دبیر علمی همایش سالانه روانپزشكان ایران گفت: در تخصیص اعتبارات و برنامهریزیها سلامت روان جزء اولویتهای وزارت بهداشت و نظام سلامت كشور نیست.
وی تصریح كرد: متأسفانه مانند همه كشورها، حدود 21درصد افراد جامعه ما به انواع بیماریهای روانی مبتلا هستند. این بیماریها به طور مستقیم بر عملكرد فرد تاثیرگذار است و مستقیم و غیرمستقیم اقتصاد و سلامت جامعه را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. پس به تناسب موضوع باید وزارت بهداشت و بخشهای دیگر مانند آموزش و پرورش به این موضوع توجه لازم صورت گیرد.
امینی افزود: اگر چه وزارت بهداشت قدمهایی در این رابطه برداشته است ولی تا شرایط مطلوب فاصله زیادی مانده است.
وی تأكید كرد: در خصوص پیشگیری اولیه از اختلالات روانی در كشور نیازمند یك كار منسجم و پایدار در طول زمان هستیم كه یكی از آنها آموزش مهارتهای زندگی است و این كار ممكن است سالها به طول بینجامد و در پیشگیری ثانویه و ثالثیه هم نیاز به ارائه خدمات جامعه نگر داریم.
امینی گفت: بیمهها تمایلی برای تحت پوشش قرار دادن انواع روان درمانیها ندارند و به سختی هم داروهای جدید را تحت پوشش قرار میدهند.
وی افزود: بیمهها فقط خدمات دارویی و بستری را در بخش دولتی آن هم به شكل محدود تحت پوشش قرار میدهند و روان درمانیها، خدمات مشاوره و بسیاری از اقدامات درمانی غیردارویی تحت پوشش نیست در حالی كه این خدمات ضروری است كه تحت پوشش قرار گیرند.
نظر شما