سلامت نیوز: یازدهم اردیبهشت ساکنین خیابان میرداماد تهران با صحنه وحشتناک خودکشی یک پیرمرد 65 ساله که خود را از پل عابر به دار آویخته بود مواجه شدند که پس از تحقیقات دادسرای جنایی و پیدا شدن نامه ای در جیبش وی علت مرگ خود  را  ابتلا به بیماری آب سیاه عنوان کرده و چون توان مالی درمان این بیماری را نداشته برای همین اقدام به خودکشی کرده است.

به گزارش سلامت نیوز خودکشی این مرد در معرض دید همگان البته واکنش بسیاری از رسانه ها و مردم را در شبکه های اجتماعی برانگیخت  اما نکته ای که مغفول ماند این است که مگر دولت با اجرای طرح تحول سلامت،بیماران مراجعه کننده به مراکز دولتی را رایگان درمان نمیکند پس چرا این فرد برای درمان بیماری که سالهاست در کشور به بهترین روش درمان میشود از مراجعه به بیمارستان با تصور اینکه هزینه های درمانی بالاست و او از پس آن بر نمی آید امتناع کرده است؟کسی هم به او اطلاع رسانی نکرده که میتواند در یکی از بیمارستانهای دولتی با کمترین هزینه خود را درمان کند؟

شاید بهتر باشد برای رسیدن به جواب این سوال نحوه اطلاع رسانی خدمات طرح تحول سلامت به عموم مردم را بررسی دوباره ای کرد .
البته انجام خودکشی دلایل متعددی دارد و پروسه ای بسیار پیچیده است که نمیتوان همین عامل را به تنهایی بانی مرگ پیرمرد دانست اما با نامه ای که او به جای گذاشته و نشان دهنده عمق استیصال او در درمان یک بیماری کاملا شناخته شده در کشور است بهتر است وزارت بهداشت و مرکز اطلاع رسانی آن تجدید نظری در نحوه انجام اطلاع رسانی های خود داشته باشند تا در اینده کمتر با این موارد روبرو شویم.

به هر حال هر فردی که به بیمارستان مراجعه میکند مطمئنا متوجه میشود که چه خدماتی را با چه سطحی و کیفیتی و چه قیمتی  دریافت میکند اما موضوع آن دسته از هموطنانی هستند که در خانه رنج بیماری را تحمل میکنند و از ترس هزینه های کلان درمان از رفتن به بیمارستان منصرف میشوند ، افرادی نظیر این پیرمرد که مرگ را به بیماستان رفتن ترجیح میدهد.

پیشتر هم دکتر آذر اسدی کرم دکترای ارتباطات ضمن مطرح کردن چند پرسش درباره اطلاع رسانی خدمات طرح تحول سلامت گفته بود: «روابط عمومی وزرات بهداشت با مدل برنامه ریزی معرفی این طرح در رسانه ها نشان داد که این وزارتخانه بیشتر به دنبال راضی کردن مخالفان طرح است، نه توضیح آن برای مخاطب طرح، برای کسی که قرار است از طرح استفاده کند!»

این دکترای ارتباطات با انتقاد از عدم اطلاع رسانی صحیح به مردم خاطر نشان کرد :« مردم تا وقتی کارشان به بیمارستان نمیکشد و بستری نمیشوند، هیچ هیچ هیچ خدمتی دریافت نمیکنند. اکثریت مطلق جامعه چه اطلاعی و چه سهمی در برخورداری از این طرح سلامت اجتماعی دارند؟

هرچند روبط عمومی وزارت بهداشت در این سالها نشان داده که به هشدار دلسوزان توجهی ندارد اما باید باز هم این سوال را پرسید که در این دو سالی که از اجرای این طرح ملی گذشت چقدر به مخاطب شناسی پرداخته شد؟چقد برای مردمی که صاحب اصلی این طرح هستند وقت گذاشته شد و آموزش داده شد؟

باید دید دورنمای این طرح چقدر برای صاحبانش که همان مردم هستند روشن است و چقدر درباره آن میدانند و اطمینان دارند تا شاهد چنین حوادث دلخراشی آن هم در سطح پایتخت نباشیم مردمی که بدترین ملایمات را در سالهای قبل تحمل کردند و هزینه های کمر شکن درمان بسیاری از انها را حتی تا زیر خط فقر کشاند چگونه باید اگاه باشند که روزهای سخت سپری شده و میتوانند به خدمات دولتی اتکا کنند بدون انکه سرمایه زندگیشان به باد برود؟آی این وظیفه اصلی مرکز اطلاع رسانی وزارت بهداشت نیست که این دغدغه را برطرف کند و این ذهنیت را تغییر دهد؟

وزیر بهداشت که همین دیروز از شیوع بالای بیماری روانی در بین مردم هشدار داد و نگران اپیدمی شدن خودکشی در بین مردم است آیا میداند هنوز هم درمان دغدغه اصلی بسیاری از مردمی است که نمیدانند دیگر نباید نگران درمان خود باشند چرا که دولت وعده داده تا اخر از آنها حمایت کند و اگر لزومی بر بستری شدنشان در بیمارستان بود هزینه های درمان انها را تقبل کند؟