سلامت نیوز:گاهی وقتی دلمان می‌گیرد از همه کناره می‌گیریم و برای خودمان شعر‌ها و قطعه‌های ادبی غمناک می‌نویسیم و گاه با ورزش و تحرک سعی می‌کنیم شادی را در خود زنده کنیم. همه اینها می‌تواند موثر باشد، اما راه‌های دیگری هم هست. برخی کارشناسان مذهبی توصیه می‌کنند به جای این که دنبال شادی‌های لحظه‌ای باشیم که مثل قرص مسکن تنها برای مدت کوتاهی موثر هستند، دنبال شادی‌های اصیل‌تری باشیم که می‌توانند تمام زندگی ما را سرشار از شادمانی و رضایت کنند.

اما این شادی‌های کوچک و بزرگ وقتی زیباتر هستند که بتوانیم آن را به اندازه تمام جامعه تکثیر کنیم و شادی خود را در شادی دیگران ببینیم.

به گزارش سلامت نیوز، جام جم نوشت: کسانی که روزهای متمادی به جای این که در کنار خانواده‌شان باشند به کارهای اجتماعی می‌پردازند، آنها که با اقدام به امور خیریه بناهایی را برای همه مردم ایجاد می‌کنند و حتی آنها که در روزهای تعطیل خود با جمع کردن زباله‌های طبیعت سعی می‌کنند محیط زیباتر و سالم‌تری برای همه مردم ایجاد کنند همان‌ها هستند که می‌خواهند افراد شاد بیشتری اطراف خود ببینند.

البته گاهی می‌شود با فرستادن جک‌ها و لطیفه‌ها عکس‌های خنده‌دار و با مزه برای دیگران شادی را به اشتراک گذاشت، ولی شادمان کردن مردم راه‌های بهتری هم دارد.

شادی در چارچوب

یکی از نکات مهمی که باید در شادی رعایت شود، این است حریم دیگران را زیر پا نگذاریم. حریم‌ها خیلی مهم هستند. حریم‌ها چارچوب‌هایی قراردادی یا قانونی و مذهبی هستند که برای آرامش و آسایش ما و دیگران در نظر گرفته شده است. اگر مثلا برای شادی یک ترقه زیر پای عابری بیندازیم که از واکنش او بخندیم، یا قانون مدرسه را بشکنیم که با معلم مزاح کنیم، یا دیگران را به نحوی آزار یا مسخره کنیم و حریمشان را خدشه‌دار کنیم، این شادی طعم تلخی دارد.

شادی نباید حریم‌های خودمان را هم پشت سر بگذارد، زیرا شادی‌ای که با از بین رفتن حرمت‌ها و حرام‌ها به دست آید، احساس گناه و عذاب وجدان به همراه دارد که آن نیز گزنده است.

شادی اجتماعی

شده است دوست داشته باشید حس خوب شادی خود را با دیگران هم تقسیم کنید؟

این حس خوب ناشی از تقسیم شادی و به اشتراک گذاشتن آن است. وقتی دوست داریم با خانواده یک موفقیت را جشن بگیریم یا بخشی از پول خود را که اولین حقوق قابل توجه مان است برای خانواده یا فقرا هدیه بخریم یا این که خبر خوش خود را در جمع دوستان مطرح کنیم، داریم شادی مان را تکثیر می‌کنیم و با دیگران به اشتراک می‌گذاریم.

شادی در اسلام

اسلام نیز به اصالت و اجتماعی بودن شادی اهمیت زیادی می‌دهد.

رضا علی‌آبادی، کارشناس مذهبی در این باره با اشاره به حدیثی از امام صادق(ع) می‌گوید: هیچ عبادتی به اندازه شاد کردن یک مومن ارزش ندارد. و وقتی مومنی را شاد کنید فقط مزاح نیست. اهل بیت در مصادیق این شادی می‌گویند اگر مومن گرسنه است سیرش کنید، اگر بدهکار است بدهی او را بپردازید و اگر گره در کارش است گره از زندگی‌اش باز کنید.

