دكتر محمدباقر صابری زفرقندی در گفت‌وگو با ایسنا، با انتقاد از تقسیم بندی بیماران روانپزشكی كشور به دو بخش حاد و مزمن به مشكلات ناشی از این امر اشاره كرد و گفت: تقسیم بندی بیماران روانپزشكی به حاد و مزمن امری غیرعلمی است و برای مراكز روانپزشكی دانشگاهی، مشكلات و ضررهایی را به دنبال داشته است كه لازم است این موضوع اصلاح شود. وزارت بهداشت معتقد است كه هر بیمار مبتلا به اختلال روانپزشكی (با تشخیص روانپزشك) در صورت بستری در مراكز درمانی دانشگاهی، بیمار حاد محسوب می‌شود و مدت زمان بستری را هم باید پزشك معالج تعیین كند، نه شخصی دیگر.

وی، اختلالات روانپزشكی را اختلالاتی دوگانه خواند كه اغلب با یك مشكل جسمی همراهند و افزود: به عنوان مثال اختلالات روانپزشكی ازعلل اولیه 60 تا 70 درصد ابتلا به سوء مصرف مواد مخدر هستند. بنابراین زمانی كه یك اختلال روانپزشكی عامل اصلی بیماری اعتیاد است، به آن معناست كه درمان بیماران مبتلا به سوء مصرف مواد، درمانی علمی و تخصصی بوده و پرداختن به آن در حیطه صلاحیت طب و روانپزشكان است.

دكتر صابری زفرقندی با تاكید بر ضرورت اصلاح نحوه تعامل بیمه‌ها با بخش‌های روانپزشكی، ادامه داد: وزارت بهداشت معتقد است افرادی كه برای درمان اعتیاد در بیمارستان‌های روانپزشكی بستری می‌شوند باید به عنوان بیمار روانپزشكی قلمداد شده و تحت حمایت بیمه قرار گیرند. این درحالی است كه سازمان‌های بیمه‌گر برای اختلالات روانی كه با دیگر بیماری‌های جسمی از جمله اعتیاد همراهند، پرداختی ندارند. این امر باعث ضرردهی بیمارستان‌ها می‌شود و طبیعتا زمانی كه ضرردهی مطرح می‌شود، كیفیت كار كاهش می‌یابد و این امر دور از حقوق اولیه بیمار است.

وی در ادامه به تدوین قانون «سلامت روان» در كشور اشاره كرد و در توضیح علت دیركرد ارایه پیش نویس آن به دولت، گفت: اقدامات مربوط به تدوین این قانون از سال 82 مطرح شده است. به لحاظ نوع این كار، اقدامات مربوط به آن مشكل و زمان‌بر است و در حال حاضر نیزعلیرغم فعالیت‌های صورت گرفته، پیش نویس این قانون مورد نقد بسیاری از كارشناسان قرار دارد. در مجموع ابهامات مورد نظر كارشناسان در پیش نویس قانون سلامت روان باید قبل از ارسال به دولت اصلاح شود؛ چرا كه هر چه كارهای كارشناسی این امر دقیق‌تر و با رعایت تمام زوایا صورت گیرد، روند تصویب آن در دولت تسهیل می‌شود.

به گفته دكتر صابری زفرقندی، اختلالات روانپزشكی از دوران كودكی تا بزرگسالی مشاهده می‌شود كه همه گروه‌های سنی را در برمی‌گیرد. همچنین در حال حاضر حدود 8 هزار و 600 تخت در سطح كشور به بخش‌های روانپزشكی اختصاص دارد. به این ترتیب به ازای هر ده هزار نفر جمعیت حدود 7/1 تخت روانپزشكی در كشور وجود دارد.

وی با بیان این كه ممكن است توزیع تخت‌های روانپزشكی در برخی شهرها بیشتر باشد، تصریح كرد: در حال حاضر می‌توان گفت كه اغلب استان‌های كشور به تخت‌های روانپزشكی مجهز هستند اما ممكن است برخی شهرستان‌های كوچك به این امكانات دسترسی نداشته باشند. امیدواریم بر اساس عدالت در سلامت و در قالب نظام PHC بتوان توزیع مناسب تخت‌های روانپزشكی و تسهیل دسترسی به این امكانات در سراسر كشور را محقق كرد.