سلامت نیوز: مجمع عمومی سازمان ملل متحد سپتامبر امسال، رهبران جهان را به منظور پاسخگویی به یکی از چالش­های عمده زمان ما، یعنی جا‌بجایی گسترده پناهندگان و مهاجران گردهم می آورد.

به گزارش سلامت نیوز، بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد در یادداشتی نوشت: درمقایسه با داده‌های معتبر موجود، جنگ، نقض­ حقوق بشر، توسعه نیافتگی، تغییرات اقلیمی، و بلایای طبیعی مردم بیشتری به ترک خانه‌های خود هدایت کرده است. بیش از 60 میلیون نفر که نیمی از آنان کودکان هستند، از شکنجه و تعقیب گریخته و در حال حاضر پناهنده یا آواره داخلی هستند. به علاوه 225 میلیون فرد دیگر، مهاجرانی هستند که کشور خود را به دنبال یافتن فرصت‌های بهتر یا به سادگی برای بقا ترک کرده‌اند.

اما این بحرانِ آمار و ارقام نیست؛ بحران همبستگی است. کشورهای در حال توسعه، میزبان حدود 90 درصد پناهندگان جهان هستند. هشت کشور، بیش از نیمی از پناهندگان جهان در خود جای داده‌اند. تنها ده کشور، 75 درصد بودجه سازمان ملل متحد را به منظور تسهیل و حل وضعیت اسفناک پناهندگان فراهم می‌کنند.
با تقسیم عادلانه مسئولیت، هیچ بحرانی برای کشورهای میزبان به وجود نخواهد آمد. می‌توانیم کمک کنیم و می دانیم از سوی ما چه کاری برای مدیریت جابجایی‌های گسترده پناهندگان و مهاجران لازم است. در اغلب اوقات، اجازه می‌دهیم که ترس و نادانی در راه‌‌مان قرار گیرد. نیازهای انسان در نهایت تحت شعاع قرار می‌گیرد و آوای بیگانه‌ستیزی بلندتر از خرد به گوش می‌رسد.

کشورهایی که در خط مقدم این بحران هستند، هر روز برای حل این چالش مبارزه می‌کنند. مجمع عمومی، اجلاس سطح بالایی را برای تقویت تلاش‌های ما طی مدت زمانی طولانی‌تر در 19 سپتامبر برگزار خواهد کرد. اخیرا برای کمک به جامعه بین‌الملل برای استفاده از این فرصت گزارشی به نام "در امنیت و کرامت" و توصیه‌هایی در مورد چگونگی اتخاذ اقدامات جمعی مؤثرتر از سوی جهان، منتشر کرده‌ام.

باید با به رسمیت شناختن انسانیت مشترک‌ اقدام خود را آغاز کنیم. میلیون‌ها نفر طی جابجایی در معرض درد و رنج شدید هستند. هزاران نفر در مدیترانه، دریای آندامان، در ساحل و امریکای مرکزی جان خود را از دست داده‌اند. پناهندگان و مهاجران "دیگران" نیستند. آنان همانند خانواده انسانی، متنوع هستند. جابجایی‌های مردم اساساً پدیده‌ای جهانی است که سهیم شدن مسئولیت جهانی را می‌طلبد.

دوم، به دور از تهدید، پناهندگان، و مهاجران در رشد و توسعه کشورهای میزبان و همچنین کشورهای مبدا خودشان مشارکت می‌کنند. هر چه مهاجران جدید با کشور پذیرنده بیشتر ادغام شوند، مشارکت گسترده‌تری در جامعه خواهند داشت. نیاز به اقدامات بیشتری برای ترویج شمول اقتصادی و اجتماعی پناهندگان و مهاجران داریم.

سوم، رهبران سیاسی و اجتماعی موظف هستند علیه تبعیض و تعصب صحبت کرده و با کسانی مقابله کنند که با ایجاد ترس و تفرقه به دنبال کسب آرا هستند. زمان آن است پل به جای دیوار میان مردم بسازیم.

