سلامت نیوز: منطقه لیپار در جنوب شرقی چابهار با داشتن تالاب لیپار، انجیر معابد و ساحل کوپان‌سر، یكی از ارزشمند‌ترین سرمایه‌های زیست محیطی كشور محسوب می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز،  روزنامه قانون نوشت: در آخرین روزهای بهمن ماه ۹۵، پس از وقوع سیل در سیستان و بلوچستان و آسیب دیدن بسیاری از خانوارهای دهک پایین جامعه، با هیاتی از فعالان خیر و مدنی، سفری به جنوب شرق داشتیم که بازدیدی نیز از منطقه لیپار و ساحل کوپان سر میسر شد.

از دور که نظر می‌انداختیم، انجیرمعابد و جنگلی کوچک از درخت‌های ولّو به آن منطقه ابهت خاصی داده بودند اما آنگاه که نزدیک‌تر شدیم، دردی جانکاه قلبم را فرا ‌گرفت؛ وقتی اثر جای مانده از تیغ تیز یادگارنویسان را بر تنه، شاخ و حتی ریشه انجیرمعابد یافتم!

حجم بی‌شمار پسماندهای عیش و نوشِ گردشگران تخریب‌گر را زیر چتر و پیرامون درخت انجیرمعابد و روی شاخه درختان ولّو ملاحظه کردم!

اثر زخم بزرگ تبر و تبرزین را بر تنه درختان ولّو یافتم و تنه و شاخه‌اش را هریک مورب افتاده بر زمین با چند متر فاصله ازهم مشاهده کردم!

فراوانی چوب و زغال جای مانده بر آتش‌دان‌ها در پای چتر انجیرمعابد رایافتم که هریک نشانی از دست تخریب‌گران محیط زیست بود!

در ساحل پرآب، آبی برای آبیاری نبود و درختان در عطش بی مثال شان، سر بر شانه هم نهاده بودند!

نیاز دانستم از سر درد و عشق، چند پیشنهاد موردی با امکان الهام‌گیری در موارد مشابه طرح كنم.

ساحل لیپار به‌طور کل و درخت انجیرمعابد به‌طور خاص، جزو سرمایه‌های نمادین ملی و حتی بین‌المللی مورد اهتمام قرار گرفته و به‌ویژه درصورت نیاز در حفاظ قرنطینه قرارگیرند.

بخشی از عواید مالی_تجاری حاصل از منطقه ویژه اقتصادی چابهار، به حوزه حفاظت، احیا و نظارت اداره کل محیط زیست و نیز محیط‌بانان یا شورای مشورتی منطقه اختصاص داده شود تا نسبت به اجرای طرح های حفاظتی و احیا در آن مناطق بیش از پیش همت گمارده شود.

دلسوزان و فعالان اجتماعی منطقه، با راه اندازی تشکل‌های قانونی(سمن‌ها و انجمن‌های زیست محیطی) در حوزه‌های زیست محیطی و گردشگری سبز، بستر لازم برای توجه، امعان نظر و آموزش‌های میدانی مردم و مسئولان منطقه در راستای اهتمام به محیط زیست منطقه را فراهم آورند.

فعالان رسانه‌ای و فضای مجازی با تشکیل گروه‌ها، کمپین‌ها و کانال‌های مجازی، بسترمناسبی برای آموزش شهروندان در حوزه های حفاظت زیست محیطی خلق نمایند تا بیش از پیش، اهتمام به سرمایه‌های نمادین و نحوه تعامل و ارتباط درست و سنجیده با سرمایه‌های نمادین زیست‌محیطی همه گیر شده و مورد توجه قرار گیرد.

گروه های ورزشی و فعالان این حوزه با انجام عملیات میدانی، توجه طرفداران خود را به اهتمام در این حوزه معطوف دارند.

هنرمندان سینما، نمایش، موسیقی، خط و نقاشی، کاریکاتور و از همه مهم‌تر انیمشن و کلیپ های تصویری... با امعان نظر به این حوزه، در فرهنگ‌سازی ایفاگر نقش ذاتی اصلاحی خود باشند.

سیستم های تعلیم و تربیت از مهد تا دانشگاه و مدارس علوم دینی و حوزه های علمی و دینی، نقش خود را در انتقال مهارت‌های توجه به محیط زیست اعمال نمایند.

متمولان و سرمایه‌داران با تشکیل گروه‌های خیریه سبزاندیش، حمایت های مالی و میدانی خود را از زیست محیط و دوستدارانش در تامین برخی هزینه های مالی متعاقب آن اعلام دارند.

مسئولان ادارات ذی‌ربط، در راستای مسئولیت‌شناسی و مسئولیت پذیری بیشتر همت گمارند و بیش از پیش از ظرفیت فعالان مدنی و دوست‌داران واقعی محیط زیست بهره برند و در میدان عمل، همدلانه آسیب های این حوزه را دنبال کنند.

پژوهشگران و محققان با پژوهش‌های میدانی خود، بیشتر بر شناسایی ظرفیت‌های طبیعی و بکر همت گمارند و هر لحظه چون بازوی مشورتی، نتایج تحقیقات و پژوهش‌هایشان را برای تغییری علمی و مطالعه شده، با دوست‌داران محیط زیست و مسئولان به اشتراک بگذارند و از طرفی با ایجاد ایستگاه‌های علمی و پژوهشی، بر بسترسازی بهینه در این حوزه همت گمارند.