سلامت نیوز: آلودگی دریای خزر دیگر قابل انکار نیست، ورود فاضلابهای شهری، شیره زبالههای دفنشده در اطراف دریا و پسماندهای فعالیتهای نفتی در سالهای اخیر از این دریاچه بزرگ یک بیمار ساخته است؛ بیماری که تا رفتار انسانها با طبیعت و دریا خوب نشود حال او هم بهتر نخواهد شد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان، دو استان گیلان و مازندران بیشترین سهم ورود آلودگی به دریای خزر را دارند، بخش ساحلی مازندران به دلیل فعالیتهای نفتی و بخش ساحلی گیلان به دلیل ورود زباله علاوهبر ایجاد آلودگیهای محیطی حیات آبزیان و جلبگها را هم به مخاطره انداخته است و با اینکه سازمان حفاظت محیطزیست و ادارههای کل استان مازندران و گیلان در سالهای اخیر بخش عمدهای از فعالیتهای خود را روی پاکسازی این دریا گذاشتهاند، اما همچنان آلودگی این دریا بالاست. هر چند تنها سازمان محیطزیست متولی پاکسازی آلودگیهای دریای خزر نیست و نهادهایی مانند وزارت نیرو و سازمان آب و فاضلاب هم باید راهکارهایی را برای کاهش عوامل آلودگی این دریا داشته باشند، اما تاکنون از سوی این نهادها اقدامی انجام نشده است.
هشدار به مردم با نصب پرچم قرمز، آبی و زرد
همانطور که اشاره شد رفع آلودگیهای دریای خزر که تهدید بزرگی برای سلامتی جان انسانها، ماهیها و موجودات دریایی است تنها توسط یک نهاد قابل رفع یا کنترل نیست، از این رو سازمان محیطزیست از وزارت کشور طلب کمک کرد.
پروین فرشچی، معاون محیطزیست دریایی سازمان حفاظت محیطزیست با اشاره به اینکه هر فصل کار پایش آلودگی سواحل دریای خزر توسط ادارههای کل محیطزیست استان انجام میشود، گفت: «طبق آمار شناگاههای دریای خزر در استانهای گیلان و مازندران شرایط بحرانیتری نسبت به ساحل گلستان دارند، از این رو تصمیم گرفته شده با ارائه دو پیشنهاد به وزارت کشور شرایط شناگاههای کشور مطلوبتر شود.»
بازنگری شناگاههای موجود طبق استانداردها و ضوابط زیستمحیطی و هشدار به مردم برای جلوگیری از شناکردن در شناگاههای آلوده با نصب پرچمهای خطر دو پیشنهادی بود که از سوی سازمان محیطزیست به وزارت کشور ارائه شد. فرشچی به نصب دو پرچم آبی و زرد در شناگاههای ساحلی اشاره کرد و گفت: «پرچم آبی به منزله سلامت بودن شناگاهها و پرچم زرد بهعنوان هشدار انتخاب و در روزهای آینده این پرچمها در محلهای انتخاب شدن نصب خواهد شد.» او در پاسخ به این پرسش که بعضی از شناگاههای ساحلی دریای خزر وضعیت نامناسبی دارند، گفت: «سازمان محیطزیست هر 45 شناگاه دریای خزر را رصد و پایش میکند، اما شناگاههای صدف بهشهر، مروارید بهشهر، رویان، نور، پارک نیلوی بابلسر، سیسنگان، نمک آبرود، رادیو دریای چالوس و جمشیدآباد تنکابن شرایط بحرانی دارند.»
معاون محیطزیست دریایی سازمان حفاظت محیطزیست تاکید کرد: «همچنین 10 ایستگاه ساحل قو انزلی، صدف آستارا، متین سپیدکنار، امینآباد، کیاشهر، گیسوم، مروارید خزر و پاسداران انزلی شناگاههایی هستند که بیش از حد مجاز دارای آلودگی میکروبی هستند.»
فاضلاب بالاترین سهم در آلوده کردن دریای خزر
از سوی دیگر ضیاالدین الماسی، مدیرکل آلودگیهای دریایی سازمان حفاظت محیطزیست آلودگی دریای خزر را میکروبی دانست و گفت: «این آلودگی به دلیل ورورد مستقیم فاضلاب و قرارگرفتن مناطق دپوی زباله در نزدیکی سواحل اتفاق میافتد و از آنجا که آلودگی میکروبی مشکلات جدی را برای سلامت انسان ایجاد میکند، باید جلوی ورود گردشگران را به آبهای این منطقه گرفت.» او با تاکید بر اینکه نباید به مردم اجازه شنا در شناگاههای آلوده را داد، افزود: «وزارت بهداشت هم باید به این موضوع ورود کند و مردم را نسبت به مشکلاتی که این آلودگیها روی جان و وضعیت سلامتی آنها ایجاد میکند، آگاه کند.» الماسی با بیان اینکه سازمان حفاظت محیطزیست وضعیت زیستی سواحل را با انجام پایشها مورد ارزیابی قرار میدهد، گفت: «مسئولیت سازمان محیطزیست تنها اعلام این آلودگیها و به نوعی هشدار است، اما وزارت بهداشت با مشورت وزارت کشور باید در جهت تعطیلی شناگاههای آلوده اقدام کند.» مدیرکل آلودگیهای دریایی سازمان حفاظت محیطزیست، از همکاری وزارت بهداشت برای پایش مناطق آلوده خبر داد و گفت: «هر دو سازمان پس از انجام کار پایش گزارشهایی را مبنیبر نحوه عملکرد برای مسئولان ارسال میکنند تا مشخص شود هر دو نهاد چه برنامههایی برای پاکسازی ساحل دریا دارند.» الماسی یادآور میشود: «از آنجا که وقتی بار میکروبی بالا باشد ورود شناگرها هم در این وضعیت خطرناک خواهد بود و وقتی سازمان محیطزیست اعلام میکند شناگاهی آلوده است این مسئولان وزارت بهداشت هستند که باید از بعد سلامت مردم این موضوع را پیگیری کنند.» به تمام این مشکلات و معضلات زیستمحیطی دریای خزر، ورود زبالههای بیمارستانها را هم باید اضافه کرد، زیرا دفن نامناسب این زبالهها چند برابر آلودگیهای دیگر زندگی و حیات انسانها و همه موجودات دریایی را به خطر میاندازد و متاسفانه تاکنون هیچکدام از نهادهای متولی نتوانستهاند برای رفع این معضل بزرگ اقدام جدی انجام دهند.
نظر شما