سلامت نیوز:چگونه میتوان نابرابر و سلامت را به هم ربط داد؟ شواهد بسیاری كه بر آمده از محاسبات آماری، اقتصادی و جامعه شناختی هستند، نشان میدهند كه بسیاری از موضوعات مربوط به سلامت، مانند نرخ امید به زندگی، نرخ مرگومیر موالید و حتی چاقی، میتواند به سطوح نابرابریهای اجتماعی در یك جمعیت خاص ربط داده شود. درواقع، نابرابریهای اقتصادی بیشتر، مساویاند با مشكلات بیشتر در زمینه سلامت.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه تعادل، اپیدمیولوژیستها كه درواقع سلامت را در میان جمعیتهای بزرگ انسانی بررسی میكنند، نابرابری را در فقر منحصر نمیدانند. هر چند فقر اقتصادی و فقر در زمینه شاخصهای سلامت در حقیقت دو روی یك سكه هستند، اما سطوح بالای نابرابری حتی میتواند بر سلامت افراد ثروتمند هم اثر بگذارد. این رویداد را میتوان به این شكل توجیه كرد كه بر اثر نابرابری، انسجام اجتماعی آسیب میبیند و در نتیجه استرس، ترس و حس ناامنی فراگیر میشود.
در ایالات متحده امریكا كه یكی از نابرابرترین جوامع جهان است، خانوادههایی با درآمد سالانه كمتر از 50هزار دلار، استرس بالاتری در مقایسه با سایر خانوادهها گزارش دادهاند. نكته جالب آن است كه هر چند پس از پشتسر گذاشتن بحران مالی در سالهای2007 تا 2008 میلادی، سطح عمومی استرس كاهش پیدا كرده است، استرس گزارش شده میان خانوادههای ثروتمند و فقیر شكافی عمیقتر از قبل را تجربه میكند. از طرف دیگر، پژوهشهای دفتر مطالعات اقتصادی و سیاستگذاری در امریكا در گزارشی در سال2016 نشان داد كه هر چه وضعیت اقتصادی كارگران در امریكا به انتهای نردبان اقتصادی نزدیك میشود، مشاغل آنها هم یدیتر میشوند و به فعالیت فیزیكی بیشتری نیاز پیدا میكنند. فعالیت فیزیكی بیشتر در یك شغل البته به معنی استرس بیشتر در آن شغل هم هست و هزینههای درمانی آنها هم به دلیل مشكلات مربوط به سلامتی افزایش پیدا میكند.
ازسوی دیگر، مشاغلی كه فعالیت فیزیكی بیشتری از كارگران طلب میكنند، عموما موجب میشوند آنها فرسوده شده و زودتر بازنشسته شوند و در نتیجه نتوانند مستمری بازنشستگی دریافت كنند كه حمایتهای اجتماعی تمام و كمالی را برای آنها به ارمغان بیارود. این نكته از این جهت حائز اهمیت است كه میتواند به بازتولید فقر و انتقال نسلی آن بینجامد.
توزیع برابر ثروت عمر را طولانی میكند!
اینكه زیستن در جوامع و كشورهای فقیرتر میتواند موجب كوتاهتر شدن طول عمر افراد بشود یافته تازهیی نیست اما شواهد جدید به عاملی تازه در مقایسه نرخ امید به زندگی هم اشاره میكنند: سطح نابرابری در جوامع. این دادهها نشان میدهند هر چه نابرابری اقتصادی در جامعهیی كمتر باشد، شهروندان آن بیشتر عمر میكنند. برای محاسبه نابرابری اقتصادی در جوامع مختلف میتوان از ضریب جینی استفاده كرد كه تقریبا به خوبی، توزیع درآمد در میان شهروندان را نشان میدهد. ضریب جینی معمولاً عددی بین صفر و یك است و هر چه توزیع درآمدها نابرابرتر باشد، این عدد هم به یك نزدیكتر است. با این همه باید این را هم افزود كه انجام اقداماتی مانند بازتوزیع ثروت و اخذ مالیات، میتواند ضریب جینی را در كشورها تغییر دهد. در میان كشورهای مختلف دنیا، اكنون آفریقای جنوبی با ضریب جینی حدود 0.7 (البته پیش از اخذ مالیات و برخی برنامههای بازتوزیعی) نابرابرترین جامعه را دارد و در میان كشورهای سازمان همكاری و توسعه اقتصادی (OECD) هم اسلوونی با ضریب جینی 0.24، كمترین نابرابری را در درآمدها شاهد است.
