سلامت نیوز: رئیس شبکه هپاتیت ایران به پرستاران توصیه کرد: دستگاه دیالیز از جمله راه‌های انتقال ویروس انواع هپاتیت است و با توجه به اینكه ویروس هپاتیت B تا 7 روز در محیط زنده می ماند بنابراین پرسنل بیمارستانی نیز علاوه بر دیالیزی ها باید از این نظر كنترل شوند.
   
 
 به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نظام پرستاری کشور، سید موید علویان در همایش سراسری پرستاری دیالیز در سخنرانی خود با موضوع هپاتیت های ویروسی با تاکید بر ضرورت چک دوره ای (6 ماه یک بار) هپاتیت C بیماران دیالیزی اظهار کرد: هنوز تست الیزا تست اصلی غربالگری این بیماران است و بیماران جدید پیش از بستری و همه بیماران دیالیزی از نظر ابتلا به هپاتیت C کنترل شوند.


 

 

رئیس شبکه هپاتیت ایران افزود: در این مطالعه مشخص شد طول مدت دیالیز، افزایش دفعات، سابقه تزریق خون و پیوند کلیه با میزان آلودگی بیماران به ویروس هپاتیت C ارتباط دارد و احتمال آلودگی به ویروس هپاتیت C به شدت به تعداد دفعات تزریق خون و فرآورده های خونی وابسته است.

 

علویان ادامه داد: امروزه در بسیاری از مراکز بین المللی در مکان جداگانه ای (نه الزاماً اتاق جداگانه) و از دستگاه جدا برای دیالیز بیماران آلوده به ویروس هپاتیت C استفاده می کنند که در برخی مطالعات نشان داده شده است که این اقدام احتمال انتشار عفونت را کاهش می دهد.

 

وی با بیان اینکه در بیماران دیالیزی مبتلا به هپاتیت C سطحALT  کاهش می یابد، گفت: البته افزایش سطح ALT آلودگی به ویروس هپاتیتC را رد نمی کند.

 

رئیس شبکه هپاتیت ایران با بیان اینکه هیاتیت C در بیماران دیالیزی در 23/0 تا 9 درصد منفی کاذب است، افزود: از این رو شناسایی برخی از بیماران همودیالیزی آلوده به ویروس هپاتیت C امکانپذیر نیست.

 

علویان با تأکید مجدد بر اینکه در مراکز همودیالیز پیش از شروع دیالیز خونی و مخلوط شدن خون با هپارین باید تست PCR برای بیماران انجام شود، گفت: باید شبکه هوشمندی ایجاد و بر روی آن 17 هزار و 800 بیمار دیالیزی در کشور مکان‌یابی شوند تا در صورت ابتلا هر یک از بیماران به هپاتیت C با نظام مراقبت شناسایی و مداخله شود.

 

رئیس شبکه هپاتیت ایران ادامه داد: شواهد نشان داده است که منعی برای درمان مبتلایان به هپاتیت C پیش از پیوند کلیه وجود ندارد و خطر رد پیوند در درمان پس از پیوند کلیه هست.

 

علویان گفت: پرستاران باید بدانند که مصرف «ریباویرین» در بیماران دیالیزی خطرناک و حتی مرگ آور است و اگر 800 میلی گرم ریباویرین به بیماران همودیالیزی داده شود بیمار پس از 2 هفته به آنمی دچار و جان خود را از دست می دهد.

 

*ویروس هپاتیت 4 فقط از طریق دیالیز حجاج و زائران عراقی وارد كشور شده است

 

وی ادامه داد: امروزه 6 نوع ژنوتیپ و بیش از 150 نوع ساب تایپ برای ویروس هپاتیت C شناسایی شده است که ژنوتیپ هپاتیت 1A، 3A،1B در ایران بوده است اما ژنوتیپ هپاتیت 4 فقط بر اثر دیالیز حجاج در مکه یا دیالیز افراد غیر ایرانی از کشور عراق در برخی از شهرهای ایران به کشور وارد شده است.

