سلامت نیوز:وقتی به منظره‌های شهری به‌ویژه در کلان‌شهرها نگاهی می‌اندازیم، بار دیگر این جمله خودنمایی می‌کند که دنیا جای خوبی برای زندگی نیست. البته نه اینکه نبوده‌باشد؛ بلکه به مرور و به‌دست نوع بشر از حالت بکر و زیبای خود درآمده و تبدیل به یک زباله‌دانی شیک شده‌است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه سایه،در دهه‌های اخیر با رشد قابل توجه و خارج از کنترل جمعیت جهان، میزان تولید زباله هم افزایش چشمگیری پیدا کرده‌است. این زباله‌ها با گسترش تنوع زیستی و شروع عصر مدرن زندگی همراه با فرآورده‌های مختلف و جدید، به‌شکل غیرقابل تصوری وارد مسیرهای تازه‌ای شده‌است.
برای مثال، آن‌طور که در سایت خبررسانی Ovoenergy در سپتامبر سال ٢٠١٣ منتشر شد، سالانه تنها ٥٠میلیون تن محصولات الکتریکی به‌عنوان زباله به طبیعت اضافه می‌شود که شامل کامپیوتر و وابسته‌های آن، وسایل الکترونیکی و الکتریکی مختلف، ست‌های برقی آشپزخانه و لوازم صوتی و تصویری و...
از رده خارج و اسقاطی می‌شود که اگر آنها را به‌شکل یک نوار متصل درآوریم، می‌توان تا کره‌ی ماه رفت! وقتی از خانه قدم به بیرون می‌گذاریم، اولین چیزی که توجه ما را در کوچه و خیابان به خود جلب می‌کند، حجم انبوه زباله‌هایی‌ست که در یک شب گذشته تولید شده و در کنار سطل‌های زباله رها شده‌اند.
در این حالت، شاید تنها به این فکر کنیم چقدر خوب بود شهری تمیز و آلوده با مردم باشعور و بافرهنگ داشتیم که زباله‌های‌شان را در کنار سطل‌های تعبیه‌شده یا در معابر به این حالت بد رها نمی‌کردند؛ اما حتی در تصورمان نمی‌گنجد که کاش به شیوه‌ای زندگی می‌کردیم که این اندازه زباله تولید و طبیعت را با زباله‌های‌مان انباشته نکنیم؛ به‌هرحال، حتی اگر در نهایت باشعوری و بافرهنگی، زباله‌ها را به سطل‌های آشغال بسپاریم، باز هم این مخلوقات دست بشر باید سر از جایی درآورند و نمی‌شود که خودبه‌خود از صفحه‌ی گیتی محو شوند. مسئله‌ی بازیافت زباله و تجدید بعضی مواد به انواع جدید و متفاوت هم تنها بخش بسیار اندکی از این پسماندها را پوشش می‌دهند که خودشان معضلاتی دیگر به‌دنبال دارند که می‌تواند تا مرحله‌ی تهدید سلامتی بشر هم پیش برود. سرنوشت این زباله‌ها به‌هرحال، بخشی از طبیعت‌شدن در دل دشت یا ته اقیانوس‌هاست و کاش زودتر به این نتیجه برسیم که داریم با دست خودمان زیر انبوه تفاله‌های زندگی مدرن دفن می‌شویم. در گزارشی که باشگاه خبرنگاران جوان در بهمن‌ماه سال ٩٤ منتشر کرد، حسین جعفری؛ مدیرعامل سازمان پسماند شهر تهران گفته‌بود: «تهرانی‌ها دوبرابر میانگین جهانی زباله تولید می‌کنند!» در گزارش‌های مشابه در سایت‌های خبری دیگری هم به این نکته اشاره شده‌است که ایران سردمدار تولید زباله در جهان است. البته در اینکه تولید زباله در ایران و به‌ویژه کلان‌شهر تهران قابل توجه و بررسی جدی‌ست؛ اما این نگاه بسیار بدبینانه است و در آمارهای رسمی منابع جهانی به‌ویژه در سال‌های اخیر، نام ایران به‌عنوان یکی از کشورهایی که تولید زباله‌ی بالایی دارند، نیامده‌است.
برای مثال، منبع خبری weforum که در زمینه‌ی میزان تولید زباله و موارد وابسته به این معضل جهانی هم تحقیق می‌کند، در گزارش منتشرشده در آگوست ٢٠١٥ تحت عنوان «کدام کشورها بیشترین میزان تولید زباله را دارند؟» کشورهای نیوزیلند، ایرلند، نروژ، سوئیس و ایالات متحده آمریکا را صدرنشین این عنوان نامیده‌است که پنج کشور توسعه‌یافته هستند. همچنینی درآمار این سایت، غنا و اروگوئه کمترین حد تولید زباله‌ی جهانی را دارند.
ایران، در نقشه‌ی آماری محققان این مرکز داده‌پردازی، جزو این فهرست نیست. در آمارهای سایر منابع هم ایران جزو کشورهای اول در فهرست نیست. محققان می‌گویند که تا رسیدن به سال ٢٠٢٥ جمعیت جهان بیش از یک‌میلیارد نفر افزایش خواهد داشت که با در نظر گرفتن اینکه هر شخص به‌طور متوسط ٠,٦٤ کیلوگرم زباله تولید می‌کند، این میزان در ان سال به ١.٤٢ کیلوگرم خواهد رسید که می تواند تهدیدی جدی برای نابودی محیط زیست باشد؛ کمااینکه بسیاری از این زباله‌ها به طبیعت برنمی گردند و تا سال‌های سال مهمان ناخوانده‌ی زمین خواهند ماند. البته باید به علل و نوع زبالههای تولیدشده، نوع رفتار کشورها با آنها و برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده در جهت ساماندهی این معضل نیز توجه کرد.
برای مثال، کشوری مانند چین یا کانادا به لحاظ وسعت و جمعیت در میان کشورهایی با تولید زباله‌ی بالا هستند که امری ناگزیر در این حجم است؛ اما وقتی کشوریمانند بلژیک هم در فهرست تولیدکننده‌های بیشترین حد زبالههای جهان قرار دارد، نگرش و سطح فرهنگی جامعه در این مورد، بیش از هر عاملی به چشم می‌آید.
نظر شما