سلامت نیوز: طهران قدیم، با تهران امروز زمین تا آسمان فرق دارد؛ این را تمامی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها می‌گویند. طهران قدیم پر از سرسبزی و درخت و پرندگان آوازخوانِ بر سر این درختان بود. اما کم‌کم شهر بزرگ شد. خیلی‌ها از شهرهای مختلف به تهران آمدند. مهاجرت طهران قدیم را تبدیل به کلانشهری کرد که از شلوغی آدم، آدم را نمی‌شناسد و از آلودگی چشم، چشم را نمی‌بیند! در این میان تنها دلخوشی مردم و پرنده‌های این شهر درختانی بود که در گوشه خیابان‌ها سر به فلک برده بودند و نمایی به شهر می‌دادند و هوای کثیف ماشین‌ها را تمیز می‌کردند. اما وقتی جمعیت زیاد شد و مسئولین نتوانستند مهاجرین را به شهرها و کشورهای‌شان برگردانند، شروع کردند به قطع کردن دلخوشی‌های کوچک این شهر. تهران شهری است که شب‌ها درخت‌هایش می‌میمرند و این واقعیتی است که هیچ‌گونه انکاری را نمی‌پذیرید.
به گزارش سلامت نیوز به نق از روزنامه سایه، ١٢فروردین امسال بود که محمد حقانی رئیس کمیته محیط‌زیست شورای شهر تهران از قطع شبانه درختان یک باغ ٥٠٠٠ متری در خیابان دروس خبر داد. این خبر توسط تماس‌های اهالی محله‌ی دروس در داده شده بود، همسایگان در تماس تلفنی عنوان کرده بودند که تعداد زیادی از درختان این باغ قدیمی در شب هنگام قطع شده است که بلافاصله کارشناس محیط‌زیست برای تائید صحت این گزارش به آدرس مذکور اعزام شد. حقانی در راستای این خبر با بیان اینکه کارشناس محیط‌زیست، خاک برداری زیاد و قطع تعدادی از درختان از ریشه و قطع تعداد دیگری از درختان از کمر را تایید کرده و نیز با ادعای هماهنگ بودن مالک با شهرداری برای قطع این درختان افزوده بود: در سالی که به عنوان سال اقدام و عمل نامیده شده، این اولین اقدام شهرداری برای قطع درختان بوده است. این خبر با تکذیب معاون خدمات شهری شهرداری تهران تهران همراه بود. مجتبی عبدالهی در این زمینه گفته بود: من به شخصه از این باغ بازدید کرده‌ام و هیچ درختی در این باغ قطع یا حتی جابه‌جا نشده است.
وی با بیان اینکه بررسی سوابق این ملک نشان می‌دهد که در اسفند ماه سال ٨٢، کمیسیون باغات رای بر باغ بودن این ملک داده است، گفت: براساس قانون، مالک می‌تواند ٣٠ درصد سطح اشغال باغ خود را مورد ساخت و ساز قرار دهد و مالک این ملک نیز در سال ٩٤ ضمن اخذ پروانه شروع به تخریب خانه دو طبقه‌ای واقع در این باغ کرده است. وی با بیان اینکه نه درختی در این باغ جابه‌جا و نه قطع شده است، گفت: شهرداری تهران نسبت به فضای سبز و وضعیت باغات حساس است و متاسفانه بیان اخباری در این حوزه بدون بررسی کافی موجب ایجاد ذهنیت منفی در بین مردم می‌شود. این قضیه در همین‌جا به پاپان نرسید و محمد حقانی رئیس کمیته محیط‌زیست شورای شهر تهران و ارائه‌ی مدارکی از باغ دروس اعلام کرد: «بروید ببینید من چه دروغی دارم به مردم بگویم و درخت‌ها را بشمارید، چراکه ٤٧ اصله درخت از این تعداد وجود ندارد. در باغ دروس ٤٧ اصله درخت از مجموع ١٤٤ اصله درخت وجود ندارد، باید برای این باغ چاره‌ای اندیشیده شود و مسئولان شهرداری بگویند که این ٤٧ اصله درخت کجا است. این اتفاق پایان قتل عام درختان در تهران بزرگ نبود. در همین زمینه یکی از سایت‌های خبری روز ١٤فروردین از قطع شبانه بیش از ١٠٠ اصله درخت فضای سبز شهرک والفجر در هفته‌ی منابع طبیعی نیز خبر داده بود و پیگیری‌های راه به هیچستان می‌برد. متاسفانه این داستانی است که هر روز در گوشه و کنار این کلانشهر رخ می‌دهد و درختانی که هیچ اولیای دمی ندارند به قتل خاموش خود تن می‌دهند و هیچ وکیلی نیست که به داد آنها برسد!»
