سلامت نیوز: «٤٠ ثانیه هم طول نكشید. من خواب بودم. صبح زود بود و مسافرها همه خواب و بیدار بودند. قطار چند تكان خیلی سخت خورد و ناگهان ایستاد. هیچ كسی نمیدانست چه اتفاقی افتاده. بوی سوختگی میآمد. در واگن ما بعضیها به این طرف و آن طرف پرتاب شدند و دست و پایشان شكست. بعضیها زخمی شده بودند و نمیتوانستند از جایشان تكان بخورند. ما واگنهای جلوتر از خودمان را میدیدیم كه داشت میسوخت. آدمها جلوی چشم ما میسوختند. اگر آتش به واگنهای عقبتر میرسید، ما هم میسوختیم. هیچ ماموری در واگنها نبود تا درها را برایمان باز كند. بعضیها حیرت زده تنها نگاه میكردند. بعضیها هم ناله میكردند و فریاد میكشیدند. كم كم بوی سوختگی وارد واگنهای انتهایی شد. فقط مجبور بودیم بنشینیم و منتظر باشیم تا نیروهای نجات از راه برسند.»
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد، چند لحظه مكث میكند و میگوید: «نفهمیدم چقدر طول كشید. اما شاید ٤٥ دقیقه شد تا نخستین نیروهای نجات از راه رسیدند. بوی جنازههای سوخته داخل واگن میآمد. خیلیها فریاد میزدند و كمك میخواستند. نیروهای امدادی كه از راه رسیدند سقفهای قطار را با اره بریدند و ما را از روی سقف بالا كشیدند. همان موقع مامورها هم در حال خاموش كردن آتش و بیرون آوردن كشتهها بودند.» اینها حرفهای یكی از شاهدان عینی است كه در حادثه برخورد دو قطار در نزدیكی دامغان حضور داشته است. حادثهای كه تاكنون براساس آمارهای رسمی ٣٦ كشته و بیش از ١٠٠ زخمی داشته است (تا زمان تهیه گزارش ٩ شب) . مسافر« قطار مرگ» كه در این حادثه دستش شكسته است میگوید: «خدا به من رحم كرد كه زنده ماندم، قیامت را جلوی چشمم دیدم.» او در ایستگاه دامغان سوار قطار مشهد- تهران شده بود و دقایقی بعد از حركت، حادثه برخورد قطارها اتفاق افتاد.
پسردایی این جوان نیز كه ساكن دامغان است، میگوید: «ساعت ٩ صبح یكی از دوستان پسرعمهام از تهران با من تماس گرفت و گفت كه قطار آتش گرفته. من همان موقع هرچه با راهآهن تماس گرفتم جواب ندادند. وقتی به راهآهن رفتم، گفتند كه باید منتظر بمانیم تا اسامی را اعلام كنند تا ببینیم پسرعمهام كشته یا مصدوم شده. ساعت دوبعدازظهر مصدومها را آوردند. عدهای را با آمبولانس به بیمارستان بردند. بعضیها اسم مسافرهایشان را توی كشته شدهها دیده بودند. جلوی راهآهن آمده بودند و عزاداری میكردند.»
جلیلی یكی از آتشنشانهایی كه در نخستین ساعتهای حادثه در محل حاضر شده است نیز جزییاتی از امداد را میگوید: «همین كه ما رسیدیم تعدادی از محلیها خودشان را به محل رسانده بودند. هفت واگن اول قطار تهران-مشهد كامل سوخته بود. یك ساعت طول كشید تا آتش را خاموش كنیم و بعد بتوانیم كشتهها را از داخل واگنها بیرون بیاوریم. جنازههای سیاه و سوخته شده را یكی یكی از لای لوكوموتیوها و واگنها بیرون میآوردیم. مسافرانی كه در آغوش عزیزانشان سوخته بودند. حتی چهرههایشان هم معلوم نبود. استخوانهای بسیاری كه در كنار هم روی زمین افتاده بود، خیلی از امدادگران فقط اشك میریختند.» محمدبیگی یكی دیگر از آتشنشانهایی كه در محل حادثه حضور داشته است، میگوید: «من چند ساعت بعد از حادثه رسیدم. تعدادی از جنازهها بدون اینكه سوخته شده باشند یا حتی نشانهای از شكستگی روی بدنشان باشد روی زمین افتاده بودند و رویشان پتو كشیده بودند.»
