سلامت نیوز:سختی کار در بیمارستان و عدم توجه به خواسته ها و نیازهای به حق او، باعث شد تا کار در بیمارستان را رها کند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری، معصومه خدایی حدود هشت سال در یک بیمارستان دولتی در بخش ENT کار کرد، اما شیفت های خیلی سنگین و طولانی، فشار کار و بی توجهی مسئولان نسبت به این همه سختی سبب شد تا بیمارستان و کارش را ترک کند.

او در مورد شرایط کارش در بیمارستان می گوید: با اینکه ۸ سال سابقه کار داشتم اما این موضوع اصلا تاثیری در شیفتها نداشت، تعطیلات مشخصی نداشتم و در ماه ۱۰۰ ساعت اضافه کار اجباری داشتم. شیفت ها طوری بود که مثلا مجبور بودم عصر و شب یا صبح و عصر یکسره بمانم چون کمبود نیرو هم به شدت داشتیم.

خدایی ادامه می دهد: همکاران من با سابقه ۲۰ سال و هندنرسی واقعا دیگر فرسوده شده بودند، برخی دچار بیماری های کم خونی، اعصاب، فشار خون، ریزش مو و... شده بودند و من تصور می کردم اگر بیش از این در بیمارستان بمانم، حال و روز من هم همین خواهد بود.

او می افزاید: با این همه سختی و فشارکاری که داشتیم پرداخت ها هم خوب نبودند، کارانه کم و با تاخیرهای چند ماهه پرداخت می شد، حتی اواخر که  قانون بهره وری را برای کشیک شب گذاشته بودند باز هم به موقع پرداخت نمی شد.

خدایی می گوید: بدتر از همه تفاوتی است که بین یک پزشک و پرستار می گذارند چون کار آنها را هم ما انجام می دهیم اما پزشکان ۷۰ میلیون تومان کارانه می گیرد و من پرستار ۵۰۰ هزار تومان، آن هم با کلی دیرکرد.

خدایی در مورد وضعیت بد کار به مترون بیمارستان هم اعتراض کرده است.اما نه تنها توجهی به این موضع نشده بلکه همین مانع استخدام رسمی او در بیمارستان شده است چون همکارانی که با او یا قبل از او شروع به کار کرده بودند همه رسمی شده بودند جز او.

او می گوید: آنقدر بدون مرخصی کار کرده بودم که وقتی از بیمارستان بیرون آمدم کلی مرخصی طلبکار بودم ، متاسفانه حتی خود مسئولان بیمارستان هم با ما مانند کارمند اداره برخورد می کردند درحالیکه کار ما اصلا اداری نیست.

خدایی تاکید دارد که باید ارزش کار پرستاری و شرایط سخت آن برای وزیر بهداشت و درمان مشخص شود تا طبق استاندارد جهانی شود.
او اکنون دو سال و نیم است که دیگر در بیمارستان کار نمی کند و در رشته خودش کاری سبک تر دارد، اما سالهایی که در بیمارستان کار کرده با وجود تمام سختی ها خوب کار کرده تا هیچ وقت پیش وجدان خودش شرمنده نباشد.

اما بسیاری از همکاران او به خاطر همین شرایط بد عطای کار را به لقایش بخشیده اند ؛ یا مهاجرت کرده اند یا کاری غیر از پرستاری انجام می دهند و برای همین بیمارستان ها به شدت کمبود نیروی پرستار دارند.