چهارم، باید به حل عوامل جابجایی اجباری توجه بیشتری کنیم. سازمان ملل متحد به تقویت فعالیت خود در راستای جلوگیری از درگیری، حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات، و رسیدگی به موارد نقض حقوق بشر پیش از تشدید آن ادامه می‌دهد. یک سند جدید قدرتمند، برنامه 2030 برای توسعه پایدار است که سال گذشته مورد توافق 193 اعضای سازمان ملل متحد قرار گرفت همچنین دربرگیرنده تمرکزی جدی بر عدالت، نهادها، و جوامع صلح‌آمیز است.

پنجم، باید سیستم­های بین‌المللی را تقویت کنیم که جابجایی‌های گسترده مردم را مدیریت می کنند تا بدین ترتیب موازین حقوق بشر را رعایت کرده و حمایت‌های لازم را مبذول دارند. کشورها باید به تعهدات قانونی بین‌المللی خود از جمله کنوانسیون 1951 پناهندگان احترام بگذارند. کشورهایی که مقصد اولیه مهاجران هستند نباید رها شوند تا به تنهایی خواسته‌ها را به دوش گیرند. گزارش اینجانب "پیمانی جهانی در مورد تقسیم مسئولیت پناهندگان" ارائه می‌دهد.
نیاز مبرمی به اقدامات بیشتر برای مبارزه با قاچاقچیان و دلالان برای نجات و حمایت از افراد در مسیر پناهندگی و تضمین امنیت و کرامت آنان در مرزها وجود دارد. گذرگاه‌هایی قانونی و منظم‌تر برای مهاجران و پناهندگان ضروری خواهد بود تا مردمِ ناامید وادار نشوند برای یافتن امنیت به شبکه‌های مجرمانه روی آورند.

انتظار می‌رود که تعداد مهاجران به دلیل تجارت، کار، فقدان مهارت، سهولت سفر و ارتباطات، نابرابری‌های فزاینده، و تغییرات آب و هوا به رشد خود ادامه دهد. گزارش اینجانب اقدامات مهمی را برای بهبود حکمرانی جهانی در این حوزه از جمله "پیمانی جهانی برای مهاجرتی امن، منظم، و نظام‌مند" پیشنهاد می‌دهد.
بحران های مهاجران و پناهندگان قابل فائق آمدن است اما با اقدام صرف دولت‌ها قابل حل نیست. امروزه میلیون‌ها پناهنده و مهاجر از حقوق اولیه خود برخوردار نیستند و جهان، خود را محروم می‌سازد از بهره‌مندی کامل از آنچه پناهندگان و مهاجران عرضه می‌کنند.

اجلاس جهانی بشردوستانه را که اینجانب 23 و 24 ماه مه در استامبول برگزار می‌کنم، به دنبال تعهداتی جدید از سوی دولت‌ها و دیگران است تا با همکاری یکدیگر از مردم حمایت کرده و باعث ایجاد تاب‌آوری شوند. انتظار دارم نشست 19 سپتامبر مجمع عمومی، راه را به سوی حل چالش‌های فوری پناهندگی و مهاجرت نشان داده و رهبران جهان را متعهد به همکاری گسترده‌تر جهانی در این مسائل کند.

انسان ها طی هزاره، به انتخاب خود یا به اجبار از مکانی به مکان دیگر جابجا شده‌اند و برای آینده قابل پیش‌بینی، این روند را ادامه خواهند داد. تنها با رعایت وظیفه خود در حمایت از کسانی که از شکنجه و خشونت می‌گریزند و با پذیرا بودن فرصت‌هایی که پناهندگان و مهاجران به جوامع جدید خود عرضه می‌کنند، قادر به دستیابی به آینده‌ای مرفه‌تر و عادلانه تر برای همه خواهیم بود.