سلامت نیوز:زندگی تهران در لایههای مختلفی درجریان است. عمق اختلاف طبقاتی در پایتخت هم بر کسی پوشیده نیست. برجنشین داریم، کپرنشین هم داریم اما یکی از عجیبترین جریانات زندگی در این ابرشهر بیمرز، ارواحی هستند که در وسط بزرگراههای شهر میزیند. اینکه میگویم وسط بزرگراه، اغراق نیست، تشبیه هم نیست، آنها واقعا وسط بزرگراه زندگی میکنند
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه وقایع اتفاقیه، معلوم نیست که چرا و چگونه به این نتیجه رسیدهاند که آن وسط، بین دو مسیر تندروی اتوبانی مثل همت، در خطرناکترین محل ممکن، در جوار اگزوز تریلرها و اتوبوسها، شب را به صبح برسانند، ولی قابل حدس است که شاید تنها محل دنیا که هیچ عابری هرگز گذارش به آن نمیافتد، هیچ پلیسی هرگز به آن سرکشی نمیکند و هیچ مأمور شهرداریای هرگز آنجا پیدایش نمیشود، همین وسط اتوبان، بین موازی نامحدود گاردریلها باشد.
به نظر میرسد گذران زندگی این ارواح اتوبانی که معمولا لباس و سر و صورتشان از دود تیره شده، به جمعکردن اقلام بازیافتی مثل کاغذ و پلاستیک بسته است. احتمالا فرهنگ وطنی پرتاب زباله از پنجره خودرو هم به کمکشان میآید و بطری آب یا قوطی آبمیوه بهوفور و آن قدری به سمت گاردریلها پرتاب میشود که بقای آنها را در حالتی حداقلی تضمین کند.
دوستی ساکن کالیفرنیای آمریکا با کارتنخوابهایی حرف زده بود که دریوزگی میکنند یا بطری و شیشه جمع میکنند و هر آنچه درمیآورند تقریبا تمام و کمال خرج مصرف الکلشان میشود. «پول آبجوی روزانهام دربیاید غمی ندارم.»
حتما این سبک از زندگی حتی اگر از سر اجبار شروع شده باشد باز هم نوعی انتخاب است که فلسفه و روانشناسی خاص خودش را دارد. کارتنخوابهای آمریکا یکی از جلوههای ناخوشایند و معروف زندگی شهری آن کشور هستند که هر از چندی بازتاب آن را در رسانههای داخلی هم میبینیم، معمولا هم آنقدر عیان هستند که شکار عکس و فیلمشان کار مشکلی نیست اما «اتوبانخواب»های تهران آن قدرها به چشم نمیآیند، آنقدری هم دغدغه شهرداری یا ارگانهای همیشه مبهم متولی نیستند اما هستند.
اگر از بزرگراه مدرس زیر پل زیبای طبیعت، یا بزرگراه همت حوالی توانیر رد میشدید، اگر حواستان به وسط اتوبان بود، خیلی محتمل است که بهسرعت باد از کنار روح تیرهپوشی عبور کنید که چسبیده به گاردریل کیسهای بر دوش دارد و طوری راه میرود که تصادف نکند و درعینحال سرش لای شاخ و برگ درختها گیر نکند.
نظر شما