 

رئیس شبکه هپاتیت ایران گفت: درمان مبتلایان به هپاتیت C از 2 طریق کانونشنال اینترفرون و پگی لیت اینترفرون انجام می شود و از نظر میزان اثربخشی تفاوتی ندارند.

 

علویان ادامه داد: هپاتیت C شایع ترین بیماری کبدی در بیماران همودیالیزی است و 170 تا 200 میلیون نفر در دنیا به این ویروس آلوده هستند و این در حالی است که بیماری مزمن کبدی (در راس آن هپاتیت C) از مهمترین علل مرگ و میر در بیماران پیوند کلیه است.

 

وی یادآور شد: اگر چه شمار مبتلایان به هپاتیت C در 7 سال گذشته افزایش داشته است اما میزان ابتلا به هپاتیت B از 8/3 درصد به 6/2 درصد در سال 85 رسیده است.

 

رئیس شبکه هپاتیت ایران با بیان اینکه دستگاه دیالیز افراد مبتلا به هپاتیت B از سایر دیالیزی‌ها باید جدا شود، افزود: از راه های انتقال ویروس هپاتیت B دستگاه های دیالیز است.

 

علویان از طول مدت همودیالیز و تزریق خون به عنوان عوامل خطر برای آلودگی به ویروس هپاتیت B یاد کرد و افزود: این ویروس از طریق وسایل، تجهیزات و سطوح آلوده، بیمار به بیمار، از بیمار به کارکنان و بالعکس منتقل می شود.

 

وی با بیان اینکه ویروس هپاتیت B به مدت 7 روز در دمای اتاق بر روی سطوح محیط زنده می ماند، گفت: در مطالعات گذشته وجود ویروس در سطوح قیچی ها، دکمه های کنترل و سایر بخش های دستگاه دیالیز شناسایی شده است بنابراین نباید از آموزش بخش خدماتی بیمارستان غافل شد.

 

رئیس شبکه هپاتیت ایران ادامه داد: اکثر موارد انتقال هپاتیت B انتقال متقاطع به بیماران یعنی از سطوح محیطی و لوازم آلوده مانند گیره ها یا تجهیزات آلوده است که به صورت متداول پس از هر بار استفاده استریل نمی شوند.

 

علویان ویال های دارویی متعدد و محلول های داخل وریدی که به صورت جداگانه برای بیمار استفاده نمی شود را از دیگر راه های انتقال برشمرد و افزود: داروهای تزریقی که در محل حمل و نگهداری نمونه های خون تهیه می شوند، کارکنانی که از بیماران مبتلا و مشکوک(هر دو) به هپاتیت B نگهداری می کنند از راه های انتقال هپاتیتB هستند.

 

وی بررسی ماهانه HBS Ag در بیماران مشکوک و کارکنان، جداسازی بیماران در اتاق جداگانه و اختصاص دادن کارکنان بهداشتی جداگانه برای بیماران HBS Ag مثبت را توصیه کرد.

 

رئیس شبکه هپاتیت ایران ادامه داد: باید تجهیزات و وسایل دیالیز این بیماران جدا و ظروف توزیع دارویی جداگانه ای برای آنان اختصاص داده شود هم چنین وسایل مصرفی نظیر گیره ها و قیچی پس از استفاده تمیز شود و از دستکش یکبار مصرف جداگانه برای هر بیمار استفاده شود.

 

علویان گفت: چنانچه فرد واکسن نزده ای با بیمار HBS Ag مثبت تماس پوستی یا مخاطی داشت فرد باید یک دوز HBIG به میزان 06/0 سی.سی به ازای هر کیلوگرم دریافت و واکسیناسیون هپاتیت را آغاز کند.

 

وی با بیان اینکه راه های انتقال فراوانی برای عفونت هپاتیت B وجود دارد، یادآورشد: همچنین بیماران همودیالیزی از نظر انتقال خون، مخاطی و پوستی در معرض آلودگی به ویروس هپاتیت B هستند.