دکتر بیگلر، معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی ایران در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: در مورد بیماری‌های مزمن و شدید کلیوی چند مورد است که بنا به نظر اکثریت قاطع پزشکان منع قطعی برای روزه داری به وجود می آورد، چرا که در این حالت‌ها امکان تطابق مناسب با تغییرات آب و املاح وجود ندارد.

وی افزود: در صورت نارسایی متوسط و شدید کلیه، وقتی کلیه از کار افتاده و بیمار باید تحت درمان با دیالیز قرار گیرد، دفع شدید پروتئین از ادرار و همچنین در صورت دفع مکرر سنگ‌های کلیوی، روزه گرفتن از لحاظ پزشکی ضرر جدی دارد.

بیگلر تصریح کرد: افرادی که تشکیل سنگ‌های ادراری در آنها فعال بوده و بیش از 2 سنگ ادراری ظرف مدت 6 ماه داشته اند یا دارای سنگ ادراری هستند بهتر است در مورد روزه گرفتن احتیاط کنند.

وی گفت: طبق گزارش‌های علمی، نوشیدن فراوان آب به مدت 5 سال ، آمار ایجاد سنگ مجدد کلیه را در افرادی که سابقه آن را داشته اند کاهش می دهد اما این نکته به این معنی نیست که اگر افراد با روزه داری از نوشیدن آب چند ساعت در روز محروم شوند ، مشکل خاصی برای آنها ایجاد می شود.

معاون دانشگاه علوم پزشکی ایران اظهار کرد: مدت زمان روزه داری آنقدر نیست که بتواند کم آبی جدی ایجاد کند، به همین علت مصرف نکردن آب در هنگام روزه داری، احتمال ایجاد سنگ کلیه را افزایش نمی دهد. مطالعات جدید نشان می‌دهد: در صورتی که عملکرد کلیه پیوندی خوب باشد، روزه ضرری برای کلیه پیوندی پس از سال اول پیوند کلیه ندارد.