مجید ابهری درباره تأثیر محیط مدارس در روحیه دانش‌آموزان گفته: این مطلب در روان‌شناسی یك واقعیت اثبات شده است كه رنگ‌های به كار برده شده در محیط آموزش در شادسازی روحیه و یادگیری دانش‌آموزان موثر است. رنگ‌های گرم و شاد، غدد درونی كودكان و نوجوانان را به ترشح وادار كرده و از افسردگی آنان جلوگیری می‌كند؛ علاوه بر رنگ، نور مناسب محیط كلاس‌ها هم در این روند موثر است. به عنوان نمونه كاربرد تخته سیاه و گچ كه سال‌ها به شكل سنتی در كشور ما رایج بوده است علاوه بر ایجاد مشكلات ریوی و تنفسی به لحاظ روان‌شناسی و رنگ آن بر یادگیری اثر منفی خواهد داشت.
او درباره تأثیر محیط و تجهیزات مدارس و عدم انطباق این تجهیزات با نیازهای جسمی و روحی دانش‌آموزان اعلام كرد: از آنجا كه دانش‌آموزان در سن رشد استخوانی هستند به خاطر میز و نیمكت‌های نامناسب دچار مشكل می‌شوند. این استاد دانشگاه گفته:50 درصد ناهنجاری‌های قامتی دانش‌آموزان به علت تغذیه نامناسب میان وعده آنان و 40 درصد نیز به خاطر همین میز و نیمكت‌های نامناسب است. در واقع حدود 8 میلیون دانش‌آموز این مشكل را دارند. فشردگی محل نشستن دانش‌آموزان نیز در بعضی مدارس از عوامل دیگری است كه می‌تواند موجب اختلال جسمی و روحی دانش‌آموزان شود؛ فقدان نور كافی كلاس‌ها نیز از مشكلات دیگری است كه می‌تواند ضعف بینایی دانش‌آموزان را در پی داشته باشد. علاوه بر رنگ و نور، عوامل دیگری مانند گرما و سرمای محیط، وضعیت آبخوری‌ها و سرویس‌های بهداشتی مدارس به لحاظ انتقال بیماری‌های واگیردار در وضعیت جسمی و روحی دانش‌آموزان موثر است.
این متخصص علوم رفتاری درباره راهكار‌های بهبود وضعیت روحی دانش‌آموزان از طریق مناسب‌سازی فضای مدارس هم گفته: كاربرد نقاشی‌های زیبا در حیاط مدارس، به كارگیری وسایل بازی برای دانش‌آموزان مقطع دبستان و استفاده از فضای سبز در محیط مدرسه می‌تواند در تقویت روحیه دانش‌آموزان موثر باشد و انگیزه درس خواندن را در آنان تقویت كند ولی با امكانات فعلی متأسفانه به علت محدود بودن فضای مدرسه عملاً دانش‌آموزان ساعت ورزش خود را در كلاس‌ها به بطالت می‌گذرانند بنابراین رسیدگی به این مسائل باید از طرف آموزش‌وپرورش و اولیای دانش‌آموزان در اولویت قرار گیرد.
این روان‌شناس و استاد دانشگاه شهید بهشتی درباره طرح شاداب‌سازی و محرم سازی آموزش‌وپرورش هم گفت: اخیراً آموزش‌وپرورش با این طرح برای مدارس دخترانه گام جدید و حركت نویی را آغاز كرده است. با توجه به اینكه اكثر فرزندان ما در خانه‌های آپارتمانی كوچك زندگی می‌كنند و در جامعه نیز همواره پوشش و حجاب را دارند، مدارس باید زمینه‌های لازم برای این‌گونه دانش‌آموزان را فراهم كند زیرا به‌ویژه دانش‌آموزان دختر در سن بلوغ نیاز دارند خود را آراسته كنند و اگر این فرصت را برای آنان فراهم نكنیم، متأسفانه آنان این كار را در كوچه و خیابان انجام خواهند داد و مشكلات رفتاری، پیامد این قضیه خواهد بود.
آموزش‌وپرورش قبل از اجرای هر طرح و هر گام باید در این رابطه با كارشناسان دینی و علما مشورت كرده و سپس از روان‌شناسان، رفتارشناسان و جامعه‌شناسان نظرخواهی كند و در این زمینه فضای شاد برای فرزندان این جامعه ایجاد كند چرا كه اگر دختران در سن رشد نكات اساسی در مورد عفاف و حجاب را آموزش ببینند كمتر حاضر می‌شوند در خیابان‌ها و معابر عمومی خود را بیارایند یا برخلاف معیارهای اخلاقی و دینی ظاهر شوند.