وی شادی را در زندگی تکثیر شونده می‌داند و می‌گوید: «تو نیکی می‌کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز» یک قانون الهی است چنان که امام صادق(ع) می‌فرماید« اگر می‌خواهی خدا تو را شاد کند برادر مومنت را شاد کن.» چنان که اگر طالب موفقیت هستی باید به موفقیت دیگری کمک کنی و همه چیز با به اشتراک گذاشتن شادی شروع می‌شود.

شادی ظاهری و شادی باطنی

علی‌آبادی شادی را دو نوع ظاهری و باطنی می‌داند که نوع باطنی آن ماندگار‌‌تر و اصیل‌‌تر است گرچه ابراز شادی در مقابل مومن نیز کار پسندیده‌ای است که با لبخند نشان می‌دهیم.

این کارشناس مذهبی شادی واقعی را حس و حالتی درونی می‌داند که وقتی از خودتان رضایت دارید یا به موفقیتی دست یافته‌اید تجربه می‌کنید و به این حس درونی شادی می‌گویند. وقتی کسی در رشته‌ای که دوست داشته قبول شود، شادی واقعی دارد. توصیه اصلی دین توجه به حس درونی است .

آثار شادی امروز و فردا

علی‌آبادی اعتقاد دارد وقتی به کسی خوبی می‌کنید این خوبی مثل یک یار وفادار هرگز شما را ترک نخواهد کرد. او می‌گوید:اگر شما کسی را خوشحال کنید، این شادی برای شما ذخیره می‌شود و روزی که گره به کارتان بیفتد آن شادی که به دیگری بخشیده‌اید گره کارتان را می‌گشاید .

وی می‌افزاید: روایت است بعد از فوت، شخصی همراه مومن است که او را خدا از شادی‌هایی که به دیگران بخشیده است خلق کرده و تا آخر همراه مومن خواهد بود. از شب اول قبر تا زمانی که شخص به بهشت می‌رود، این شخص به او مژده می‌دهد که خدا تو را شاد خواهد کرد.

ناراحت کردن ممنوع

همان‌قدر که شاد کردن برای زندگی شما بازتاب خوبی دارد، دل شکستن هم گره در زندگی ایجاد می‌کند. علی‌آبادی این را نیز قانون خدا می‌داند و می‌افزاید: اگر خیر خودمان را می‌خواهیم باید خیرهمه را بخواهیم و این نگاه زیبا و لطیفی است که اسلام به شادی دارد و می‌تواند همه جامعه را پر نشاط کند. این که دوست داشته باشیم همه خوب باشند خود باعث شادی همه جامعه و پیش از همه شادی و رضایت قلبی و درونی خودمان است.

با هم می‌خندیم

سمانه بچه‌هایش را نمی‌تواند ببیند. آنها دیگر نیستند که از حضورشان شاد شود. او بعد از فوت شوهرش و رفتن فرزندانش به خارج از کشور تنها شد. اوایل زن چندان ثروتمندی نبود اما برای این که دلش شاد شود به کهریزک می‌رفت و برای سالمندان آنجا کارهای داوطلبانه انجام می‌داد. می‌گوید: یاد مادرم را زنده می‌کند. خیلی دلم برایش تنگ می‌شود. خدا بیامرز همیشه می‌گفت بیچاره آنها که کسی را ندارند.

بعضی روزها هم به یاد کودکانی که دیگر کنارش نیستند به یک مرکز خیریه نگهداری از کودکان بی‌سرپرست می‌رود و به آنها کمک می‌کند و از کودکان نگهداری می‌کند.

سمانه می‌گوید باورتان نمی‌شود از این کار آن‌قدر شاد می‌شوم که گریه ام می‌گیرد. خدا را شکر مدتی است وضع بچه‌هایم در خارج از کشور خوب شده و آنها هم برایم پول می‌فرستند که این کارهای خیر را گسترش دهم.

بتازگی برای یکی از بچه‌های بی‌سرپرست که عروس شده بود یک مراسم خوب و آبرومند و یک جهیزیه مناسب تهیه کردم و خیلی از بچه‌هایی را که می‌شناسم هم آمده بودند. آنجا خیلی خندیدیم. خنده‌هایی که دلم را می‌لرزاند و آن زمان اشک می‌ریختم. او می‌گوید: خدا را شکر می‌کنم که راه شادی را به من نشان داده است. دیگر هیچ وقت غم تنهایی را تجربه نکردم.