دکتر رسول دیناروند با بیان اینکه فعالیت بر روی نانو ذرات حاوی داروی ضد سرطان با هدف ورود ترجیحی دارو به سلولهای سرطانی و کم کردن عوارض آنها انجام شد، گفت: داروهای ضد سرطان منجر به توقف فعالیت سلولهای سرطانی و در نهایت نابودی آنها می شود ولی متاسفانه روی سلولهای طبیعی بدن تاثیرگذار است. به همین دلیل همه بیماران تحت شیمی درمانی دچار عوارض جانبی شدیدی می شوند. از این رو دانشمندان در تلاش هستند تا با استفاده از فناوری نانو، سیستم های دارورسانی را به گونه ای طراحی کنند که ضمن جلوگیری از آسیب به سلولهای طبیعی بتوانند به سلولهای هدف حمله کرده و آنها را از بین ببرند.

وی با تاکید بر اینکه نانوذرات حاوی داروی ضدسرطان با استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر مانند PLGA (پلی گلیکولیک اسید) تهیه شده است، اظهار داشت: برای اینکه نانوذرات، مدت بیشتری در جریان خون باقی بماند و به وسیله سیستم رتیکولواندوتلیال و سلولهای فاگوسیت (سیستم ایمنی طبیعی) حذف نشوند از pegylation (پوشاندن این ذرات با لایه ای از پلی اتیلن گلیکول) استفاده شده است.

دیناروند ادامه داد: اتصال مولکولهای "پلی‌اتیلن گلیکول" روی سطح نانوذرات باعث عدم شناسایی آنها به وسیله سلولهای فاگوسیت شده و مدت بیشتری در سیستم گردش خون باقی و شانس ورود به سلولهای سرطانی افزایش می یابد. برای هدفمندسازی نانوذرات نیز از مولکول folate که سلولهای سرطانی گیرنده بسیار بیشتری از سلولهای طبیعی دارند، استفاده شده است. همچنین مطالعات کشت سلولی با استفاده از رده های سلولی سرطانی برای نشان دادن کارایی این نانوذرات انجام شد.

سرپرست مرکز تحقیقات نانوفناوری دانشگاه علوم پرشکی تهران خاطرنشان کرد: این پژوهش بخشی از تلاشهای بین‌المللی است که برای طراحی و ساخت سیستم های موثرتر و کم خطرتر ضدسرطان برنامه ریزی شده است.