سلامت نیوز: مسأله زمین‌خواری موضوعی است که از مدت‌ها قبل در محافل و رسانه‌های مختلف به‌طور مفصل مطرح شده و تبعات زیادی از جمله ایجاد شغل‌های کاذب و از بین رفتن زمین‌های کشاورزی و در نهایت مهاجرت روستاییان به شهرها را در پی داشته است. چندی پیش مقام معظم رهبری در جمع مسئولان محیط زیستی کشور پدیده زمین‌خواری و اخیراً کوه‌خواری و ساخت‌و‌ساز در ارتفاعات را از مسائل رنج‌آور و اسفبار دانستند و تأکید کردند که باید در قانون، این‌گونه اقدامات جرم تلقی شود و افراد سوءاستفاده کننده بی‌هیچ اغماضی مورد تعقیب قضایی قرار گیرند و اگر در دستگاه‌ها نیز کوتاهی انجام گیرد، باید با عوامل این کوتاهی هم به‌شدت برخورد شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه سبزینه، اما مطرح شدن این موضوع توسط مقام معظم رهبری حساسیت نسبت به موضوع زمین‌خواری را پر رنگ‌تر کرده تا جایی‌که دادستان کشور نیز درباره این موضوع واکنش تندی نشان داد و در اظهاراتی در جمع دادستان‌های استان‌های کشور گفت: چنانچه منابع طبیعی کشور به‌طور فزاینده‌ای از بین برود، چه کسی مسئول است؟ من به عنوان دادستان کل کشور و شما به عنوان دادستان‌های ایران عرضه کامل نداشتیم که کاری انجام بدهیم. بی‌عرضگی ماست که کار به این‌جا رسیده است و زمینه چنین فعالیت‌هایی پدید‌آمده. چرا ما باید به جایی برسیم که رهبر معظم انقلاب نسبت به این مسأله و زمین‌خواری‌ها و کوه‌خواری‌ها ورود پیدا کنند؟
مسعود منصور، معاون حفاظت و امور اراضی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری، نیز در گفت‌وگو با «سبزینه» درباره پرونده‌های زمین‌خواری می‌گوید: بعد از تأکیدات مقام معظم رهبری و همراهی بیش‌تر دستگاه قضایی وضعیت زمین‌خواری نسبت به گذشته از کاهش چشمگیری برخوردار شده است. اما این ماجرا هنوز وجود دارد و ما می‌خواهیم ریشه این مسأله را از بین ببریم. نکته مهم این است که باید برای زمین‌خواری جرم‌انگاری شود. متأسفانه هنوز تعریف مشخصی به صورت علمی و قانونی درباره زمین‌خواری وجود ندارد و باید اول این واژه تعریف شود و سپس قوانینی درباره آن به تصویب برسد. در واقع می‌توان گفت نبود تعریف دقیق از زمین‌خواری خلأ این مسأله است. زمین‌خواری می‌تواند کندن یک درخت یا تهیه زغال غیرقانونی باشد. جعل سند، تصرف اموال ملی و حتی تراکم بیش از حد مجاز می‌تواند در تعریف زمین‌خواری جا بگیرد. شاید خیلی از افراد هر کدام از این اقدامات را انجام دهند و بعد که به آن‌ها تذکر داده شود اعلام کنند که نمی‌دانستند اقدامی که می‌کردند در این تعریف جا می‌گرفته است. به همین دلیل فرهنگ‌سازی برای این موضوع مهم‌ترین اقدام است. بعد از فرهنگ‌سازی همکاری سازمان‌ها و ارگان‌های قضایی با ما خیلی اهمیت دارد و رسیدگی قاطع به این پروندهها می‌تواند ما را در کاهش این جرم یاری کند. وی در ادامه می‌گوید: متأسفانه پرونده‌های زیادی داریم که هنوز رسیدگی نشده و رسوب شده‌اند و هنوز قوه قضائیه به آن‌ها رسیدگی نکرده است و همین تلنبار شدن پروندهها باعث می‌شود جرم‌های جدیدتری به وجود بیاید.
