دکتر سامان توکلی روانپزشک و روان درمانگر در نشست انگ در روانپزشکی که در بیمارستان روزبه برگزار شد، گفت: ما باید بپذیریم که روان پزشکی فقط در جنون خلاصه نمی شود و شامل شاخه‌های دیگری نیز است. در چند دهه گذشته روش های درمانی مؤثری برای بسیاری از اختلالات روان پزشكی به وجود آمده است، اما هم چنان یكی از مسایل مطرح در حوزه سلامت روان آن است كه بسیاری از افراد دچار اختلالات روان پزشكی هرگز برای درمان مراجعه نمی كنند یا در صورت مراجعه، درمان خود را به شكل درست و كامل ادامه نمی دهند. مهمترین دلیلی كه برای این موضوع طرح می شود انگی (stigma) است كه به بیماری‌های روانپزشكی زده می شود.

وی گفت: انگ به دو شكل انگ اجتماعی (public stigma) و انگ به خود (self-stigma) وجود دارد. منظور از انگ اجتماعی نگرش و رفتاریست كه اجتماع و افراد عادی اجتماع نسبت به افراد متعلق به گروهی خاص دارند و منظور از انگ به خود نگرش و رفتاری است كه خود افراد متعلق به این گروه اجتماعی اعمال می می كنند و نتیجه ی پذیرش و درونی سازی (internalization) انگ اجتماعی است. انگ بیماری‌های روانی باعث می شود كه میزان اشتغال و درآمد در این بیماران كم تر باشد، از سیستم های حمایت اجتماعی محدودتری برخوردار باشند، كیفیت زندگی پایین تری داشته باشند، علایم افسردگی و كاهش اعتماد به نفس را تجربه كنند و برای درمان دیر مراجعه كنند.

وی ادامه داد: انگ مسائل مربوط به روان بیماران، روانپزشکان و درمان روانپزشکی را درگیر می کند بنابر این مواجه با انگ از یک مسیر شدنی نیست و نیازمند صبر و تغییر رفتار از سوی گروه های درگیر است. به قدری باید صبر کرد تا شاهد تغییر رفتار از سوی جامعه باشیم.

توکلی خاطر نشان کرد: بخش عمده ای از ایجاد انگ‌ها مربوط به روانپزشکی است که اگر کمی دقت کنیم در تقسیم بندی که وجود دارد من پزشک و توی بیمار یا نرده هایی که در تمام بیمارستان های روانی دیده می شود و بیماران روانی از همراه و کادر درمان جدا می کند این برخوردها حامل پیام بیماری برای فرد بیمار است.

این روانپزشک ادامه داد: ما در نوع نحوه برخود با بیماران روانی اطلاعات کافی در دست نداریم اگر به بیمار بگوییم بیماری تو با یک فرد دیابتیک هیچ تفاوتی نمی کند نمی دانیم چه پیامدی را در پی خواهد داشت. در این هنگام است که جای خالی پژوهش و تحقیقات کافی حس می شود و باید بررسی روی انگ جزء اولویت های تحقیق باشد.

وی با اشاره به نقش رسانه ها در انگ زدایی گفت: رسانه آیینه ای از نگرش جامعه است که در این میان نحوه ارتباط با رسانه و پیشگیری از گسترش انگ اهمیت دارد. ما باید حد انتظار خودمان از رسانه را مشخص کنیم چرا که موضوع رسانه بسیار پیچیده است و با توجه به محدودیت هایی که دارد فردی کاملا آماده و آگاه باید برای اطلاع رسانی انتخاب شود تا اثر منفی داشته باشد.

توکلی در پایان خاطر نشان کرد: ما باید تفاوت های حرفه خودمان با اصحاب رسانه را درک کنیم چرا که رسانه شاخه ای از نظام سلامت نیست و اگر ما درک درستی از وظایف آنها نداشته باشیم قطعا آنها نیز نمی توانند کمکی به ما بکنند. اصحاب رسانه اخبار را با توجه به جذابیت خبری منعکس می کنند نه بر پایه آموزش دادن.

همچنین دکتر جعفر بوالهری در ادامه این نشست گفت: نباید بیماران روانی از سوی جامعه و درمانگران طرد شوند و خدمات سلامت باید به صورت انسانی تری به این بیماران ارئه شود و سیاست سازمان جهانی بهداشت نیز بر تمرکززدایی، انسانی کردن ارائه خدمات و در دسترس بودن آنها تاکید دارد.

وی تصریح کرد: در حال حاضر افزایش تخت بیمارستان های روانی حسن نیست چرا که سازمان جهانی بهداشت نیز بر درمان بیماران در محیط نزدیک به خانه یا حتی در خانه بیمار تاکید دارد و به سمت پذیرش بیماران روانی در بیمارستان‌های عمومی پیش می رود. چرا که درمان بیماران روانی به صورت نگهداری آنها در آسایشگاه های مخصوص، روشی منسوخ شده است. درمان واقعی بیماران باید در بسترهای اجتماعی و خانوادگی اعمال شود و هم زمان با درمان، مورد حمایت های اجتماعی واقع شود نه اینکه از جامعه رانده شود.

در ادامه دکتر ابهری روانپزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران بخش قابل توجه انگ بودن بیماری روانی را منوط به عملکرد روانپزشکان دانست و گفت: مادامی که روانپزشکان حتی حاضر نیستند در تابلوی مطب خود عنوان روانپزشک را درج کنند و به جای آن از واژه متخصص اعصاب و روان استفاده می کنند دیگر جایی برای رسانه و افراد جامعه باقی نمی ماند.