سلامت نیوز: ژیلا پورایرانی شهروند تبریزی است که در سال 1389 و پس از بازدید از محل کشتار سگ‌های ولگرد، تصمیم می‌گیرد پناهگاهی امن برای سگ‌ها فراهم کند. به گفته او صحنه‌های دلخراش و عذاب‌آور کشتن سگ‌ها توسط شهرداری را از نزدیک دیده و همین اتفاق، باعث شده این تصمیم را برای مقابله با تکرار حیوان‌کشی بگیرد. پس محلی را در جاده تبریز به صوفیان برای این کار اجاره می‌کند و جمع‌آوری سگ‌ها آغاز می‌شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جهان صنعت این فعال محیط‌زیست از مشکلات و دردسرهای شروع این پروژه می‌گوید. اینکه برخی مسوولان در همان زمان با این حرکت مخالفت کردند و سعی در پلمب پناهگاه داشتند چون چند نفر از اهالی محل از او شکایت کرده‌اند. در حالی که به گفته خودش از هر سمت تا شعاع یک کیلومتری از پناهگاه هیچ ساختمان مسکونی یا تجاری قرار ندارد. حالا اما او مجوز رسمی برای این پناهگاه را هم دریافت کرده و به کمک هشت شهروند دیگر هم هیات مدیره‌ای را برای فراهم کردن امکانات بیشتر تشکیل داده است.
ژیلا پورایرانی ادامه می‌دهد: «حالا علاوه بر نگهداری سگ‌های ولگرد و بیمار، حیوانات و پرنده‌های دیگر مثل گربه، عقاب، شاهین، کرکس و ... که زخمی می‌شوند و نیاز به درمان داشته باشند را هم پذیرا می‌شویم. اتفاق بسیار خوبی که در سال 93 افتاده، این است که توانستیم شهردار و دیگر مقامات شهری و استانی را متقاعد کنیم تا روند کشتن سگ‌ها متوقف شود و از شهرداری و استانداری بابت این همکاری بسیار سپاسگزاریم.»
در حال حاضر 1300 قلاده سگ در این پناهگاه نگهداری می‌شوند و حیوانات بسیار دیگری هم توسط شهروندان تبریزی، در طول روز و برای مداوا به این محل آورده می‌شود و تمام هزینه‌ها توسط پناهگاه پردیس تبریز تامین می‌شود. سگ‌ها پس از ورود به این پناهگاه، مدتی قرنطینه می‌شوند. بلافاصله پس از ورود سگ‌ها، شست‌وشو، انگل‌زدایی و واکسینه انجام می‌شود و در مرحله بعد عقیم می‌شوند. با عقیم‌سازی حیوانات خیابانی در این مرکز، سالانه از تولیدمثل ۷۰۰ حیوان در سطح شهر جلوگیری می‌شود. در این مرکز همچنین اقداماتی از قبیل انجام عمل‌های جراحی متعدد، نقل‌و‌انتقال و انجام عملیات نجات حیوانات در معرض خطر مرگ هم انجام می‌شود.
موسس پناهگاه هزینه نگهداری و درمان حیوانات در یک ماه را چیزی حدود 40 میلیون تومان بیان کرده که رقم بسیار قابل توجهی است. نکته اصلی هم این است که از طرف سازمان‌ها و نهادهای دولتی هیچ کمک مالی به این پناهگاه نمی‌شود و اکثر هزینه‌ها تا به حال از طریق کمک مالی مردم از اقصی نقاط کشور تامین شده است.
ضمن اینکه 9 عضو هیات مدیره هم در طول سال قبل، چیزی حدود 70 میلیون تومان از هزینه‌ها را به طور شخصی متقبل شده‌اند. پورایرانی می‌گوید: «پنج ماه قبل و برای دریافت کمک از هموطنان خیر و حامیان حقوق حیوانات، شماره‌حساب 5690481062 و شماره کارت ۶۱۰۴۳۳۷۸۳۶۶۹۵۸۲۳ که به نام «انجمن حامی حیوانات تبریز» است را از طریق رسانه‌ها اعلام کردیم که خوشبختانه مبلغ 50 میلیون تومان تا به حال جمع شده است. اما در حال جابه‌جایی پناهگاه از ملک کنونی به ملکی دائمی هستیم و برای دیوارکشی زمین مذکور و ساخت بنایی مناسب برای نگهداری سگ‌ها، نیاز به بودجه‌ای 300 میلیون تومانی داریم. امیدمان هم همچنان به کمک مردم و حمایت‌هایشان است و جز این راهی نداریم.»
