شاید تا یک دهه پیش، بیماری پوستی پسوریازیس برای خیلی‌ها نام‌ آشنایی نبود و بسیاری افراد اطلاعات چندانی از آن نداشتند، اما طی سال‌های اخیر با شیوع بیشتر این بیماری مزمن و آزاردهنده پوستی و مفصلی این آگاهی در مردم به وجود آمده که پسوریازیس یک بیماری التهابی با زمینه ژنتیکی و استرسی است که درمان قطعی ندارد، اما با صبوری و پیگیری طولانی‌مدت درمانی می‌توان آن را کنترل و از اثرات شدید التهابی آن کم کرد.

مراقب باشید پسوریازیس نگیرید

سلامت نیوز: شاید تا یک دهه پیش، بیماری پوستی پسوریازیس برای خیلی‌ها نام‌ آشنایی نبود و بسیاری افراد اطلاعات چندانی از آن نداشتند، اما طی سال‌های اخیر با شیوع بیشتر این بیماری مزمن و آزاردهنده پوستی و مفصلی این آگاهی در مردم به وجود آمده که پسوریازیس یک بیماری التهابی با زمینه ژنتیکی و استرسی است که درمان قطعی ندارد، اما با صبوری و پیگیری طولانی‌مدت درمانی می‌توان آن را کنترل و از اثرات شدید التهابی آن کم کرد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم، با این حال اگر شما با این بیماری آشنایی زیادی ندارید خوب است بدانید بیماری پسوریازیس یک بیماری التهابی خارش‌دار است که با پوسته پوسته شدن سطح پوست همراه است. در این بیماری تکثیر سلولی افزایش پیدا می‌کند و به همین دلیل پوسته‌‌های ضخیمی روی پوست ایجاد می‌شود که حالتی فلسی، قرمز و ملتهب دارد. مساله آزاردهنده درباره این بیماری آن است که پسوریازیس ممکن است تمام پوست یعنی نواحی سر، پوست تنه و اندام‌ها، آرنج، زانو، پشت کمر، ناحیه کشاله‌ران و زیر بغل را درگیر کند.

به گفته دکتر آذین آیت‌الهی، متخصص پوست، پسوریازیس یکی از انواع اختلالات التهابی پوست است که علت ایجادکننده آن مشخص نیست. این بیماری در هر سنی می‌تواند ایجاد شود ولی شایع‌ترین سن بروز آن 20 تا 30 سال و بعد 50 تا 60 سال است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با جام‌جم می‌افزاید: این بیماری پوستی می‌تواند از طریق ژنتیک انتقال پیدا کند. گرچه برخی عوامل محیطی ازجمله عفونت‌ها، داروها و تروما (ضربه‌ها و آسیب‌های وارد به پوست)، مصرف سیگار و الکل نیز عواملی هستند که در شعله‌ور شدن و شروع این بیماری نقش دارند.

از تاثیر ژنتیک تا استرس

همان گونه که گفته شد پسوریازیس بیماری‌ای است که زمینه ژنتیک دارد. گرچه عوامل محیطی ازجمله داروها، عفونت‌ها و استرس در شروع و تشدید آن موثر است.

در واقع، ضایعات ناشی از این بیماری باعث بروز خارش شدید و مشکلات ناشی از آن می‌شود. این خارش و مشکلاتی که برای بیمار به وجود می‌آورد امکان بروز افسردگی را در آنها بیشتر می‌کند. معمولا این بیماری در سنین بزرگسالی بروز می‌کند، اما در صورت وجود زمینه ژنتیک در دوران کودکی نیز خود را نشان می‌دهد.

دکتر آیت‌الهی تاکید می‌کند: با توجه به سیر مزمن بیماری و با توجه به این که این بیماری پوست را درگیر می‌کند و ظاهر فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد، می‌تواند باعث اختلالات روحی و افسردگی و کناره‌گیری از اجتماع شود. همچنین گاهی اوقات ضایعات بشدت خارش دارند که این عامل می‌تواند به اختلال در زندگی روزمره فرد منجر شود.

امان از ضایعات فلسی خارش‌دار!

اصلی‌ترین نشانه پسوریازیس، ضایعات پوستی است معمولا به صورت ضایعات قرمز رنگ که در سطح آن پوسته ضخیمی وجود دارد.

دکتر آیت‌الهی در این باره توضیح می‌دهد: ضایعه پوست سر نیز به صورت ناحیه‌ای ملتهب و قرمز همراه با پوسته‌های ضخیم و چسبنده روی پوست سر دیده می‌شود‌. تغییرات ناخن نیز از ضخیم شدن صفحه ناخن و تجمع مواد کراتینی زیر ناخن تا جدا شدن صفحه ناخن از بستر ناخن و تغییر رنگ به صورت قطره روغن روی صفحه ناخن دیده می‌شود.

به گفته این متخصص پوست، درگیری مفاصل به صورت تورم و درد مفاصل نیز در درصد کمی از مبتلایان به پسوریازیس دیده می‌شود. حتی بتازگی نشان داده شده که افراد مبتلا به پسوریازیس احتمال بیشتری برای ابتلا به اترواسکلروز و اختلال مربوط به چربی خون و سکته قلبی دارند.

نگذارید پسوریازیس بگیرید

اما جدای از ژنتیک، چه عواملی باعث تشدید این بیماری می‌شود؟

این متخصص پوست پاسخ می‌دهد: یکی از عوامل شناخته‌شده که در شروع یا تشدید و عود بیماری نقش دارد، استرس است. بررسی‌ها نشان داده مصرف سیگار و الکل و چاقی نیز با ابتلا به این بیماری ارتباط دارد. عفونت‌ها نیز ممکن است در شروع و تشدید آن نقش داشته باشند ازجمله HIV که باعث تشدید پسوریازیس می‌شود.

درمان نه، اما کنترل، آری!

بسته به‌شدت و محل درگیری، درمان‌های مختلفی برای پسوریازیس وجود دارد. البته تاثیر داروهای درمانی برای پسوریازیس از داروهای موضعی گرفته تا داروهای خوراکی و تزریقی و نوردرمانی عمدتا بر عملکرد سیستم ایمنی است.

متاسفانه این بیماری از طریق درمان‌های موجود فقط کنترل می‌شود و دارویی برای ریشه‌کن کردن این بیماری در حال حاضر وجود ندارد، اما در طول درمان که مسیری نسبتا طولانی شش تا هشت ماهه دارد، بیمار نباید بدون نظر پزشک داروهایش را قطع کند یا دوز آنها را تغییر دهد و باید صبورانه مسیر درمانی‌اش را طی کند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha