سلامت نیوز: در حالی كه در همه جای دنیا مرسوم است برای شركت در كنگره‌ها و نمایشگاه‌های علمی دستاوردهای دارویی و تجهیزات پزشكی پزشكان شركت‌كننده خودشان هزینه‌های سفرشان را پرداخت می‌كنند، در ایران این امر به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد و دفاتر نمایندگی كمپانی‌های دارویی و تجهیزات پزشكی در كشورمان تمامی هزینه‌های پزشكانی را كه می‌خواهند در این كنگره‌های بین‌المللی شركت كنند، پرداخت می‌كنند؛ هزینه‌ای كه با تجویز داروها و استفاده از تجهیزات پزشكی با برندهای خاص جبران می‌شود. این اما تمام ماجرا نیست. شركت بخش قابل‌توجهی از متخصصان یك رشته در كنگره و نمایشگاه تجهیزات مربوط به آن موجب می‌شود بیمارستان‌ها برای چند روز از متخصص خالی و بیماران با مشكل مواجه شوند چراكه ظاهراً چندان نظارتی بر این موضوع وجود ندارد.

به گزارش سلامت نیوز، روزنامه جوان در ادامه می نویسد: معضلات گریبانگیر جامعه پزشكی تنها به فیش‌های حقوقی و كارانه‌های چند ده تا چند صد میلیون تومانی محدود نمی‌شود بلكه در برابر چنین دریافت‌هایی خدماتی كه به مردم ارائه می‌شود در شأن بیماران كشورمان نیست آن هم در شرایطی كه پزشكان كشور با هزینه بیت‌المال و از پول همین مردم پزشك شده‌اند. پدیده تقاضای القایی خدمات سلامت یكی از معضلاتی است كه از سال‌ها قبل گریبانگیر جامعه پزشكی كشورمان شده است؛ امری كه موجب می‌شود برخی پزشكان نمك‌گیر شركت‌های دارویی و تجهیزات پزشكی شوند و در برابر سفرهای خارجی یا پورسانت‌های قابل‌توجهی كه از سوی این شركت‌ها دریافت می‌كنند محصولاتشان را برای بیماران خود استفاده كنند.

این مسئله یكی از دلایلی است كه گاهی وقت‌ها بیماران را در مراجعه به داروخانه سرگردان می‌كند زیرا داروی تجویز شده از سوی پزشك مورد نظر در فهرست دارویی كشور نیست و بیمار برای تهیه این داروهای گران و غیر‌ضروری باید هزینه‌های سرسام‌آوری را متحمل شود. روز گذشته اما یك منبع آگاه در وزارت بهداشت در گفت‌وگو با «جوان» از خالی شدن بیمارستان‌های بسیاری از مناطق كشور نظیر اهواز، مازندران، گلستان، ‌تبریز، مركز قلب تهران و بیمارستان شهید رجایی از متخصص قلب و عروق به دلیل حضور این پزشكان در كنگره خبر داد؛‌امری كه حكایت از فقدان ضابطه و نظارت كافی بر حسن اجرای ضوابط موجود دارد و موجب می‌شود بیمار بماند و رزیدنت‌ها و انترن‌ها و مهر پزشك كه زمان غیبتش هم مشغول به كار است تا كارانه و دستمزد آقا و خانم دكتر بعد از سفرش در حسابش واریز شود.
 
