سریش گیاهی از دسته Liliaceae با ریشه ای ضخیم و لعاب‌دار است؛ ژل سریش (اینولین) در گروه پلی ساکارید ها قرار دارد.

مورد استفاده این گیاه بیشتر بدلیل چسبنده بودنش است. البته این گیاه علاوه بر این، كاربرد درمانی هم دارد. از دانه های این گیاه، روغنی گرفته می شود كه در بعضی از تصلب‌های شریانی مورد استفاده قرار می گیرد. از برگ‌های این گیاه به عنوان سبزی خوردنی و از ریشه‌های این گیاه كه به صورت غدد پنجه ای است به عنوان چسب استفاده می شود.

ریشه این گیاه گرم و خشك است و برای یرقان، ناراحتی‌های كبدی، خشونت حلق و ناراحتی‌های معده از آن استفاده می كنند. ریشه این گیاه را می سوزانند و از سوخته آن در جهت واله آور استفاده می كنند.

از ریشه این گیاه جوشانده غلیظی درست می كنند كه برای درمان جوش‌ها بسیار مفید می باشد زیرا خاصیت ضدعفونی كننده دارد.

این گیاه در نواحی كوهستانی و مرتفع می روید و فصل گل دهی آن از اواسط اردیبهشت ماه تا اواسط خرداد است.

سریش قاعده آور است و در درمان ورم بیضه موثر است و باعث تسریع در جوش خوردن استخوان های شکسته می شود.