جنگل‌های ایران
از سوی دیگر هر سال یک و نیم میلیون هکتار (٩درصد) از خاک‌های مرغوب ایران به بیابان تبدیل می‌شود و سالانه یک تا یک و نیم هکتار به مساحت کویرهای ایران افزوده می‌شود. این در حالی است که برای تشکیل هر سانت خاک ١٠٠سال زمان لازم است. جالب‌تر آن است که بدانیم در ١٠٠سال گذشته ٩میلیون تن از خاک بارور کره زمین فرسایش داشته که بیشترین حد تخریب آن در کشورهای در حال توسعه است. جنگل‌های ایران نیز وضعیت بهتری ندارند. به طوری‌که در هر ثانیه ٣٦٠متر مربع از سطح جنگل‌ها و مراتع کشور تخریب می‌شود. به بیان دیگر در هر ٥ سال یک میلیون هکتار از جنگل‌های ایران نابود می‌شود یا سالانه یک و نیم درصد از جنگل‌های ایران از دست می‌رود. اگر این روند ادامه یابد در ٦٠ سال آینده اثری از جنگل‌های امروزی ایران باقی نخواهد ماند.
در حال حاضر با تخریب ٣٣درصد از جنگل‌های ایران، وسعت ١٨میلیون هکتاری این جنگل‌ها به ٤/١٢میلیون هکتار کاهش یافته است و سهم هر ایرانی از جنگل به ٢/٠ هکتار یعنی یک چهارم میزان جهانی آن (٨/٠ هکتار) رسیده است که این آمار حاکی از فقر و کمبود شدید کشور در این زمینه است. کشور ایران در حال حاضر بین ٥٦ کشور دارای جنگل در جهان، مقام چهل و پنجم را داراست. بر پایه گزارش کارشناسان فائو (سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد) چنان چه سطح جنگل‌های یک کشور از ٢٥درصد خاک آن کمتر شود آن کشور از نظر وضعیت محیط‌زیست انسانی در وضعیت بحرانی به سر می‌برد. این درحالی است که سطح پوشش جنگل و مرتع در ایران ٥/٧درصد از مساحت کشور است. حال با این شرایط فاجعه‌انگیز، اجرای طرح ملی نهضت سبز نیز چندان جدی گرفته نشده است. در حال حاضر مساحت مناطق چهارگانه طبیعی (مناطق حفاظت شده‌ی پارک ملی، آثار طبیعی و پناهگاه‌های حیات‌وحش) در ایران تنها ٤٨/٤ درصد از کل سرزمین است.
در حالی که طبق استانداردهای جهانی حداقل سطح این مناطق با ید معادل با ١٠درصد از مساحت هر سرزمین باشد. از میان این مناطق چهارگانه طبیعی ایران نیز بسیاری از آنها با بحران‌های جدی زیست محیطی رو‌به‌رو هستند که برای نمونه می‌توان به مواردی از آن اشاره کرد. پارک ملی خجیر و سرخه حصار (در شرق تهران)، مناطق حفاظت شده ورجین و البرز مرکزی، پارک ملی لار، جنگل‌های پارک لویزان، پارک ملی گلستان، جنگل‌های حرا در جنوب کشور، دشت مغان، پوشش گیاهی و جانوری تنگه بلاغی شیراز، جنگل‌های مازندران، دشت بوئین زهرا پارک ملی بختگان فارس و... . با روند فعلی قطع درختان در جنگل‌های شمال و جنگل‌های حفاظتی و حمایتی سایر نقاط کشور در سال‌های آینده شاهد بروز سیل در استان‌های سرسبز کشور حتی گیلان و مازندران خواهیم بود. علاوه‌بر اینکه کشور را از یک منبع مهم اقتصادی محروم می‌سازیم، محیط‌زیست را نیز در معرض خطر نابودی قرار خواهیم داد. باید دانست که جنگل به عنوان منبع تولید چوب و سلولزیکی از منابع مهم اقتصادی کشورها محسوب می‌شود و چون جزء منابع طبیعی تجزیه شونده است هموار پایدار بوده و برخلاف نفت و معادن با بهره‌برداری درست، پایان‌ناپذیر نیز هست.
نظر شما