سلامت نیوز:  محققان مکزیکی با استفاده از سلول درمانی، موفق به درمان ناتوانی حرکتی در بیماران ام اس شدند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از  ایرنا ، این روش، پیوند سلول های بنیادی خونساز یا به اختصار HSCT نام دارد. در این روش سلول های بنیادی خون ساز به صورت وریدی تزریق می شوند و با تولید سلول های مغز استخوان، قادر به درمان بسیاری از اختلالات بدخیم از جمله لوسمی، لنفوم و میلوم، تالاسمی، آنمی، کم خونی داسی شکل و نقص ایمنی هستند.

به گزارش دیلی میل،محققان یک کلینیک پزشکی در مکزیک از این روش برای درمان بیماری ام اس استفاده کردند که نتایج آن موفقیت آمیز گزارش شده است.
بیمار که اریک تامسون نام دارد، چهار سال پیش به ام اس مبتلا شد. بیماری وی به اندازه ای پیشرفت کرد که توانایی راه رفتن را از دست داد و از صندلی چرخدار استفاده می کرد. خانواده تامسون که از درمان او در انگلیس ناامید شده بودند، تصمیم گرفتند بیمار را برغم هزینه بالای آن، برای مداوا به کلینیکی واقع در مکزیک بفرستند. سلول درمانی بیمار حدود 40 هزار پوند هزینه در برداشت ولی بیمار پس از مداوا توانست بدون کمک راه برود و به زندگی عادی بازگردد.
مداوای تامسون امیدها را برای استفاده از این روش در درمان محدودیت های حرکتی بیماران مبتلا به ام اس بیشتر کرد.

مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS ) می دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. سیستم ایمنی بدن به طور معمول عوامل خارجی مانند باکتری ها و ویروس ها را مورد هدف قرار می دهد؛ ولی در بیماری های خود ایمنی، به اشتباه بافت های نرمال از بین می روند. لوپوس و آرتریت روماتوئید نیز جزء بیماری های خود ایمنی محسوب می شوند.
در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به میلین حمله می کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول های عصبی گفته می شود. میلین آسیب دیده سبب بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است.

زمانی که پوشش میلین یا بافت های عصبی آسیب می بینند، ارسال پیام های عصبی مختل می شود که عوارض مختلفی دارد.
در حال حاضر بیش از 2.3 میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند و میزان آن در زنان تقریبا سه برابر مردان است.
شایعترین علایم بیماری عبارتند از :
• خستگی شدید
• تاری دید و دوبینی
• ضعف عضلانی و از دست دادن کنترل عضلات
• نبود تعادل
• بی حسی
• درد چشم
• خواب رفتن مداوم دست و پاست
در صورت پیشرفت بیماری، علایمی مانند اختلال در کنترل ادرار، گرفتگی عضلات (اسپاسم)، مشکلات جنسی، اختلال در بلع غذا، اختلال در صحبت کردن و مشکلات شناختی نیز مشاهده می شود.