تحقیقات مؤسسه افکار سنجی دانشجویان ایران نشان می دهد از هر ۱۰۰ مرد ایرانی، ۵۵ نفر و از هر ۱۰۰ زن ایرانی ۵۱ نفر، عضو شبکه های اجتماعی هستند.

نکاتی روان شناسانه درباره آسیب های اعتیاد مادران به اینترنت

سلامت نیوز: تحقیقات مؤسسه افکار سنجی دانشجویان ایران نشان می دهد از هر ۱۰۰ مرد ایرانی، ۵۵ نفر و از هر ۱۰۰ زن ایرانی ۵۱ نفر، عضو شبکه های اجتماعی هستند.

به گزارش سلامت نیوز، «ایسنا» با این مقدمه نوشته است که یکی از آسیب هایی که در اثر استفاده مدام از فضای مجازی به خصوص برای مادران ایجاد می شود، منزوی شدن و بی توجهی به فرزندان است که تداوم این مشکلات در آینده می تواند خطرآفرین باشد. پر واضح است که مادرها معمولا به دلیل حضور فیزیکی در کنار فرزندان، تاثیرات قابل ملاحظه ای روی روان کودکان می گذارند بنابراین در این مطلب در این باره نکات جالبی را مطرح خواهیم کرد.


مادر نرگس، معتاد تلگرام است!
«مادرم معتاد تلگرام و اینستاگرام است. با زن های فامیل یک گروه تلگرامی دارند که شب و روز با هم در آنجا چت می کنند. هر بار که می خواهم با او حرف بزنم مدام به تلفن همراهش نگاه می کند و تنها با حرکات سر جملاتم را تأیید می کند. زمانی که در میان حرف هایم از او سؤال می کنم هاج و واج مرا نگاه می کند زیرا تمام مدت حواسش به گوشی اش بوده و حتی کلمه ای از حرف هایم را نفهمیده است.» این ها گله های دختری به نام نرگس است. هرچند که مادرش اعتقاد دارد حضورش در فضای مجازی لطمه ای به رابطه اش با فرزندانش نزده، اما با هر کدام از بچه هایش که حرف می زنی آه از نهادشان بلند می شود.


مادر سارا، بدون گوشی دیوانه می شود!
«یک روز اگر گوشی ام کنارم نباشد، دیوانه می شوم» این ها حرف های مادر سارای 16 ساله است: «در گذشته بیشتر با دخترم بیرون می رفتیم و با هم وقت می گذراندیم اما حالا او هم بیشتر دوست دارد در اتاقش با گوشی همراهش سرگرم باشد تا این که با هم برای تماشای یک فیلم به سینما برویم.»


مادر الناز هم عشق اینستاگرام است
مادر الناز هم طرفدار ثابت صفحه های اینستاگرامی است. کار صبح تا شب او تنها باز کردن صفحات سلبریتی های دنیاست تا با دنیای مد آشنا شود. وقتی از الناز می پرسی که آیا فعالیت مادرت باعث کم توجهی به تو شده است، پاسخ جالبی می دهد: «وقتی از خانه به دانشگاه می روم تمام مدت نگران هستم، زیرا مادرم از وقتی اینستاگرام را در گوشی‌اش نصب کرده، گاهی یادش می رود که برادر کوچکم، گرسنه است و باید به او شیر بدهد!»


دنیای مجازی از زندگی مان جدایی ناپذیر  شده است
«مصطفی آب روشن»؛ جامعه شناس در این باره می گوید وابستگی به شبکه های مجازی یک اصل فراگیر است. این شبکه ها یکی از مهم ترین ابزارهای نوین ارتباطی محسوب می شوند و در زندگی فردی و اجتماعی ما ایرانی ها جایگاه ویژه ای پیدا کرده اند؛ بنابراین به نظر می رسد دنیای مجازی جزو جدا نشدنی مناسبات روز مره افراد شده است. اغلب در میهمانی های خانوادگی و دوستانه مشاهده می کنیم که همه در گیر تلفن همراهشان هستند و برخی از نوجوانان به جای ارتباط کلامی با همسالان خود، متأسفانه از طریق شبکه های اجتماعی یا تلگرام با یکدیگر صحبت می کنند، یعنی شخص در میان اعضای خانواده حضور دارد ولی دیواری شیشه ای به دور خود کشیده است و با اطرافیان ارتباط مؤثری ندارد.


چنین بچه هایی از جامعه یاد می گیرند نه مادرشان
«دختر شما هم کفش های پاشنه بلندتون رو به پا می کنه و کیف شما رو بر می داره تا خاله بازی کنه؟، پسر بچه تون رو دیدین که مثل شما راه بره و ادای غذا خوردن شما رو دربیاره؟» برای یادآوری نقش والدین در رفتارهای کودکان می توان این سوال ها را از آن ها پرسید تا به آن‌ها یادآوری شود که والدین نخستین الگوی کودکان هستنند. الگوهای رفتاری فرزندان، وابستگی مستقیمی به رفتارهای مادران دارد لذا نخستین قدم به سوی انحراف از هنجارهای اجتماعی، زمانی برداشته می شود که فرزند از حیطه نظارت والدین خارج شود. در واقع مشاهده می کنیم که در خلأ الگوهای رفتاری شایسته، تأثیر فضای مجازی بر اجتماعی کردن فرزند پر رنگ می شود. به عبارتی می توان این قاعده را در حکم یک کفه ترازو در نظر گرفت که یک سوی آن والدین هستند و سوی دیگر عوامل بیرونی مانند شبکه های اجتماعی که به نوعی فرزندان را اجتماعی می کنند. لذا در نبود الگوهای تربیتی، آموزشی و رفتاری شایسته در نظام خانواده شاهد فرزندانی خواهیم بود که با ما بیگانه هستند یعنی ظاهر فیزیولوژیکی شان به ما شبیه است اما از لحاظ تفکر، عقیده و سبک زندگی با ما متفاوت هستند. واضح است زمانی که مادر درگیر استفاده از فضای مجازی است به طور ناخواسته فرزند را در مسیری قرار می دهد که از سوی دیگران جامعه پذیر شود یعنی هنجارها، الگوها و باورهای محیط اجتماعی در  او درونی و به رفتار تبدیل خواهد شد.


والدین به خصوص مادران مراقب باشند
با این حال خود والدین به خصوص مادران در مواردی متاثر از این روند تغییرات جامعه، به استفاده افراطی از دنیای مجازی می گرایند و به جای این که راه حلی برای نابسامانی های ذهنی و وابستگی های بیمارگونه فرزندشان ارائه کنند متأسفانه خودشان نیز بخشی از صورت مسئله محسوب می شوند که اهمیت توجه به این موضوع نباید مورد غفلت قرار گیرد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha