها ازجمله اختلال عملكرد تخمدان و یائسگی زودرس همراه باشند.

مطالعه حاضریك طرح توصیفی بود ‌كه روی50 بیمار مبتلا به سرطان پستان غیریائسه، تحت شیمی درمانی، دارای قاعدگی نرمال و بستری در بخش انكولوژی بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر صورت گرفت.

برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه و یافته‌های آزمایشگاهی شامل پروژسترون خون قبل و 12 ماه بعد از اتمام شیمی درمانی استفاده شد. اطلاعات با استفاده ازآزمون‌های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌های بررسی نشان می دهد كه 62 درصد ازبیماران مورد مطالعه، 12ماه پس ازاتمام شیمی درمانی دچارآمنوره یا قطع قاعدگی شدند.

نتایج مطالعه حاکی است که بین متغیرهای درمان هورمونی، مرحله بیماری، درگیری غدد لنفاوی و وضعیت گیرنده‌های استروژن و پروژسترون با بروز آمنوره ارتباط معنی‌داری دیده نشد، اما بین متغیرهای سن ، فواصل دریافت داروهای شیمی درمانی ، تعداد دفعات شیمی درمانی، رژیم شیمی درمانی و دوز داروهای شیمی درمانی با بروز آمنوره ارتباط معنی‌داری داشتند.

یافته های این تحقیق موید این مطلب است که شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان قبل ازسنین یائسگی، علاوه بر اثر سیتوتوكسیك دارو روی سلول‌های سرطانی می‌تواند با مهار فعالیت تخمدان موجب قطع قاعدگی یا همان آمنوره شوند.

خلاصه این مقاله در مجله علمی- پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران به چاپ رسیده است.