دکتر غلامرضا کاکا که این طرح تحقیقاتی در قالب رساله دکتری تخصصی وی در رشته علوم تشریح انجام و ارائه شده است در خصوص هدف این پروژه گفت: از آنجا که تخریب میلین یکی از پیامدهای ضایعات طناب نخاعی است، ترمیم میلین می‌تواند یکی از اهداف استراتژی‌های درمانی مدرن باشد. در مطالعه صورت گرفته سلول‌های استرومایی مغز استخوان (BMSCs) پس از تمایز به سلولهای «شبه الیگودندروسایت» (OLCs) به موش‌های صحرایی مبتلا به ضایعه طناب نخاعی contusion پیوند زده شد و نقش آنها در میلین سازی و بهبودی حرکتی مورد بررسی قرار گرفت.

دانش آموخته دانشگاه تربیت مدرس در ادامه در تشریح مراحل پژوهش خود افزود: تحت شرایط استریل سلول‌های بنیادی از استخوان ران موشهای صحرایی بالغ استخراج شد. پس از تعیین مناسبترین ترکیب مولکول‌های القا کننده تمایز BMSCs به سلولهای OLCs این سلولها برای مطالعات in vivo و پیوند اتولوگ انتخاب گردید. در مرحله in vivo تعداد 74 سر موش به هشت گروه تقسیم شدند. گروه اول فقط تحت عمل جراحی لامینکتومی در سطح مهره T13 قرار گرفت در حالی که در بقیه گروه‌ها پس از لامینکتومی با رها کردن کردن میله 10 گرمی از ارتفاع 5/2 سانتیمتری بر روی نخاع contusion SCI ایجاد شد. در گروه دوم یا شاهد پس از contusion هیچ درمانی صورت نگرفت. در بقیه گروه ها هفت روز پس ازSCI تزریق صورت گرفت. در همه گروه ها یك روز قبل از SCI تا 12 هفته بعد بطور متوالی بهبودی حرکتی حیوان بوسیله تست BBB مورد بررسی قرار گرفت.

کاکا در خصوص یافته های این طرح تحقیقاتی گفت: بهبودی حرکتی در مرحله in vivo نشان دهنده بهبودی تدریجی و خودبه خودی در گروههای کنترل بود. گروه‌های تجربی سلول درمانی بهبودی حرکتی معنی داری را نسبت به گروههای کنترل داشت. این بهبودی در هفته های دوم تا چهارم مشخصتر بود. در گروه‌هایی که سلول‌های پیوندی OLCs را دریافت کرده بودند، در مقایسه با دیگر گروه‌های تجربی میزان بهبودی حرکتی به شکل غیر معنی‌داری بیشتر بود.

وی تصریح كرد: بر اساس بیان ژن MBP میانگین درصد سلول‌های پیوندی که به سلول‌های میلین ساز تمایز یافتند نیز در این گروهها نسبت به گروههای دیگر در موارد متعددی به طور معنی داری بیشتر بود. پیوند داخل نخاعی این سلول‌های شبه الیگودندروسایت نیز همانند پیوند داخل نخاعی یا داخل وریدی سلولهای BMSCs موجب بهبودی حرکتی در ضایعه نخاعی contusion می‌شود.

گفتنی است این تحقیق با راهنمایی دکتر تقی طریحی، عضو هیات علمی دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس انجام شده است.