همه مسئول هستند
منصور در ادامه با اشاره به اینکه حفاظت از محیط زیست و طبیعت وظیفه همه سازمان‌ها است، می‌گوید: درست است که سازمان امور اراضی جنگل‌ها و مراتع مسئول نگهداری از جنگل‌ها است؛ اما وقتی زمین‌خواری اتفاق می‌افتد، باید همه سازمان‌ها برای مقابله با آن تلاش کنند؛ به‌طور مثال اگر زمین‌خواری اتفاق افتاد، سازمان‌هایی مثل اداره آب و برق یا ثبت اسناد نباید با او همکاری داشته باشند و در واقع جلوی خدمات‌دهی به افرادی که اقدام به این کار می‌کنند باید گرفته شود. البته این اتفاق نیاز به فرهنگ‌سازی دارد و رسانه‌ها هم باید بیش‌تر به این موضوع بپردازند.
محیط زیست موضوعی نیست که متعلق به فرد یا گروه خاصی باشد و صدمه‌زدن به آن حیات و زندگی همه مردم یک کشور را دچار مشکل می‌کند. ما در حال حاضر با مشکلاتی مثل ریزگردها، سیلاب‌ها و برداشت از سفره‌های آب‌های زیرزمینی روبه‌رو هستیم که فقط با کارهای فرهنگی می‌توانیم این مشکلات را کاهش دهیم.
وی در پاسخ به این سوال که چطور می‌توان از میزان پروندهای زمین‌خواری کاست، می‌گوید: مبارزه با پدیده زمین‌خواری موضوع پیچیده‌ای است و تبعات مختلف اقتصادی، اجتماعی و حقوقی زیادی دارد. نمی‌شود معیشت روستاییانی را که کنار جنگل زندگی می‌کنند نادیده بگیریم و از آن‌ها توقع داشته باشیم که از درخت و محصولات مقطعی آن استفاده نکنند. یک روستایی که در درون جنگل قرار دارد اگر سوختش تأمین نشود مجبور است که برای گرم کردن خانواده‌اش در فصل‌های سرد سال از چوب درخت استفاده کند و به همین دلیل به سراغ قطع درختان می‌رود. ما در مناطقی که کمبود سوخت داریم، جرم قطع درختان را هم داریم. این‌جا است که می‌گوییم برای حفاظت از جنگل‌ها تنها سازمان جنگل‌ها و مراتع نمی‌تواند به تنهایی همه مسئولیت را به دوش بکشد و همه سازمان‌ها برای کاهش این موضوع باید دست در دست هم بدهند و از بروز کارهای غیرقانونی جلوگیری کنند. در واقع باید به روستاییان جنگل‌نشین امکانات داد و از خود آن‌ها خواست تا از این نعمت الهی محافظت کنند.
آمارها گزارش می‌دهند
پرونده‌های زمین‌خواری گاهی تعدادشان بالا می‌رود و قضات فرصت رسیدگی به آن‌ها را پیدا نمی‌کنند و این امر سازمان جنگل‌ها را با مشکلات جدیدتری روبه‌رو می‌کند. سرهنگ قاسم سبزعلی، فرمانده یگان حفاظت سازمان جنگل‌ها و مراتع و آبخیزداری کشور، درباره پرونده‌های زمین‌خواری که در شش ماهه اول سال تشکیل شده است، به «سبزینه» می‌گوید: از آغاز امسال تا پایان شهریور ماه 345 پرونده که مربوط به 552 هکتار زمین بوده است در حوزه جنگل تشکیل و راهی مراجع قضایی شده است. اما در حوزه مرتع این پروندهها بیش‌تر بوده و 2770 پرونده را به خودش اختصاص داده است. این پروندهها برای زمین‌خواری در 7 هزار و 120 هکتار زمین بوده است. این مقام مسئول در پاسخ به پرسش دیگر خبرنگار «سبزینه» درباره این که اکنون کدام شهر در صدر زمین‌خواری قرار دارد، گفت: این پروندهها در همه شهرها وجود دارد؛ اما در شهرهای شمالی و استان تهران که ارزش افزوده زمین بیش‌تر از جاهای دیگر است، آمار زمین‌خواری بیش‌تر است. اما در جنگل‌های زاگرس نوع زمین‌خواری متفاوت است و سوزاندن درخت و تولید زغال بیش‌ترین پرونده را در این خطه تشکیل می‌دهد.
نظر شما