یك متخصص مغز و اعصاب گفت: از هر 100 هزار نفر، 360 نفر به پاركینسون مبتلا می‌شوند و بیشتر در افراد 50 سال به بالا دیده می‌شود.

دكتر ابوالقاسم رحیمدل در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار داشت: بیماری پاركینسون بیماری تحلیل برنده هسته‌های قاعده مغز است كه منجر به كندی حركات می‌شود و با بالا رفتن سن، احتمال بروز این بیماری نیز افزایش می‌یابد.

وی تصریح كرد: شیوع این بیماری در بین هر 100 هزار نفر به 360 نفر می‌رسد كه معمولا افراد بالای50 سال را درگیر می‌كند. این بیماری به ویژه در افراد بالای 60 سال بیشتر و در سنین زیر30 سال به ندرت بروز می‌كند.

رحیمدل بیشترین علت شیوع پاركینسون در افراد زیر30 سال را ارثی بودن بیماری دانست و افزود:‌ در بروز بیماری پاركینسون عوامل زیادی دخیل است ولی تاكنون علت واحدی در این خصوص ثبت نشده است. در مجموع علل محیطی و بعضی از داروهای شیمیایی ایجاد كننده این بیماری هستند.

این متخصص مغز و اعصاب خاطرنشان كرد: داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب و داروهای بیماری‌های روانی ممكن است موجب تقلیل علائم بیماری پاركینسون در فرد شوند كه این علائم نیز با قطع این نوع داروها كاهش یافته و یا بهبود می‌یابند.

وی با اشاره به این كه ‌این بیماری در اكثر موارد زمینه ارثی ندارد، افزود: زمانی كه افراد زیر30 سال به پاركینسون مبتلا شوند، عامل ژنتیك را می‌توان از جمله عوامل این بیماری دانست. همچنین تنها در 20 تا 25 درصد از موارد، خویشاوندان بیماران پاركینسونی نیز به این بیماری دچار شدند.

رحیمدل در بیان علائم بیماری پاركینسون اظهار داشت: این بیماری معمولا به صورت تدریجی از اندامهای فوقانی شروع می‌شود؛ به طوری‌ كه حركات دست حین راه رفتن كاهش می‌یابد، درد كتف و یا شانه از یك طرف بدن ممكن است اولین تظاهر بیماری باشد و بتدریج این علائم به طرف دیگر بدن نیز منتقل می‌شود.

وی شایع‌ترین علائم بیماری پاركنیسون را لرزش دست در هنگام استراحت ذكر و تصریح كرد: كندی و كاهش دامنه حركت، داشتن صورت بی‌روح و عدم ظهور حالات هیجانی در چهره فرد، خمیده شدن قامت بیمار و مشكل بلند شدن از صندلی، مشكل در راه رفتن، افت ناگهانی فشار خون در حالت ایستاده، اختلال خواب، اختلال اضطراب و اختلال حافظه از دیگر علائم این بیماری است.

رحیمدل گفت:‌ اغلب این بیماران درمان می‌شوند و می‌توانند با دارو زندگی خوبی داشته باشند؛ به طوری كه در حدود 15 سال می‌توانند زندگی آرام و خوبی همراه با دارو داشته باشند و در مراحل انتهایی در موثر بودن داروها كاهش ایجاد می‌شود.

این متخصص مغز و اعصاب در پایان یادآور شد: شدت علایم بیماری، به میزان زیادی تحت تاثیر عوامل احساسی قرار دارد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha