سلامت نیوز:به صورتش که نگاه می‌کنی، به پیرمردی می‌ماند که انگار گذر ایام تنش را رنجور و موهایش را سفید کرده اما واقعیت جز این است و شناسنامه‌اش چیز دیگری می‌گوید. روزگاری که بر طبل دفاع از کشور زدند، 16 سال بیشتر نداشت و همه می‌گفتند جایش در مدرسه است، اما دفاع از کشور را انتخاب کرد و مهر جانباز اعصاب و روان یا همان که برخی در بیان عامیانه به آن «موجی» می‌گویند، بر پیشانی‌اش خورد. سرانجام تصمیمش، عنوان ایثارگری و درصد جانبازی‌اش بود که چندسالی می‌شود حتی اینها را هم از او گرفته‌اند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان حالا او مانده است با خاطراتش، با احساس سربار بودنش، با صبر همسرش، با دختر دم‌بختش و قرص‌های رنگارنگی که این روزها باید 10، 12 تایی از آنها را بخورد تا از درد تنش کاسته شود و لااقل بتواند چند ساعتی مثل بقیه نفس بکشد. می‌گوید، 6 سالی می‌شود که نامش را از لیست جانبازان مستمری‌بگیر حذف کرده‌اند و او حالا هیچ کمک‌خرج و سهمیه دارویی ندارد و زنش نان‌آور خانواده است. مدام می‌گوید شرمنده زن و فرزندانش است اما کاری از دستش برنمی‌آید. البته اگر هم از لیست خارج نمی‌شد، وضعیت چندان مناسبی نداشت.

این تنها داستان زندگی یکی از جانبازان دوره هشت ساله دفاع مقدس است؛ کسانی که نام‌شان بسیار از زبان‌ها شنیده می‌شود اما عملا بسیاری از آنها و خانواده‌هایشان در شرایط سختی زندگی می‌‌کنند و معیشت، مهم‌ترین گرفتاری‌شان است. براساس آمار غیررسمی 12‌هزار آزاده و ایثارگر در کشور شغل نداشته و از وضعیت معیشتی نامناسبی برخوردار هستند. بگذریم که بسیاری از جانبازان به دلیل شرایط جسمی خود نیازمند دریافت خدمات درمانی ویژه هستند. بنیاد شهید و امور ایثارگران می‌گوید که مقوله درمان فارغ از درصد جانبازان ارائه می‌شود و همه آنها تحت‌پوشش بیمه همگانی و تکمیلی قرار گرفته‌اند اما این چیزی نیست که جانبازان و خانواده شهدا آن را تصدیق کنند، چراکه با توجه به بودجه محدود بنیاد شهید، امکان پرداخت کل هزینه درمان و حقوق یک زندگی عادی به جانبازان وجود ندارد.

این درحالی است که حتی به خدمات‌دهی به جانبازان شیمیایی و اعصاب و روان هم توجه جدی نمی‌شود و خانواده‌ها از آن رضایت ندارند و ترجیح می‌دهند از جانباز در خانه و با هزینه خود مراقبت کنند. این ناهماهنگی در ارائه خدمات درمانی به جانبازان درحدی است که به گفته غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی، سخنگوی فراکسیون ایثارگران مجلس، متولی درمان ایثارگران مشخص نیست.

به اعتقاد او، وجود نابسامانی در اینکه چه نهاد و سازمانی مسئول درمان ایثارگران است، تاکنون مشکلات بسیاری را برای ایثارگران به وجود آورده است و انتظار می‌رود دولت با اتخاذ تدابیر ویژه مشکلات بیمه جامعه ایثارگران را مرتفع کند تا این افراد در حوزه درمان که حاکمیت متولی آن است، هیچ دغدغه‌ای نداشته باشند. این درحالی است که این انتقاد از بنیاد شهید وجود دارد که با بیمارستان‌ها قراردادی ندارد تا سرویس‌دهی مناسبی به ایثارگران ارائه شود؛ ایثارگرانی که در کشورهای دیگر حتی فرزندان‌شان نیز از حقوق و مزایایی به دلیل دفاع پدران‌شان از وطن، برخوردارند و مستمری می‌گیرند. اما در ایران به دلیل ارائه خدمت بی‌هزینه مثل سهمیه دانشگاه، بعضی نگاه‌های منفی نیز در برخی اقشار جامعه ایجاد شده است.

از سویی دیده می‌شود برخی حقوق ایثارگران در زمان بازنشستگی از آنها گرفته می‌شود. مهم‌ترین مورد حذف شده از پرداختی به ایثارگران در زمان بازنشستگی مربوط به ماده 51 قانون جامع خدمات ایثارگران است؛ این ماده تاکید دارد که 25 درصد از حداقل حقوق‌ها به‌عنوان یک امتیاز باید به ایثارگران تعلق گیرد، هرچند که این میزان بسیار ناچیز است و شاید در حل مشکلات آنها اثر‌گذار نباشد.

اگرچه قوانین بسیاری برای ایثارگران وجود دارد اما درحال حاضر یکی از دغدغه‌های جانبازان و ایثارگران اجرا نشدن قانون از سوی دستگاه‌های اجرایی است.
 به گفته سخنگوی فراکسیون ایثارگران مجلس، متاسفانه نه‌تنها قوانین مصوب اجرایی نمی‌شود بلکه حتی در جلساتی که برای تکریم جانبازان و ایثارگران برگزار می‌شود نیز اجازه ارائه گزارش از وضعیت آنها و طرح مشکلات‌شان داده نمی‌شود.

با این حال گفته می‌شود در برنامه ششم توسعه و لایحه دائمی شدن احکام برنامه توسعه کشور نیز به موضوع ایثارگران توجه چندانی نشده است؛ ایثارگرانی که فکر نمی‌کردند به دلیل جانبازی و ایثارهایشان برای دفاع از کشور، در روزهای ناتوانی و معلولیت، توان مالی درمان و زندگی عادی را نداشته باشند. انتظار می‌رفت، ماده 44 (خدمات تردد جانبازان و ایثارگران) و ماده 45 (اعتبار و تسهیلات لازم برای تهیه خودرو ایثارگران) که در قانون برنامه پنجم آمده است در برنامه ششم هم بیاید که به گفته سخنگوی فراکسیون ایثارگران مجلس، اثری از آن در لایحه ششم نیست.