سلامت نیوز: كوپ ٢١، همان بیست و یكمین اجلاس سالانه متعهدین كنوانسیون تغییر اقلیم است كه دسامبر سال گذشته در پاریس برگزار شد. اجلاسی با حضور ١٩٥ كشور كه توافقاتی جهت مقابله با تغییرات اقلیمی و باز شدن گرهها برای اقدامات علیه تغییر اقلیم و همچنین سرمایهگذاری در جهت اقتصادی كم كربن، مقاوم، انعطافپذیر و پایدار در آن صورت گرفت. چهار هفته پیش، پیشنویس لایحه توافقنامه پاریس، در هیات وزیران به تصویب رسید و دو هفته پیش، رییسجمهور آن را به مجلس شورای اسلامی فرستاد تا در كمیسیونهای مختلف مطرح شود و برای نهایی شدن به صحن برود.
به گزارش سلامت نیوز،روزنامه اعتماد در ادامه می نویسد: رییس مركز امور بینالملل و كنوانسیونهای سازمان حفاظت محیط زیست، از ارسال لایحه به مجلس خبر میدهد. مجید شفیعپور در این خصوص به ما گفت: پیشنویس لایحه بعد از تصویب در هیات وزیران، توسط رییسجمهور به مجلس فرستاده شد. در كمیسیونهای كشاورزی و فراكسیون محیطزیست، و بعد از آن در كمیسیون انرژی مجلس به شور گذاشته میشود. اما هنوز از دولت برای ادای توضیحات توسط هیچ یك از كمیسیونها دعوتی نشده، احتمالا فعلا در نوبت طرح موضوع است.
شفیعپور در ادامه از الزامآور بودن این قرارداد سخن میگوید: كل توافقنامه پاریس یك قرارداد الزامآور برای تدوین یك رژیم حقوقی نوین برای مقابله با پدیده گرمایش جهانی خواهد بود. بعد از سال ٢٠٢٠ میلادی، عملا تلاشها و برنامههایی را شاهدیم كه كشورها قرار است برای كاهش گازهای گلخانهای و كاهش آسیبپذیری از طریق افزایش ظرفیت سازگاری و تابآوری با تغییرات آب و هوا انجام دهند. همه كشورهای عضو كنوانسیون اعم از توسعهیافته و در حال توسعه، دارای تعهداتی خواهند بود كه البته تعهدات در ماهیت متفاوت اما همسو برای پیشگیری از افزایش میانگین دمای كره زمین تا پیش از پایان قرن ٢١ به بیش از یك و نیم درجه سلسیوس صورت میگیرد. البته تلاش جامعه جهانی بین یك و نیم تا دو درجه است.
تعهدات كشورها برای ایجاد روندی برای ثابت نگهداشتن این دما و جلوگیری از افزایش دما، در محدوده انتقال فناوری، تامین منابع مالی و ایجاد ظرفیتهای اجرایی و علمی میگنجد. تمامی كشورها در این توافقنامه مكلف هستند همهساله و بعضا در قالب دورههای سه ساله گزارشهایی را از اقدامات و عملكردشان تسلیم دبیرخانه كنوانسیون تغییرات آب و هوا بدهند كه این گزارشها در مسیر حركت شفاف و پایبندی به اركان مختلف توافقنامه پاریس از جمله تامین منابع مالی، ظرفیتسازی، انتقال و توسعه تكنولوژی را هم در برمیگیرد.
به گفته شفیع پور، این گزارشها باید گزارشهایی باشد كه طبیعتا قابلیت راستیآزمایی و اندازهگیری و گزارشدهی داشته باشند. در اثر اجرای توافقنامه پاریس، حداقل ٥٥ كشور جهان كه سهمی معادل حداقل ٥٥ درصد از كل انتشار گازهای گلخانهای به اتمسفر را عهدهدار هستند، تا پایان٢٠٢٠ میلادی متعهد به كاهش انتشار گازها هستند. این كشورها علاوه بر كمك به كشورهای در حال توسعه، باید گامهای بلندپروازانهای بردارند تا عقب ماندگیهای عملیشان طی دوره منتهی به ٢٠١٥ بهصورت شتابان در بازه ٢٠١٦ تا ٢٠٢٠ جبران شود، بهگونهای كه این كم كاری و عقبماندگی در اجرای تعهداتشان در كاهش انتشار گازها، به سال نخست آغاز توافقنامه پاریس كه اینبار برای همه كشورهای عضو، اعم از توسعهیافته و در حال توسعه، جاری خواهد بود، انتقال پیدا نكند و برنامههای توسعهای كشورهای در حال توسعه را تحت تاثیر قرار ندهد.
