سلامت نیوز:شنیدیم که بار دیگر تمایل به ساخت‌وساز اوج گرفته و می‌خواهند ساختمان‌ها و تأسیساتی در وسعت ٣٨ هکتار بسازند! گویا درک فلسفه پیدایش مناطق حفاظت‌شده برای سوداگران دشوار است. فلسفه‌ای که، به تصریح دکتر مخدوم پدر علم ارزیابی ایران، استاد دانشگاه و رئیس انجمن ارزیابی کشور، اساسا هرگونه ساخت‌وساز در مناطق حفاظت‌شده و پناهگاه حیات‌وحش را مردود می‌داند؛ بنابراین به گزارش ارزیابی هم نیازی ندارد. فلسفه‌ای که به تصریح دکتر کهرم مشاور عالی سازمان محیط‌زیست، ساخت‌وساز در آشوراده را فاجعه محیط‌زیست ایران می‌کند. ب
به گزارش سلامت نیوز، فاطمه ظفرنژاد . عضو شورای مرکزی ستاد مردمی نجات آشوراده (سمنا) در روزنامه شرق نوشت: مناطق حفاظت‌شده آخرین زیستگاه‌‌های گونههای گیاهی و جانوری، آخرین امید بشر برای احیای نسبی حیات‌وحش کره زمین و آخرین امید برای تداوم نسل بشر روی زمین به‌شمار می‌‌روند. ادامه حیات گونههای گیاهی و جانوری زمینه ادامه حیات ماست. معاهده تنوع زیستی با توجه به این مهم در سال ١٩٩٨ منتشر شد و در همایش «ریو» به امضای سران کشورهای جهان رسید. آخرین نشست این معاهده در سال ٢٠١٥ در ایچی ژاپن برگزار شد و کشورها موظف شدند که میزان اراضی حفاظت‌شده خود را تا ٢٠٢٠ به ١٧ درصد کل مساحتشان افزایش دهند. سازمان محیط‌زیست کشور رقم کنونی را ١١ درصد اعلام می‌کند. استادان و کارشناسان رقم واقعی را به‌سبب ساخت‌وسازهای زیادی که در این مناطق انجام شده و به تکه‌تکه‌شدن زیستگاه‌ها و پناهگاه‌ها انجامیده، کمتر از این برآورد می‌کنند. تالاب بینالمللی و پناهگاه حیات‌وحش میانکاله طبق مصوبه شماره ۱۲ مورخ ١٢/٨/١٣٤٨ منطقه حفاظت شده اعلام شد و در ٢٨/٥/١٣٥٤ با وسعت ۶۶هزارو ٩٣٣ هکتار به‌عنوان پناهگاه حیات‌وحش میانکاله ارتقا یافت. پناهگاه حیات‌وحش میانکاله دربرگیرنده شبه‌جزیره میانکاله، خلیج گرگان و جزیره آشوراده است. مجموعه میانکاله، دربرگیرنده تالاب میانکاله، خلیج گرگان و لپوی زاغمرز، از بابت تنوع زیست‌بومی کم‌مانندش در رده‌بندی تالاب‌های بینالمللی شش امتیاز از هشت امتیاز تالاب‌های با اهمیت بینالمللی را به‌دست آورد و در سال ۱۳۵۴ از نخستین تالاب‌هایی بود که در فهرست پیمان رامسر به‌ثبت رسید. میانکاله در سال ۱۳۵۵ از سوی برنامه انسان و کره مسکون یونسکو یکی از ۹ ذخیره‌گاه زیست‌کره شناخته شد.
میانکاله (مجموعه شبه‌جزیره میانکاله، خلیج گرگان و جزیره آشوراده) نخستین تالاب بینالمللی ایران و از مهم‌ترین ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره به‌شمار می‌رود و ادامه حیات گروه زیادی از ماهیان دریای مازندران و نیز بیش از یک میلیون انواع پرندگان مهاجر آبزی و کنارآب‌زی به آن وابسته است. پرندگان مهاجری که برای زمستان‌گذرانی و جوجه‌آوری به این منطقه مهاجرت می‌کنند. مرغ آتشی (فلامینگو)، باکلان، قو، مرغ سقا (پلیکان)، مرغابی، عقاب دریایی دم سفید، اردک سرسفید و... مرغان مهاجر میانکاله هستند. همچنین قرقاول خزری و دراج، مرغان ساکن جزیره هستند. این منطقه زیستگاه ماهیان خاویاری، کپور و ماهی کفال است. پستانداران منطقه گذشته از سگ آبی یا به‌قول بومیان اوسگ یا فک خزری، گربه جنگلی، شغال، گراز، روباه، خرگوش، تشی،
جوجه تیغی و انواع خفاش و جوندگان کوچک هستند. در گذشته‌ای نه‌چندان دور، پستاندارانی مانند مرال، پلنگ و گرگ هم در آن می‌زیسته‌اند که در سایه بی‌‌توجهی، امروز دیگر نیستند. انارستان‌ها، چمنزارها و دیگر پوشش‌های گیاهی کناره‌ای و جنگل‌زارهای آن نیز از ارزش بوم‌شناختی (اکولوژیکی) زیادی برخوردارند. ۱۷۹ گونه گیاهی در پناهگاه حیات‌وحش میانکاله شناسایی شده است. از گونههای مهم گیاهی منطقه می‌توان از انار وحشی، ازگیل، تنگرس، ولیک، گز، جگن، نی و داغداغان نام برد.
