مهندس مسعود ابوالحلاج در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مطلب گفت: در مورد بیمارستان‌های هیات امنایی دو بحث اساسی مطرح است ابتدا آن كه این امر فرایند مدیریتی را تغییر می‌دهد و بی‌تردید به دنبال آن سرعت تصمیم‌گیری برای انجام مداخلات مدیریتی در این بیمارستان‌ها افزایش می‌یابد. از طرف دیگر این بیمارستان‌ها از بودجه عمومی دولت استفاده نمی‌كنند.

وی در ادامه به منابعی كه در اختیار بیمارستان‌های هیات امنایی قرار می‌گیرد اشاره كرد و در توضیح مشكلات احتمالی ناشی از هیات امنایی شدن این بیمارستان‌ها، گفت: بر اساس تعرفه‌ها و ضریب 6/3K كه برای بیمارستان‌های هیات امنایی در نظر گرفته شده، این بیمارستان‌ها نباید از بودجه عمومی دولت استفاده كنند و تنها از طریق اعتبارات بیمه‌ای اداره می‌شوند. در اینجا این سوال مطرح است كه آیا سازمان‌های بیمه‌ای توان پرداخت به این بیمارستان‌ها را دارند؟ ممكن است به لحاظ الزام قانونی برای هیات امنایی كردن بیمارستان‌ها، پاسخ به این سوال مثبت باشد، اما لازم است كه جوانب دیگر از جمله بیمارستان‌های غیرهیات امنایی را نیز در نظر گرفت.

ابوالحلاج ادامه داد: از آنجا كه سازمان‌های بیمه‌گر خود به شدت با منابع محدود مواجه هستند، حتی اگر بیمارستان‌های هیات امنایی در دریافت مطالبات خود صد درصد موفق باشند، این امر به قیمت عدم پرداخت سایر بیمارستان‌های غیرهیات امنایی خواهد بود.

مدیركل برنامه‌ریزی منابع مالی و بودجه وزارت بهداشت افزود: از طرف دیگر در هر استان حداقل باید یك بیمارستان هیات امنایی ‌شود و این بیمارستان از بزرگ‌ترین و پرمراجعه‌ترین بیمارستان در هر استان است كه طبیعتا از ضریب نفوذ سیاسی و اقتصادی بالاتری برخوردار خواهد بود. چنین بیمارستان‌هایی بی‌تردید می‌توانند مطالبات خود را وصول كنند اما بیمارستان‌هایی مانند كنگان در مرز بوشهر معلوم نیست كه موفق به دریافت مطالبات خود باشند. هر چند هیات امنایی كردن بیمارستان‌ها در جهت استقلال این بیمارستان‌ها بسیار مفید است و لازم است كه به آن عمل شود اما لازم است كه در زمینه بیمارستان‌های غیرهیات امنایی نیز تمهیدات لازم در نظر گرفته شود.