استرس نوعی نیاز جسمی یا ذهنی است كه در انسان پاسخهای خاصی را برمیانگیزد و به او امكان میدهد تا با خطر مبارزه كند و یا از آن بگریزد.
استرس ممكن است از حوادث یا شرایط برونی، واكنشهای فردی به تنشها یا تركیبی از این عوامل ناشی شده باشد از جمله منابع عمده بیرونی استرس میتوان مشكلات درازمدتی مانند روابط خانوادگی ناراحت كننده، بیماریهای ناتوان كننده یا بیكاری و نیز تغییرات عمده حتی تغییرات خوشایندی مانند ازدواج یا اسبابكشی و جمع شدن استرسهای روزانه مانند دیر حاضر شدن در محل كار یا معطل شدن در ترافیك را نام برد.
از جمله الگوهای رفتاری ایجاد كننده یا تشدید كننده استرس هم میتوان به ناشكیبایی و پرخاشگری، نبود اعتماد به نفس و احساسات سركوبگری مانند تنش یا اضطراب را نام برد.
در صورتی كه علائم و نشانههای استرس به موقع تشخیص داده شوند، میتوان برای پیشگیری از مشكلاتی كه ممكن است برای سلامت خود بوجود آید اقداماتی انجام داد.
داشتن انرژی كمتر از حد معمول، كاهش اشتها و یا خوردن بیش از حد معمول از جمله نشانههای استرس هستند. همچنین فرد مبتلا به استرس مستعد ابتلا به سردرد و زخمهای دهانی مانند آفت است و ممكن است به صورت مكرر به عفونتهای خفیفی مانند سرماخوردگی مبتلا شود.
در موارد حاد، فرد مبتلا به استرس زود رنج میشود، مدام بغض میكند، دچار اختلالات خواب شده و روابطش با دیگران دچار مشكل میشود. برای آن كه از این حالات رهایی یابد ممكن است به سیگار یا الكل روی آورد.
اگر روش زندگیتان پر از استرس است، توصیه میشود؛ عوامل استرسزا را كاهش داد و در طول روز زمانی را برای سپری كردن در كنار خانواده و دوستان اختصاص دهید. ورزش كردن منظم نیز موجب تمدد اعصاب شده و قادر است تنشهای جسمی را تسكین دهد.
كارهای پر استرس را به بخشهای كوچك و آسان تقسیم كرده و كارهای غیر ضروری را از برنامه روزانه خود حذف كنید. این گونه میتوان تمركز بیشتری بر روی كارهای ضروری داشت و از تحلیل انرژی پیشگیری كرد.
نظر شما