سلامت نیوز:سوء تغدیه اغلب به دنبال عدم مصرف مواد غذایی با ارزش و دریافت ناکافی مواد مغذی دربدن ایجاد می‌شود ومسلما عدم دسترسی به این مواد غذایی ارزشمند و پایین بودن سطح آگاهی افراد از نحوه صحیح مصرف غذاها در بروز این حالت موثر است.

به گزارش سلامت نیوز در خصوص مصرف صحیح غذاها و اشتباهاتی که اغلب افراد در این باره مرتکب می‌شوند به کرات مطالب بسیاری گفته شده و دراغلب سایتها و جراید خبری به این موضوع پرداخته شده است لیکن آنچه کمتر مورد بررسی وتوجه مسئولان قرار گرفته است، عدم دسترسی قشر قابل توجهی از افراد به این منابع با ارزش و با کیفیت است که تحت عنوان امنیت غذایی مطرح می‌شود. متأسفانه درصد قابل توجهی ازافرادی دچار نا امنی غذایی هستند و این مشکل سبب شده است که این افراد به مصرف مواد غذایی بی ارزش و به تعبیری فاقد ارزش تغذیه‌ای روی بیاورند و به دنبال آن  آمارسوءتغذیه در کشور افزایش یابد.

دکتر احمد رضا درستی متخصص تغذیه در این باره به خبرنگار سلامت نیوز گفت:مشکل اصلی در کشور ما ایمنی غذایی نیست و بلکه مهمترین مساله امنیت غذایی است .امنیت غذایی دسترسی افراد به منابع غذایی و عاملی است که بر عوامل بسیاری تاثیر گذار است و این مسأله  نه تنها با سوءتغذیه و به دنبال آن کوتاهی قد و ضعف جسمانی در ارتباط است بلکه موجب چاقی در افراد هم می‌شود.

بطوریکه فرد به محض اینکه پول خرید مواد غذایی را پیدا کند به سمت خرید مواد غذایی بی کیفیت و سرشار از چربی که معمولا ارزان قیمت هستند می‌رود و این کار نتیجه‌ای جز افزایش وزن و چاقی به همراه ندارد.

وی افزود: بر اساس تحقیقات صورت گرفته نا امنی غذایی ارتباط نزدیکی با بیماریهایی نظیر دیابت، سرطان وپوکی استخوان دارد. درواقع ناامنی غذایی به بیمارشدن افراد یک جامعه می‌انجامد و سلامت افراد جامعه باید در دستور کار متولیان سلامت مردم ودولتمردان باشد. اختصاص سبد غذایی اقدام خوبی در این زمینه است لیکن کافی نیست و باید بطور جدی و وسیع تر به ابعاد این موضوع پرداخته شود.

ضرورت بررسی آمار سوء تغذیه در کشور
ناامنی غذایی به سه دسته تقسیم می‌شود: دسته اول افرادی که شدیدا گرسنه هستند و منبع درآمدی ندارند و گهگاه از طریق مراکز حمایتی پولی دریافت می‌کنند که قطعا برای خرید مواد غذایی با ارزش کفایت نمی‌کند این افراد در فقر غذایی مطلق وناامنی شدید فرار دارند.

دسته دوم افرادی هستند که گاهی از اوقات در سال گرسنه هستند و گاهی مواقع به منابع غذایی دستیابی دارند.

دسته سوم افرادی هستند که ناامنی غذایی بدون گرسنگی دارند این به این معنی است که این عده به مواد غذایی دسترسی دارند ولیکن این مواد از غذاهای بی ارزش و فاقد کیفیت است.مانند نان وشکر.

در گذشته تفکر تنها مبنی بر  سیر کردن شکم افراد بود تا توان کاری را در آنها حفظ کند درحالیکه در حال حاضر این تفکر اشتباه است وبه لحاظ تغذیه پذیرفته شده نیست .

دکتر درستی با بیان اینکه بررسی آماری وضعیت تغذیه مردم در کشور تنها در سال 80 صورت گرفت گفت: متأسفانه این اقدام تنها در آن سال صورت گرفت در حالیکه وضعیت غذایی مردم در یک جامعه بسیار حائز اهمیت است. اینکه سرانه مصرف شیر و گوشت بطور مثال چقدر است و یا چه گروههایی در تهیه این اقلام مشکل دارند فوق العاده مهم است زیرا تنها از این طریق می‌توان به کاهش آمار ناامنی غذایی و سوءتغذیه در کشور کمک کرد.

شرایط اقلیمی ناامنی غذایی به همراه دارد
 این استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران ضمن بیان این نکته که پرداختن به تمام زوایای نا امنی غذایی نباید تنها بر عهده وزارت بهداشت باشد افزود: بطور نمونه یکی از مشکلات اصلی در این خصوص عدم دسترسی برخی از استانها به دلیل شرایط جغرافیایی خاص به منابع ارزشمند غذایی است.

دلیل این امر گرمای هوا و کمبود آب کافی برای تولید مواد غذایی است. در گذشته به دلیل مشکلات کمتری که اقلیم برای ساکنان داشت تولید هم بهتر بود لیکن امروزه به دلیل  وقوع خشکسالی‌های بیشتر مسائل بیشتری برای مردم  ایجاد شده  است که قطعا نیاز به بررسی دارد.لازم به ذکراست مهاجرت واسکان افراد در شهرهای بزرگ ومناسب به لحاظ شرایط جغرافیایی اقدام کارسازی نبوده وتبعات بسیاری به همراه دارد وحل این مساله نیازمند خرد جمعی است .

گیلان و مازندران بهترین وضعیت غذایی در کشور
بر طبق آمار دفتر بهبود تغذیه در کشور بخشهایی از کشور بهترین وضعیت تغذیه را دارا هستند و کمترین آمار سوءتغذیه در آنها گزارش شده است. استانهای گیلان ومازندران از جمله این شهرستانها هستند واز طرفی دیگر در بعضی استانهای کشور بیشترین آمار سوءتغذیه  وجود دارد  که به شدت با نا امنی غذایی و فقر ارتباط دارد.

وی در ادامه گفت: تبعات سوءتغذیه تنها فردی نیست زیرا نسلی درگیر این قضیه می‌شود و افرادیکه دچار ناامنی وبه تبع آن سوءتغذیه هستند، در جامعه به خوبی قادر به کارکردن نبوده و نمی‌توانند مسمرثمر باشند. از این رو جامعه به آرامی به سمت اضمحلال و سستی می‌رود و بدیهی است که وظیفه کاهش آمار ناامنی غذایی بر دوش همگان و خصوصا دستگاه‌های اجرایی است.