دادههای بانك جهانی كه این گزارش بر آنها مبتنی است، نشان میدهند كشورهای منطقه اسكاندیناوی و برخی دیگر از كشورهای اروپای غربی، هم كمترین ضرایب جینی را دارند و هم بالاترین نرخ امید به زندگی را. در خود منطقه اسكاندیناوی، پایینترین ضریب جینی از آن نروژ است (حدود 0.26) و نرخ امید به زندگی در میان شهروندان این كشور حدود 81.5 سال است. ایسلندیها با نرخ امید به زندگی حدود 83 سال و ضریب جینی حدود 0.27از بقیه خوشبختتر به نظر میرسند. از طرف دیگر، در میان كشورهای منتخب این فهرست، مكزیكیها با ضریب جینی حدود 0.5 و نرخ امید به زندگی حدود 76.5 سال، یكی از بدترین شاخصها را دارند.
افزون بر این، در سال2012 نشان داده شده بود كشورهایی كه كمترین شكاف درآمدی را در میان صدكهای درآمدی نودم و دهم داشتهاند، كمترین نرخ مرگومیر كودكان را نیز در قیاس با سایرین داشتهاند. توضیح آنكه خانواری كه در صدك نودم قرار دارد، در واقع درآمدی بالاتر از 90درصد از سایر خانوارها دارد.
نابرابری شیزوفرنی میآفریند!
یكی از جالبترین ارتباطات میان سلامت و نابرابریهای اقتصادی را اما شاید در زمینه بیماریها روان دانست. پژوهشی دانشگاهی كه در سال2014 انجام گرفته نشان میدهد تعداد موارد مشاهده شده از بیماری روانی شیزوفرنی در جوامعی كه شكاف فقیر-غنی در آنها عمیقتر است، بیش از جوامع دیگر مشاهده میشود. در واقع، میتوان گفت بهطور كلی، 0.2 واحد تغییر در ضریب جینی در یك كشور، موجب بروز 8مورد ابتلا به شیزوفرنی بیشتر در هر 100هزار نفر میشود. در این گزارش آمده است كه ساز و كار این رخداد از طریق كاهش سرمایه اجتماعی و نیز انسجام اجتماعی است. درواقع بر اثر نابرابریهای اقتصادی، انسجام و سرمایه اجتماعی كاهش پیدا میكند و شهروندان سطوح بالاتری از استرس را تجربه میكنند كه به نوبه خود میتواند منجر به بروز بیماریهای روانی شود.
دادههای این پژوهش كه از سال1975 تا سال2011 به طول انجامیده در نموداری كه در ادامه مشاهده میكنید منعكس شدهاند. در این نمودار، تعداد موارد میانگین مشاهده شده از ابتلا به شیزوفرنی در هر 100هزار نفر از جمعیت كشورها در بازه انجام پژوهش، با ضریب جینی میانگین در همین بازه مقایسه شده و نشان داده شده است كه به عنوان مثال، كشوری مانند نروژ با ضریب جینی میانگین 0.26، شاهد تنها 5مورد ابتلا به شیزوفرنی در هر 100هزار نفر از جمعیت خود است و این در حالی است كه كشوری مانند سنگاپور، با ضریب جینی میانگین 0.44، شاهد سالانه حدود 30مورد ابتلا به شیزوفرنی در هر 100هزار نفر از جمعیت خود است.
فزون بر این، توزیع نامناسب درآمدها در یك جامعه میتواند از طریقی دیگر نیز بر ساز و كارهای روانی افراد اثر بگذارد. پژوهشها نشان میدهند نابرابریهای بسیار شدید میتوانند در تلقی افراد از رفاه و خوشبختی خود نیز اثر منفی بگذارد و این ارتباطی با ثروت جوامع هم ندارد بلكه با توزیع این ثروت سر و كار دارد. به عبارت دیگر، شهروندان كشوری كه در مجموع فقیرتر از كشورهای دیگر است اما ضریب جینی پایینتری دارد، خود را خوشبختتر از شهروندان كشور دیگری گزارش میكنند كه ثروتمندتر است اما ضریب جینی بالاتری دارد.
نظر شما