مهر پزشك به جای خود پزشك
این بار هم مانند بسیاری از مصادیق دیگر پزشكان جامعه تافته جدا بافته‌اند. همین مسئله موجب شده برخی از پزشكان بر‌خلاف سایر اقشار جامعه با وجود تعهدی كه به بیمارستان‌ها و مراكز درمانی محل كارشان دارند، هر وقت دلشان خواست در محل كار خود حاضر شوند و هر وقت دلشان نخواست بدون آنكه به كسی پاسخگو باشند به مطب‌ها و بیمارستان‌های خصوصی كه سهامدارش هستند سر بزنند و بر سر بالین بیمارانی كه حساب‌شان را پر كرده‌اند، حاضر شوند. این مسئله زخمی كهنه است كه سال‌هاست نظام سلامت را درگیر خود كرده و حالا با آمدن شبكه‌های اجتماعی نظیر وایبر و تلگرام، برخی پزشكان كه باز هم كمی متعهد‌ترند از راه دور و با استفاده از این شبكه‌های اجتماعی عكس و آزمایش بیماران بستری در بیمارستان دولتی را می‌بینند و از وضعیت پرونده آنها آگاه می‌شود. هر‌چند برخی دیگر از پزشكانی كه نام‌شان در تابلوی بیمارستان‌های دولتی آمده و خودشان در بیمارستان‌های خصوصی طبابت می‌كنند در همین حد هم حاضر نیستند برای بیماران بیمارستان‌های دولتی وقت بگذارند و به جای آن در بخش خصوصی و بیمارستان‌هایی كه سهامدار آن هستند بیماران ثروتمند را ویزیت می‌كنند.

برای اثبات این ادعا كافی است به بیمارستان‌های دولتی سری بزنید و با بیماران بستری در بخش‌های مختلف سخن بگویید. اغلب بیماران حتی برای یك بار هم پزشكی را كه نامش در پرونده‌‌شان درج شده ندیده‌اند و تنها رزیدنت آن پزشك است كه برای معاینه یا عمل به سراغ بیمار می‌آید و البته خیلی وقت‌ها به جای خود استاد و عضو هیئت علمی بیمارستان دولتی، ‌مهرش در اختیار رزیدنت‌هایش است و روزی چندین ویزیت و حتی جراحی دارد و همین امر موجب می‌شود تا حتی در هنگامی كه در كشور حضور ندارد بازهم دستمزد عمل‌ها و ویزیت‌هایی را كه رزیدنتش انجام داده، دریافت كند.

بنا به تأكید دكتر احمد آریایی‌نژاد، عضو كمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی انجام 200 عمل جراحی در یك ماه و دریافت كارانه‌های چند ده میلیونی آنها به دلیل چنین پشت پرده‌ای است. وی تأكید می‌كند: خیلی از اساتید عمل‌های جراحی را كه باید با حضور خودشان صورت بگیرد به رزیدنت واگذار می‌كنند اما در عمل دستمزد و كارانه این عمل‌ها را دریافت می‌كنند و خود استاد موردنظر معمولاً در بخش خصوصی فعالیت دارد.
 
مردم حق دارند
با تمام اینها اما همچنان پزشكان كارانه‌ها و فیش‌های حقوقی چند ده میلیونی و حتی چند صد میلیون تومانی دارند. نكته قابل تأمل اینجاست كه بر اساس نامه سرگشاده دبیر‌كل خانه پرستار به وزیر اقتصاد چنین كارانه‌ها و دریافت‌هایی منحصر به بخش خصوصی نیست و در وزارت بهداشت چند هزار نفر به طور مستمر و ماهانه مبالغ چند ده و گاهی چند صد میلیون تومانی دریافت می‌كنند. مسئولان بهداشت و درمان چنین درآمدهایی را یا انكار می‌كنند یا حق پزشكان می‌دانند و معتقدند به ازای عمل‌هایی كه داشته‌اند چنین كارانه‌ای را دریافت كرده‌اند.

در برابر این بخش مهمی از بودجه طرح تحول سلامت از یك درصد مالیات بر ارزش افزوده‌ای كه مردم می‌دهند پرداخت می‌شود. بر این اساس آیا مردمی كه به شكل مستقیم با مالیات بر ارزش افزوده‌ای كه در برابر خرید یك نان یا یك سطل ماست هزینه این پرداخت‌های میلیونی به پزشكان را تأمین می‌كنند، آیا حق ندارند خدماتی شایسته شأن‌شان دریافت كنند و در مراجعه به بیمارستان‌ها و مراكز درمانی دولتی پزشك معالج را ببینند نه رزیدنت او را ؟