كشورهای دارای اقتصاد وابسته به سوخت فسیلی، در این توافقنامه بهگونهای تحت تاثیر قرار میگیرند. رییس مركز امور بینالملل محیط زیست در ادامه به این كشورها اشاره میكند و میگوید: بیشترین تلاش برای محدود كردن استفاده از سوختهای فسیلی، اعم از زغال سنگ، نفت، گاز و مشتقات خواهد بود. در این زمینه كشورهایی كه اقتصادشان به استخراج، مصرف و صادرات سوختهای فسیلی گره خورده، باید بیشتر مراقبت كنند تا این تصمیمات، اقتصاد آنها را متاثر نكند و بسترهای ملی را برای شكلدهی اقتصاد كم كربن مهیا كنند. چون جهان در تلاش است تا نیمه قرن بیست و یكم كه ٣٥ سال دیگر است، اقتصادی خنثی از نظر انتشار كربن داشته باشد.
تجربه دمای یك و نیم درجه گرمتر در خاورمیانه
گرچه جامعه جهانی بازه یك و نیم تا دو درجهای را نسبت به ١٨٥٠ میلادی تا قبل از پایان قرن بیست و یك هدفگذاری كرده است، امروز جهان از آن یك و نیم تا دو درجه بهطور میانگین، نزدیك به 1.7 درجه را تجربه كرده و مجال زیادی باقی نمانده است. این در حالی است كه برای خیلی جاها مثل خاورمیانه و غرب آسیا كه شامل منطقه ما هم میشود، میانگین دمای یك و نیم درجه را امروز داریم تجربه میكنیم. پیشبینی میشود در صورتی كه همین مسیر افزایش دما در خطه غرب آسیا تداوم یابد، تا قبل از پایان قرن، بین سه و نیم تا پنج درجه افزایش دما را تجربه خواهیم كرد. چنانچه این پیشبینی محقق شود، بخشهای زیادی از نوار ساحلی جنوب كشور را غیرقابل سكونت میكند كه تهدیدی جدی برای تاثیرپذیری از اثرات سوء یك و نیم برابری گرمایش جهانی محسوب میشود.
روند اتفاقاتی كه از دسامبر سال گذشته تاكنون برای این توافقنامه پیش آمده، از آذر ٩٤ است تا امروز. شفیعپور میگوید: آنچه به مجلس داده شده همان توافقنامه پاریس است كه مورد اجماع ١٩١ كشور در دسامبر ٢٠١٥ یا آذر ٩٤ قرار گرفت. ما برنامهای به دولت ندادیم، دولت برای شهریور ٩٤ میل به اقتصاد كم كربن را به تصویب رساند. آبان ٩٤ برنامه مشاركت ملی برای كاهش گازهای گلخانه و سازگاری با آن را تصویب كرد. با ترسیم افق ١٥ ساله، با سال ٢٠٣٠ میلادی با شرایط مضاعف كمك فنی، تكنولوژیكی، ظرفیتسازی نیروی انسانی از سوی كشورهای توسعهیافته، حداكثر ١٢ درصد آمادگی خود را برای كاهش انتشار و رشد سناریوی كارها طبق روال معمول آماده كردیم. این برنامه نخستین نشانههایش را باید در طول برنامه ششم بهطور قوی و مستحكم كه تنها مجال باقیمانده قبل از ورود به ٢٠٢٠ در ایران است، نشان دهد. در كنار برنامههای داخلی، پیشبینی مهاجرتهای زیست محیطی در مقیاس جهانی بین بازه زمانی اول ٢٠١٦ تا خاتمه ٢٠٢٠، نزدیك به ٢٠٠ میلیون نفر خواهد بود.
نظر شما