محققان دانشگاه واشنگتن که از این شیوه درمانی جدید به عنوان یک رویا تعبیر می کنند معتقدند این روش که هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد به سرعت می تواند به ابزاری برای درمان تمامی بیماری ها و اختلالات چشمی تبدیل شود.

بیماری کور رنگی که از رایج ترین اختلالات ژنتیکی در بینایی در انسانها به شمار می رود در حدود 3.5 میلیون نفر در ایالات متحده، 13 میلیون نفر در چین و 16 میلیون نفر در هند را تحت تاثیر خود قرار داده است. این بیماری بیشتر در میان مردان رواج دارد و با وجود اینکه چشم این افراد عملکرد درستی دارد، کور رنگی در آنها مانع از فعالیت در بسیاری از تخصص ها از جمله زمین شناسی و خلبانی خواهد شد.

این بیماری در میان برخی گونه های جانوری از جمله میمونها نیز دیده شده است و چشم این جانداران دچار کمبود ژن رنگی است که به آنها امکان مشاهده رنگهای قرمز و سبز را می دهد. به منظور بررسی این ژنها دانشمندان تعدادی از میمونها را که قسمتی از آنها کور رنگ بوده و قسمت دیگر سالم بودند را در آزمایشگاه آموزش دادند.

در این دوره آموزشی از میمونها خواسته می شد در ازای دریافت آب انگور بر روی نمایشگر لمسی نقاط خاکستری رنگی را که به رنگی دیگر تغییر می کردند را نشان دهند در این آزمایش تنها میمونهای سالم قادر به نمایش دادن این نقاط بودند و میمونهای کور رنگ در تشخیص رنگها کاملا ناتوان و آشفته بودند. پس از اتمام این دوره دانشمندان با شناسایی میمونهای کور رنگ سلولهای حساس به رنگ قرمز مخروطی را به پشت شبکیه چشم دو میمون کور رنگ تزریق کرده و پس از دو هفته در کمال ناباوری مشاهده کردند میمونها قادرند لکه های قرمز و سبز را بر روی نمایشگر نشان دهند.

دانشمندان برای مدتها بر این باور بودند مشاهده کامل رنگها وابسته میلیونها سلول خاص عصبی است و به همین دلیل تصور اینکه با یک دخالت ژنتیکی ساده بتوان چنین بیماری را درمان کرد باعث شگفت زدگی دانشمندان شده است.

بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، تحقیقات جدید ثابت می کند مغز از توانایی انطباق پذیری بالایی برای پذیرش سیستمی جدید در میان ساختارهای اصلی خود دارد که این پدیده باعث می شود دانشمندان درباره این عضو پیچیده بدن تجدید نظر کنند. به گفته دانشمندان قابل انعطاف بودن بالای مغز دریچه ای جدید را برای یافتن درمانهایی که در گذشته غیر ممکن به نظر می رسیده اند، خواهد گشود.