تیمهای زیاد امدادی با اتوبوسهای اورژانس و بالگرد باتوجه به دورافتادگی منطقه حادثه ساعتی بعد خود را به محل حادثه رساندند و تعداد زیاد مصدومان این حادثه را به بیمارستان ولایت در دامغان و بیمارستانهای سمنان منتقل كردند. یكی از پرسنل بیمارستان ولایت دامغان به «اعتماد» میگوید: «مجروحانی كه سوختگیهای شدید داشتند را به بیمارستان كوثر و امیر در سمنان منتقل كردند و تنها آنها كه نیاز به عمل شكستهبندی یا سرپایی داشتند در این بیمارستان بستری شدند.» یكی از شاهدان عینی در جلوی بیمارستان كوثر سمنان نیز به «اعتماد» میگوید: «اینجا درهای ورودی بخش جراحی را بستهاند. اما خانواده مجروحان یكی یكی در حال رسیدن به بیمارستان و شیون كردن، جلوی بیمارستاناند. مجروحان دچار شوك شدهاند و كمتر كسی است كه بتواند درباره حادثه صحبت كند.» نیروهای امدادی تعدادی از جنازهها را به دامغان منتقل كردهاند.
نجاتی، خبرنگار دامغانی میگوید: «در حالی كه ١٠ ساعت از ماجرا میگذرد (زمانی كه با او گفتوگو شده) هنوز راهآهن سمنان یا دامغان آمار دقیقی از تعداد مسافران دوقطار به ما ندادهاند. فرمانداری و راهآهن دامغان مهمانسراهایی را برای اسكان مسافرهایی كه از حادثه جان سالم به در بردهاند تهیه كردهاند. همچنین میان همه مسافران غذای گرم تقسیم شده است. همچنین فرمانداری و راهآهن مهمانسراهایی را برای اسكان خانواده كشته شدهها و مجروحان در نظر گرفتهاند.»
مدیرعامل راهآهن تعداد كشته شدهها را ٣٦ نفر اعلام كرده است. لحظه به لحظه تصاویر برخورد این دو قطار و آتشی كه میانشان شعله میكشد در شبكههای مجازی پخش میشود. فیلمهایی كه آدمهای بومی منطقه هفت خوان، میان سرمای اول صبح یك روز جمعه، از جانباختن مسافرهایی گرفتهاند كه همگی با تمام امیدها و آرزوهایشان از پابوس امام رضا به شهرشان باز میگشتند. حالا بازماندگان عزادار باید بیایند و میان اجساد تلاش كنند تا هویت عزیزانشان را شناسایی و با برگرداندن به شهر و دیارشان آنها را به خاك بسپارند.» مسافرهایی كه هیچوقت به مقصد نرسیدند.
مدیرعامل راهآهن از دلیل حادثه میگوید
پورسید آقایی، مدیرعامل شركت راهآهن: قطار مشهد- تبریز به دلیل سرمای هوا و یخزدگی سیستم ترمز در فاصله ۵ كیلومتری سمنان متوقف میشود و مورد را به سیستم ctc شاهرود بهعنوان مركز كنترل اطلاع میدهد و به كل سیستم توقف قطار اطلاع داده میشود و چراغ برای تردد قطارها در مسیر قرمز میشود در همین زمان قطار مشهد- سمنان در مسیر متوقف میشود. متاسفانه در این زمان به دلیل تغییر شیفت مسوول كنترل، فرد جایگزین از سابقه قرمز شدن چراغ بیاطلاع بود و وقتی رییس قطار مشهد سمنان مجددا كسب تكلیف میكند به او گفته میشود كه مسیر باز است و مشكلی نیست شاید چراغ به دلیل برودت هوا قرمز مانده است؛ بنابراین به او تلگراف میشود كه حركت كند. قطار مشهد- تبریز در پشت یك پیچ متوقف شده بود لذا قطار مشهد- سمنان وقتی با قطار پیش رو مواجه میشود بهشدت با كوپههای انتهایی قطار مشهد - تبریز برخورد میكند.
نظر شما