سلامت نیوز-*سعید سادات‌نیا: درحال حاضر، مثال‌های زیادی از كوچه‌های باریكی داریم كه ساختمان‌های بلند در آن بدون درنظر گرفتن ایمنی بالا رفته‌اند؛ این حاصل نبود نظارت بر ساخت این بناها و نادیده‌گرفتن حقوق عمومی مردمی است كه ممكن است از این ساخت‌وساز آسیب ببینند. همین حالا باید دید كه نهادهایی چون بنیاد مستضعفان چند ساختمان دیگر چون پلاسكو را تحت مدیریت خود دارند و اینكه چه تعهدی به این ساختمان‌ها دارند؟ چشمی ناظر باید اینها را رصد كند و جواب بخواهد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شهروند، اینکه رئیس‌جمهوری و مدیران مملكت به حادثه پلاسکو اینچنین حساسیت نشان دادند و برای بررسی‌اش برنامه ریختند، امری لازم بود. پیگیری تخصصی نتیجه درستی خواهد داد، چون ریختن این ساختمان، سوالات زیادی برانگیخته و نگرانی بسیاری ایجاد كرده است.
درباره اینکه چه راهکاری برای شناسایی ساختمان‌های دیگر چون پلاسكو وجود دارد باید گفت، تجربه کشورهای دیگر در این‌باره، منبع قابل اتکایی است. هرچند مسأله مهم دیگر این است كه اجرای برنامه‌ها با بی‌تدبیری مدیران غیرمتخصص سبب بروز ساختمان‌های مشابه پلاسكو در سراسر كشور شده است. درحالی حادثه پلاسكو را تجربه كردیم، از حوادث مشابه نگرانیم كه ایران از نظر برنامه توسعه ملی درگذشته سابقه خوبی داشت و از دیگران جلو بود؛ ١٤سال قبل از كشور كره‌جنوبی و ١٥سال قبل از تركیه و حتی مالزی برنامه توسعه پیشرفته‌ای داشتیم، اما درنهایت این برنامه‌ها به دست بعضی مدیران غیرمتخصص افتاد و به جای درنظر گرفتن مصالح ملی، مسائل قومی درنظر گرفته شد و برنامه‌ها دچار فساد شد و به درستی اجرا نشد.
برای مثال، اگرچه درنخستین برنامه‌های توسعه كشور تأكید بر این بود كه بارگذاری جمعیت تا ٣٥درصد درحاشیه دریاهای مرزی باشد، اما عاقبت این برنامه به درستی اجرا نشد. اكنون جمعیت درمراكز سرزمین بارگذاری شده و به جای استفاده از مزایای مناطق مرزی دریایی، فقر و مسكن به آن اضافه شد و انباشتگی و بارگذاری صنایع سنگین و مانند آن به مراكز آمد. علاوه براین، به دخالت درطبیعت و ساخت بی‌رویه سد‌ها هم سبب شد سرچشمه رودها بخشكد و با تشدید آلودگی هوا و گرمایش زمین به حال حاضر رسیده‌ایم.
اوایل انقلاب حتی پیشنهاد شد به جای اینكه گاز را با هزینه گزاف به شهرهای مختلف برسانیم، ٤٠٠ كارخانه در ٤٠٠ نقطه ایران برای تولید انرژی ارزان و ایمنی چون برق ساخته شود، اما در نهایت الان زیر ساختمان‌های شهر و خیابان‌ها چنان لوله‌های گاز گسترده شده‌اند كه نتیجه یك تكان زلزله نشت گاز و انفجار خواهد بود. اینها حاصل اجرای نادرست طرح‌های آمایش سرزمین است، هرچه جلوتر آمده‌ایم، برنامه‌های توسعه ضعیف‌تر شده و اكنون در برنامه ششم توسعه مواردی از این دست برای جلوگیری ازحوادث مشابه كمتر دیده شده است.
درباره روشی برای شناسایی ساختمان‌های شبیه پلاسکو باید گفت، درشهرهای پیشرفته، تمام ساختمان‌ها شناسنامه دارند، چه كوچك باشند و چه بزرگ، چه خانه باشند و چه مغازه. در پاریس یا لندن، شركت‌هایی هستند كه حوزه‌های خاصی را تحت نظارت دارند. صاحبان ساختمان‌ها بدون اجازه و به تنهایی حق اعمال تغییر و دستكاری بر بناهایشان را ندارند. درعوض اتحادیه‌های تأسیساتی وجود دارد كه فقط بر تأسیسات ساختمانی نظارت می‌كند. مثلا آنها زمانی ساختمانی را بیمه می‌كنند كه شركت‌های بازبینی دایما سیستم‌های ایمنی، آسانسور و كپسول آتش‌نشانی و تجهیزات لازم را كنترل كنند و از كارآمدی و استانداردبودن‌شان مطمئن باشند. شركت‌های اینچنین درفرانسه پرونده‌های كاملی از ساختمان‌ها دارند یا به‌طور نمونه درشهر لندن، نمای هرخانه، هر ٧سال یك‌بار باید با هدف ایمنی بازسازی شود.
می‌شود از تجربه دنیا دراین زمینه استفاده كرد و از علم دانشگاهی‌ها بهره گرفت. با این حال اكنون، اغلب شركت‌های مهندسی ساختمان و پیمانكاری كشور چندین دهه است كه بیكار و ورشكسته شده‌اند. وقتی مغز متفكر یك متخصص، به كار گرفته نشود، جایش را آدم‌های كم‌دانش می‌گیرند. درحال حاضر، مثال‌های زیادی از كوچه‌های باریكی داریم كه ساختمان‌های بلند در آن بدون درنظر گرفتن ایمنی بالا رفته‌اند؛ این حاصل نبود نظارت بر ساخت این بناها و نادیده‌گرفتن حقوق عمومی مردمی است كه ممكن است از این ساخت‌وساز آسیب ببینند. همین حالا باید دید كه نهادهایی چون بنیاد مستضعفان چند ساختمان دیگر چون پلاسكو را تحت مدیریت خود دارند و اینكه چه تعهدی به این ساختمان‌ها دارند؟ چشمی ناظر باید اینها را رصد كند و جواب بخواهد.
*بنیانگذار جامعه مهندسی شهرسازی
نظر شما