ژیلا پورایرانی در ادامه از وضعیت برخورد سایر شهرداری‌های کشور با سگ‌ها و دیگر حیوانات گلایه و بر لزوم تصویب قانونی برای جلوگیری از این اتفاق تاکید کرد: «شهرداری تبریز به این نتیجه رسیده که کشتار سگ‌ها ظلمی بزرگ به حیوانات است و کاری است نابخشودنی و گناه، پس این طرح را متوقف کردند اما باید تمام کشور و مسوولان هم راهی اخلاقی‌تر را برگزینند و با حمایت از پناهگاه‌ها و نهادهای مردمی، این حیوانات بی‌آزار را به آنجا منتقل کنند. ضمن اینکه لازم است با کسانی که دست به حیوان‌آزاری می‌زنند هم برخورد و مجازاتی تعیین شود تا دیگر شاهد اتفاقات تلخی مثل اعدام یا آتش زدن سگ‌ها که فیلم‌هایش را در شبکه‌های اجتماعی دیدیم، نباشیم.»
او همچنین از کمک‌های معاون عمرانی استاندار آذربایجان شرقی هم به نیکی یاد کرد و او را حامی خودشان در اخذ مجوز رسمی و مقابله با کشتار سگ‌ها دانست. پورایرانی از نمونه‌هایی از رفتارهای غیراخلاقی با سگ‌ها، مثل اسیدپاشی روی آنها گفت و اینکه با کمک دوستان‌شان توانسته‌اند تا حدود زیادی فرهنگسازی کنند و جلوی تکرار این اتفاقات را بگیرند. وی معتقد است که زمان توقف چنین آزار و اذیت‌هایی در سراسر کشور به سر رسیده و واجب است نمایندگان مجلس هم با تصویب قانونی مدون، فعالان حقوق حیوانات را یاری کنند. پورایرانی تصریح کرد: «در جامعه ما سگ‌ها بی‌پناه‌ترین حیوانات هستند.
سگ‌هایی که به اینجا آورده می‌شوند، قبلا در محیط‌های شهری با مشکلات بسیاری درگیر بوده و نیاز به کمک داشته‌اند. می‌خواهیم به مردم نشان دهیم که همین سگ‌هایی که در کوچه و خیابان می‌بینیم، می‌توانند به دوستان خوب ما تبدیل شوند. غیر از کمک‌های مالی، روش‌های دیگری هم برای همیاری هموطنان با پناهگاه ما وجود دارد.
مثلا اهدای وسایل مورد نیاز سگ‌ها مانند قلاده، زنجیر، ظرف غذا، پتو و ... که کمک بسیار خوبی برای ماست یا اهدای مواد خوراکی برای سگ‌ها، پذیرفتن سرپرستی دائم‌شان و تلاش برای شناساندن‌شان به دوستان و آشنایان برای قبول سرپرستی، از جمله کارهایی است که به حیات و اداره این پناهگاه کمک شایانی می‌کند.» نکته قابل تامل در صحبت‌های موسس پناهگاه پردیس تبریز این بود که با مصوبه‌ای که توسط فرمانداری و دادستانی تبریز تصویب شد، برای اولین بار در ایران از تیرماه ۱۳۹۳ سگ‌کشی در تبریز و استان آذربایجان‌شرقی غیرقانونی اعلام شده و تمام سگ‌های ولگرد تبریز برای نگهداری به این پناهگاه منتقل می‌شوند.
پناهگاه پردیس که در شمال غرب تبریز و در کیلومتر ۲۰ جاده تبریز- صوفیان واقع شده است، دارای یک درمانگاه، ۱۱ آسایشگاه، سه سوله و محوطه است. هدف اصلی از تاسیس این پناهگاه کمک به بهبود وضعیت حیوانات در کشور است. کارهای تکمیلی پناهگاه جدید شامل احداث ساختمان و قسمت‌های اصلی مثل کلینیک هم در حال ساخت است. همچنین این مرکز با همکاری سامانه تلفنی ۱۳۷ شهرداری تبریز، اقدام به جمع‌آوری حیوانات شهر تبریز می‌کند و مسوولان این پناهگاه در مردادماه ۱۳۹5، اولین آمبولانس ویژه نجات حیوانات مصدوم را در ایران راه‌اندازی کردند. با این طرح، مردم می‌توانند از طریق تماس با شماره تلفن ۱۳۷ شهرداری تبریز، موارد آسیب‌دیدگی حیوانات اهلی را گزارش کنند تا آمبولانس به محل اعزام شود.
در سال‌های اخیر هم چنین پناهگاه‌هایی در سایر نقاط ایران دایر شده و هموطنانی با هزینه شخصی و البته با عشق و علاقه به دایر کردن این اماکن دست زده‌اند. مساله اصلی اما چگونگی برخورد مسوولان و مقامات شهری با این پناهگاه‌هاست. هر ازگاهی گزارش‌هایی از برخورد و پلمب پناهگاه‌ها به دلیل آنچه آزار و اذیت برای ساکنان محل عنوان شده، به گوش می‌رسد و لازم است مدیران شهری با فراهم کردن مکانی برای این فعالان حقوق حیوانات، در گسترش و فراگیر کردن چنین حرکت‌های مردمی شریک باشند و آنها را از حمایت‌های مالی و معنوی خود بی‌نصیب نگذارند.
نظر شما