سلامت نیوز: یک پژوهش تازه نشان داده است که چرا چربی و ذخیره آن در بدن حتی وقتی که افراد قصد کاهش وزن دارند سبب تنبلی و کاهش میل به انجام فعالیت، تحرک و ورزش برای جلوگیری از چاقی یا کاستن از اضافه وزن می‌شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از سلامت آنلاین، بر اساس یک گزارش علمی تازه مشخص شده که دلیل روشنی برای این موضوع وجود دارد که چرا تلاش برای کاهش وزن در بسیاری اشخاص از همان ابتدا محکوم به فناست!
به گزارش سلامت آنلاین به نقل از باب دبلیونیوز، محققان در آزمونی مطالعاتی روی رفتار موش‌هایی که وادار به پیروی از رژیم غذایی با چربی بالا شده بودند، دریافتند که چربی زیاد باعث کاهش انگیزه لازم به منظور انجام فعالیت بدنی می‌شود.
به گفته این محققان، نتایج آزمون آنها نشان می‌دهد که اثر چربی زیاد باعث عدم تعادل شیمیایی در مغز و گرفتار کردن فرد در دوری باطل برای جلوگیری از چاقی می‌شود. در واقع یافته‌های این محققان حاکی از آن بود که مغز موش‌های استفاده‌کننده از چربی زیاد، عدم فعالیت را تشویق می‌کند.
دانشمندان ابتدا گمان می‌کردند که موش‌های چاق تمایلی به حرکت ندارند چون وزن اضافی آنها حرکتشان را سخت کرده است اما بر پایه یافته‌های مطالعه‌ای که در Cell Press منتشر شده، اکنون آنها می‌دانند که ماده شیمیایی دوپامین در مغز جلوی میل به انجام فعالیت را هنگام استفاده از چربی زیاد می‌گیرد.
این محققان برای کشف موضوع موش‌ها را به دو گروه تقسیم کردند. به یک گروه رژیم غذایی طبیعی و به گروه دیگر رژیم غذایی پرچرب دادند. سرعت فعالیت موش‌هایی که از رژیم غذایی با چربی زیاد پیروی می‌کردند شروع به کاهش کرد و این کاهش میزان فعالیت حتی قبل از این که بر وزنشان اضافه شده باشد هم مشهود بود.
به گفته پژوهشگران، کاهش فعالیت بدنی نشان می‌داد در موش‌های با حرکت آهسته تمایل به پردازش دوپامین کمتر است و افزایش وزن فقط اوضاع را در طول زمان بدتر و بدتر می‌کند.
«الکسیا وی. کراویتز»، نویسنده ارشد این مطالعه و محقق دیابت، غدد درون‌ریز و چاقی در موسسه ملی دیابت، دستگاه گوارش و بیماری‌های کلیوی می‌گوید: «باور رایج بدین گونه شکل گرفته که حیوانات چاق به دلیل وزن اضافه و ناتوانی بدنشان در حمل بار اضافی کمتر تمایل به حرکت و فعالیت بدنی نشان می‌دهند در حالی که یافته‌های ما نشان می‌دهد این فرضیه دربردارنده توضیحی برای همه علل ماجرا نیست».
کراویتز اضافه می‌کند: «مطالعات دیگر مرتبط با علامتدهی دوپامین مشکل را بر گردن چاقی انداخته‌اند ولی نگاه بیشتر آنها بر روند پاداشی مغز در این زمینه متمرکز بوده؛ بر این که چه احساسی در حیوانات هنگام خوردن غذاهای مختلف برانگیخته می‌شود؛ اما از دیگر سو، این سوال مطرح است که آیا اختلال در علامتدهی دوپامین می‌تواند بتنهایی عدم تمایل به فعالیت بدنی را توضیح دهد؟ ما نگاهی ساده‌تر داریم: دوپامین برای حرکت و فعالیت حیاتی است و چاقی هم با عدم تحرک همراه است». هر چه تحرک و فعالیت بدنی کمتر شود، احتمال بروز چاقی و اضافه وزن بیشتر می‌شود.
یک پژوهش تازه نشان داده است که چرا چربی و ذخیره آن در بدن حتی وقتی که افراد قصد کاهش وزن دارند سبب تنبلی و کاهش میل به انجام فعالیت، تحرک و ورزش برای جلوگیری از چاقی یا کاستن از اضافه وزن می‌شود.
نظر شما