سوداگران از دهه ٧٠ جزیره آشوراده را جایی مناسب برای سرمایه‌گذاری یافتند، بنابراین اعتراض کارشناسان و طرفداران محیط‌زیست آغاز شد و رئیس سازمان محیط‌زیست دولت نهم توانست موافقت‌نامه واگذاری اراضی پناهگاه حیات‌وحش آشوراده را لغو کند. در اواخر دولت دهم بار دیگر تغییر کاربری آشوراده مطرح شد که با مخالفت کارشناسان و طرفداران محیط‌زیست کشور متوقف شد. از قضای روزگار یکی از مخالفان، رئیس کنونی سازمان محیط‌زیست و رئیس کمیته محیط‌زیست وقت شورای شهر تهران بود. در سال ١٣٩٣، در دولت یازدهم، بار دیگر طرح واگذاری آشوراده به سرمایه‌گذار دوباره به گزینه روی‌میز بدل شد. تفاهم‌نامه میان سازمان محیط‌زیست و سازمان گردشگری امضا شد و هتل‌سازی، میدان تیر،جت اسکی، زمین گلف و... بخشی از طرح پیشنهادی گردشگری بود. بد نیست بدانیم که طبیعت‌گردی و گردشگری پایدار در آشوراده به هیچ ساخت‌وسازی نیاز ندارد و گردشگران پس از پرنده‌‌نگری و مشاهده طبیعت بکر با اهداف آموزشی، سرگرمی یا... می‌توانند برای شب‌گذرانی و اقامت به بندر ترکمن در چند کیلومتری مراجعه کنند. به‌عکس آنچه وانمود شده که ساخت‌وساز در آشوراده درآمد ناشی از طبیعت‌گردی پایدار را قطع خواهد کرد که موکول به سلامت طبیعی جزیره است، ساخت‌وساز، سلامت طبیعی جزیره را از میان خواهد برد. پس از امضای تفاهم‌نامه، ستادی به نام ستاد مردمی نجات آشوراده (سمنا) تشکیل شد.١٩٠ سازمان مردم‌نهاد از سراسر ایران به این ستاد پیوستند. از دوست‌داران طبیعت، فرهنگ و تاریخ این سرزمین کهن تا کوه‌نوردان و استادان دانشگاه، از انجمن مفاخر معماری ایران تا انجمن ارزیابی محیط‌زیست کشور، به سمنا پیوستند و برای نخستین‌بار از سازمان‌های قضائی تقاضای رسیدگی شد. سازمان بازرسی کل کشور با بررسی اسناد و مدارک یک سال توقف در انجام کار را اعلام کرد. یک سال گذشت و نقشه راه نرم و قانونی سمنا پیگیری شد تا شنیدیم که به‌گونه پنهانی کارهایی برای پهنه‌بندی و... در آشوراده دردست انجام بوده و طرح باردیگر به هیأت دولت ارائه شده است. شنیدیم که بار دیگر تمایل به ساخت‌وساز اوج گرفته و می‌خواهند ساختمان‌ها و تأسیساتی در وسعت ٣٨ هکتار بسازند! گویا درک فلسفه پیدایش مناطق حفاظت‌شده برای سوداگران دشوار است. فلسفه‌ای که، به تصریح دکتر مخدوم پدر علم ارزیابی ایران، استاد دانشگاه و رئیس انجمن ارزیابی کشور، اساسا هرگونه ساخت‌وساز در مناطق حفاظت‌شده و پناهگاه حیات‌وحش را مردود می‌داند؛ بنابراین به گزارش ارزیابی هم نیازی ندارد. فلسفه‌ای که به تصریح دکتر کهرم مشاور عالی سازمان محیط‌زیست، ساخت‌وساز در آشوراده را فاجعه محیط‌زیست ایران می‌کند. به دنبال آن هستیم که با توجه به روح ابلاغیه سیاست‌های کلی محیط‌زیست مقام معظم رهبری مورخ ٢٦/٨/١٣٩٤ در جرم‌انگاری تخلفات زیست‌محیطی و با توجه به سخنرانی ١٧ اسفند سال گذشته ایشان که ساخت‌وساز در عرصه‌های طبیعی هرچند به بهانه‌های به‌ظاهر موجه را مردود شمردند، بتوانیم افزایش سطح مناطق حفاظت‌شده تا ١٧ درصد تا ٢٠٢٠ را در دستور کار قرار دهیم.
نظر شما